ساعد سهیلی، هنرمند مشهدی و یکی از بازیگران موفق نسل جوان ایران که در طول دوران فعالیت هنری‌اش ثابت کرده است می‌تواند در نقش‌های مختلف بازی کند، امروز سی‌ودوساله می‌شود؛ بازیگری که به‌واسطه پدرش، سعید سهیلی، وارد سینما شد، اما به این دلیل به شهرت نرسید.
شکیبا افخمی‌راد _ ساعد سهیلی خیلی زود توانست از زیر سایه پدر خارج شود و خود را با شخصیتی مستقل به سینمای ایران معرفی کند. او این مسیر را بسیار آهسته طی کرد و آرام‌آرام نیز نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. در این نوشتار نگاهی انداخته‌ایم به مسیری که ساعد سهیلی در بازیگری پیموده است.
اعتماد پدر به پسر
دو بازی اول ساعد سهیلی که شاید آن‌چنان هم جدی نبودند، به حضور او در فیلم‌های پدرش برمی‌گردد. این بازیگر در چهارده‌سالگی با ایفای نقشی کوتاه در فیلم «شب برهنه»، اولین حضورش را در سینما تجربه کرد و هفت سال بعد از آن دومین حضورش در سینما را با فیلم «چارچنگولی» پشت‌سر گذاشت.
شاید در آن روز‌ها هنوز پدر به پسر اعتماد نداشت تا نقشی پررنگ را به او بسپارد، اما اولین بازی مستقل ساعد در تله‌فیلم «میان ماندن و رفتن»، به‌کارگردانی بهروز شعیبی در سال ۸۹ و دریافت تندیس بهترین بازیگری مرد در بخش فیلم‌های ویدئویی از جشنواره بین‌المللی فیلم کیش، توانست نظر سعید سهیلی را جلب کند تا به پسرش در اثر جدید خود با نام «گشت ارشاد» نقش پررنگ‌تری را بسپارد.
اعتماد سعید سهیلی به ساعد در این فیلم، به‌خوبی جواب داد و این بازیگر جوان در بیست‌وچهارسالگی و درحالی‌که اولین حضور جدی‌اش در سینما را پشت‌سر می‌گذاشت، نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر شد؛ اتفاقی که پای ساعد سهیلی را در سینما محکم‌تر و او را به ادامه این مسیر مصمم‌تر کرد. دو سال بعد از بازی در فیلم «گشت ارشاد»، همان نقطه عطفی که بسیاری از بازیگران در ابتدای راهشان منتظر آن هستند، برای ساعد سهیلی رخ داد.
برادران محمدی ساخت فیلم اولشان به نام «چند مترمکعب عشق» را آغاز کرده بودند که بعد از سه روز از آغاز فیلم‌برداری به‌دلیل انصراف بازیگر اصلی‌شان، به‌سراغ ساعد سهیلی رفتند و ایفای نقش «صابر» را به او سپردند؛ تصمیمی که نتیجه‌اش هم برای برادران محمودی و هم برای سهیلی خوب بود.
حضور در «چند مترمکعب عشق» برای او تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشن خانه سینما به‌همراه داشت و فصل جدیدی را در کارنامه این بازیگر در بیست‌وشش‌سالگی گشود. به‌گفته سهیلی، این تشویق، اعتمادبه‌نفسش را بیشتر کرد و باعث شد گام‌های دیگری در مسیر بازیگری بردارد.
انتخاب‌های متفاوت
سهیلی در گام‌های بعدی خود در عرصه سینما، نمی‌خواست خودش را تکرار کند و با نقش‌های جدید و با همکاری با کارگردانان مختلف، مسیرش را ادامه داد.
