امروز همان شنبه است؛ همان شنبه‌ای که بار‌ها قولش را به خودمان داده ایم؛ همان شنبه‌ای که قرار است ورزش را شروع کنیم، همان شنبه‌ای که قرار است درس را شروع کنیم، همان شنبه‌ای که قرار است کار جدیدی را دنبال کنیم، همان شنبه‌ای که قرار بود رژیم غذایی بگیریم و همان شنبه‌ای که به وعده‌های انجام نداده ما عادت کرده است.
بیچاره شنبه! «شنبه» بهانه است؛ مشکل به «اراده» برمی گردد. اراده که باشد، هر روز شنبه است؛ همان شنبه‌ای که آمده است و در آن قرار داریم؛ همان امروز ما که گفته اند: «کار امروز را به فردا مینداز.» اراده که باشد، شنبه و یکشنبه ندارد؛ صبح علی الطلوع می‌شود همان روزی که تصمیم گرفته ایم، تصمیمی جدی‌تر بگیریم.
ممکن است سه شنبه باشد؛ ولی برای ما که همیشه به قرار با خودمان پایبند هستیم و به وعده و پیمانی که با خود بسته ایم، وفاداریم؛ همان روز می‌شود روز شنبه و روزی که بی بهانه اقدام می‌کنیم. «شنبه»های خیالی پشت سرهم می‌آیند و می‌روند و به وعده‌های بی پشتوانه ما می‌خندند. هفته‌ها آغاز می‌شود و می‌گذرد و خیلی از ما همچنان دربند وعده‌ای دیگر برای شنبه خیالی‌ای دیگریم.
تصمیم‌ها اگر از پشتوانه فکری قوی برخوردار باشند و به اراده تبدیل شوند، راه خودشان را پیدا می‌کنند. باید توجه داشت که انضباط شخصی با قدرت اراده همراه است و به شما قدرت می‌دهد برای انجام هرکاری پافشاری کنید و مهارتی است که لذت را مهار می‌کند تا به چیزی برسید که برایتان بهتر و خوشایندتر است؛ حتی اگر برای رسیدن به آن مجبور شوید با مشکلات رو به رو شوید.
این دو مهارت مهم، یعنی اراده و انضباط شخصی، شما را بسیار قدرتمند و توانا بار می‌آورد. درنتیجه می‌توانید به راحتی رفتار و اعمال خود را انتخاب کنید. وقتی اراده شما قوی شود، می‌توانید درباره هرکاری که می‌خواهید انجام دهید، به خوبی فکر کنید. اراده باعث می‌شود اهدافمان معقول باشد. موانع و بهانه‌ها را از سر راه خود برداریم تا موفق شویم. امروز همان شنبه است و به شنبه‌ای دیگر فکر نکنیم.