هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال دیروز هم پروژه انتخاب سرمربی تیم ملی را نهایی نکرد تا بار دیگر همه‌چیز به آینده موکول شود؛ آینده‌ای که احتمالا با نام امیر قلعه‌نویی گره خواهد خورد.
به گزارش شهرآرانیوز، از حدود یک‌ماه پیش، بعد از اینکه گزینه خارجی از معادلات حذف شد و یحیی گل‌محمدی به پرسپولیس پیوست، عملا ۲ نام در سبد کاندیدا‌ها باقی مانده است؛ علی دایی و امیر قلعه‌نویی. این ۲ مربی پیش‌از‌این سابقه نشستن روی نیمکت تیم ملی را داشته‌اند و هرکدام موافقان و مخالفانی دارند.
اصفهانی‌ها مربی‌شان را می‌خواهند
در اینکه بالاخره مربی تیم ملی دایی خواهد بود یا قلعه‌نویی، اظهارنظر‌های متناقضی وجود دارد؛ اما از میان این ۲ گزینه، شواهد نشان می‌دهد که قلعه‌نویی به انتخاب نهایی بسیار نزدیک شده و در پایان این ماراتن، اوست که تیم ملی ایران را در مرحله برگشت مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۲۲ هدایت می‌کند. اما اینکه چرا روند معرفی او تااین‌حد کش‌دار شده، به شغل فعلی او و باشگاه سپاهان بازمی‌گردد که حاضر نیست به‌سادگی مربی‌اش را از دست بدهد. سپاهان علاوه بر اینکه در لیگ تا پایان هفته هجدهم تقریبا به میانگین ۲ امتیاز برای هر بازی رسیده و اگرچه ۵ امتیاز با پرسپولیس فاصله دارد، اما یکی از تیم‌های در کورس قهرمانی است، در لیگ قهرمانان آسیا هم در گروه بسیار دشواری قرار گرفته و ظرف ۲ هفته آینده باید با العین امارات و السد قطر روبه‌رو شود. دیگرتیم هم‌گروه سپاهان در آسیا، النصر عربستان است. درواقع اصفهانی‌ها حاضر نیستند در این برهه حساس که باید هر چهارپنج روز یک‌بار در لیگ و آسیا به میدان بروند، در نیمکت خود تغییر ایجاد کنند و ترجیح می‌دهند با امیر قلعه‌نویی فصل را ادامه دهند.
مربیگری هم‌زمان؛ یک ایده خطرناک
در روز‌های اخیر حالت‌های مختلفی برای شکل همکاری قلعه‌نویی با تیم ملی مطرح شده که هنوز هیچ‌کدام از آن‌ها به سرانجام نرسیده است. ساده‌ترین حالت، مربیگری هم‌زمان قلعه‌نویی در تیم ملی و سپاهان است که این موقعیت، منتقدان بسیاری دارد. اینکه قلعه‌نویی هم‌زمان ۲ شغل داشته باشد، تبعات منفی زیادی هم برای تیم ملی و هم برای سپاهان خواهد داشت. در فضایی که قضاوت‌ها در فوتبال، عمدتا با بدبینی همراه است، اینکه قلعه‌نویی ازیک‌سو مأمور موفقیت تیم ملی باشد و ازسوی‌دیگر با سپاهان برای قهرمانی در لیگ بجنگد، موقعیت متناقضی ایجاد می‌کند که برای هواداران سایر تیم‌ها پذیرفتنی نیست.
مربی موقت تا پایان لیگ
حالت دیگری که در این روز‌ها بررسی شده، بر این منطق استوار است که ۲ بازی تیم ملی در فروردین مقابل کامبوج و هنگ‌کنگ، بازی‌های ساده‌ای است و اگر تیم ملی در فروردین با مربی موقت کار را ادامه دهد، مشکلی ایجاد نخواهد شد. ازآنجا‌که لیگ در اواخر اردیبهشت تمام می‌شود، مربی تیم ملی در بازی‌های خردادماه مقابل بحرین و عراق روی نیمکت مستقر خواهد شد. این حالت هم می‌تواند تبعات زیادی برای تیم ملی داشته باشد. به‌هرحال مربیگری در تیم ملی، یک شغل تمام‌وقت است و هرکسی که بخواهد این نیمکت را در اختیار بگیرد، باید در این ماه‌های باقی‌مانده، روی تیم ملی و نفراتش تمرکز کند نه اینکه ذهنش متوجه رقابت‌های باشگاهی باشد. درباره ساده‌بودن بازی با هنگ‌کنگ و کامبوج هم فقط کافی است به یاد داشته باشیم بحرین که در جدول رده‌بندی فعلا بالاتر از ایران قرار دارد، مقابل همین هنگ‌کنگ با مساوی بدون گل متوقف شد.
امیر مدیر فنی، وحید مربی موقت
این‌طور که به نظر می‌رسد، نقشه جدید فدراسیون، سپردن مدیریت فنی تیم ملی به قلعه‌نویی و سرمربی‌شدن وحید هاشمیان به‌صورت موقت در ۲ بازی غیرحساس مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج است تا بعد از آن و برای ۲ بازی بسیار حساس تیم ملی در ماه خرداد مقابل بحرین و عراق، امیر قلعه‌نویی- که آن زمان دیگر درگیر لیگ برتر نخواهد بود- رسما سرمربی تیم شود. درواقع در ۲ بازی اول هم قلعه‌نویی نقش ویژه‌اش به‌عنوان مدیر فنی را ایفا خواهد کرد و تیم با نظر او به میدان می‌رود؛ اما او پس از لیگ و جام حذفی، رسما روی نیمکت تیم ملی می‌نشیند و قراردادش هم با سپاهان به پایان می‌رسد.
قرارداد کوتاه‌مدت یا طولانی؟
یکی دیگر از چالش‌هایی که فدراسیون با آن روبه‌روست، مدت قرارداد مربی تیم ملی است. از منظر فدراسیون، حالت ایده‌آل آن است که با قلعه‌نویی تا پایان مرحله اول (خرداد ۹۹) قرارداد ببندند و اگر شرایط همکاری مساعد بود، این قرارداد تمدید شود؛ اما این چیزی نیست که مورد‌قبول قلعه‌نویی یا هر مربی دیگری باشد. طبعا هر مربی که به تیم ملی برود، خواهان آن است که قرارداد طولانی‌مدتی داشته باشد. این را هم در نظر بگیرید که کمتر از ۵۰ روز دیگر انتخابات فدراسیون برگزار می‌شود و چه بسا رئیس جدید فدراسیون، دیدگاه متفاوتی درباره مربی تیم ملی داشته باشد. این معادله چندمجهولی میان تیم ملی، امیر قلعه‌نویی و سپاهان، هنوز به جواب قطعی نرسیده است، اما به نظر می‌رسد کلیت قضیه انجام شده است و همه طرف‌های درگیر در این ماجرا، باید به یک تفاهم سه‌جانبه برسند.