در این بین، همکاری او با اکتای براهنی در فیلم «پل خواب»، یکی از بازی‌های متفاوت این بازیگر را رقم زد؛ فیلمی که البته در زمان مناسب، اکران نشد و آن‌چنان که باید، دیده نشد. سهیلی که در قسمتی از این فیلم موادمخدر مصرف می‌کند، در یکی از مصاحبه‌هایش برای ایفای نقش در «پل خواب» گفته است: «برای اینکه ببینم آدم‌ها بعد از مصرف موادمخدر چگونه رفتار می‌کنند، در حلقه آدم‌هایی که دور هم شیشه می‌کشند، حضور یافتم؛ کاری که خطرناک و نوعی حماقت بود، اما باعث شد موضوعات عجیبی در این‌باره کشف کنم.» سهیلی در همین سال در فیلم موفق دیگری با نام «رخ دیوانه»، به‌کارگردانی ابوالحسن داوودی، سینماگر خراسانی، بازی کرد که برای او دومین نامزدی برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر را به‌همراه داشت. ساعد سهیلی دیگر توانسته بود توانایی‌هایش را به اهالی سینما ثابت کند.
در این بین شاید بازی در یک فیلم گیشه‌ای در کارنامه‌اش کم داشت تا درمیان عامه مردم نیز طرفدار پیدا کند؛ اتفاقی که با حضور در فیلم‌های پرفروش «۵۰ کیلو آلبالو» به کارگردانی مانی حقیقی و «گشت ۲» به کارگردانی سعید سهیلی رخ داد. شاید این دو فیلم بار کیفی چندانی نداشتند، اما قطعا در کارنامه ساعد سهیلی تجربه متفاوتی محسوب می‌شوند، حتی بازی او در «گشت ۲»، سومین نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر را برایش به‌دنبال داشت.
کیفیت در ایفای نقش
سال ۱۳۹۶ در سی‌وششمین دوره جشنواره فیلم فجر ساعد سهیلی با سه فیلم «لاتاری»، «ماهورا» و «اتاق تاریک» حضور داشت؛ سه فیلم با سه کاراکتر متفاوت که توانایی‌های هرچه بیشتر سهیلی را نشان می‌دهد. این بازیگر مشهدی در «لاتاری» نقش یک پسر جوان عاشق‌پیشه را ایفا کرد. در «اتاق تاریک»، نقش مردی را بازی می‌کرد که زنش چند سال از خودش بزرگ‌تر بود و یک بچه داشت و در «ماهورا» نیز در نقش یک قاچاقچی عرب بازی کرد. او برای بازی در این فیلم، وزن اضافه کرد و لهجه عربی نیز یاد گرفت. با وجود این سه نقش، سهیلی در این دوره از جشنواره ناکام بود و حتی نامزد دریافت جایزه نشد.
سهیلی بعد از این سه فیلم، دو سال از سینما فاصله گرفت و تنها در سریال شبکه نمایش خانگی «نهنگ آبی» به‌کارگردانی فریدون جیرانی به ایفای نقش پرداخت تااینکه امسال با فیلم «روز صفر» سعید ملکان به سینما و جشنواره فیلم فجر بازگشت؛ فیلمی که به ماجرای دستگیری عبدالمالک ریگی می‌پردازد.
سهیلی در این فیلم، نقش عبدالمالک ریگی را ایفا می‌کرد؛ نقشی متفاوت با چالش‌های فراوان در کارنامه حرفه‌ای این بازیگر. شاید پیش از جشنواره، عده زیادی فکر می‌کردند این کاراکتر، همان نقشی است که می‌تواند ساعد سهیلی را از یک بازیگر خوب به یک سوپراستار سینما تبدیل کند، اما این نقش نیز نتوانست سکوی پرشی برای سهیلی آرام و بی‌حاشیه باشد.
این روز‌ها کسی نمی‌تواند کیفیت بازی سهیلی را نادیده بگیرد. او در حرفه خود به جایگاهی رسیده است که بیشتر نقش‌هایش را در سطح استاندارد ایفا می‌کند، با این حال نمی‌توان در کارنامه هنری این بازیگر مشهدی یک نقش ماندگار و مهم پیدا کرد، ولی مسیری که او تا کنون طی کرده است، نشان از رشد قدم‌به‌قدم او دارد؛ رشدی که در آینده نزدیک می‌تواند نه‌تن‌ها برای او اولین سیمرغ بازیگری‌اش را به‌همراه داشته باشد، بلکه این بازیگر را به‌عنوان ستاره‌ای دیگر در سینمای ایران معرفی کند.