ماه محرم و صفر با نام سیدالشهدا (ع) آغاز شده و با توسل و توجه به وجود مقدس آقا امام رضا (ع) خاتمه پیدا می‌کند و امیدواریم این قرینه‌ای باشد بر اینکه امام رضا (ع) مجموعه توسلات و توجهات به جدشان سیدالشهدا (ع) را برای اینکه مورد قبول درگاه الهی قرار گرفته و مورد اجابت قرار بگیرد، شفاعت می‌کنند.
در ایام محرم و صفر یک موج عمومی از دین ورزی و دلدادگی به اهل بیت علیهم السلام را شاهد بودیم که اوج آن در یک مقطع عاشورا، در مقطع دوم اربعین و در مقطعی هم ایام شهادت امام رئوف بود. بر خلاف القائاتی که صورت می‌پذیرد، مبنی بر اینکه جامعه ایرانی از معنویت و از مذهب فاصله گرفته است، می‌توان گفت همچنان جامعه دین دار ما زنده، پویا و اثرگذار است و اتفاقا بر خلاف ادعای کینه ورزان که می‌گویند بعد از انقلاب دین داری مناسکی تقویت شده، دین داری به معنای واقعی تقویت نشده است.
به نظر می‌آید که اگر به صورت میدانی بررسی کنند، متوجه می‌شوند این دلدادگی که در قالب هیئات و مناسک و مراسمات خودش را نشان می‌دهد، کاملا از یک شعور حسینی و علوی و رضوی برگرفته شده و سال به سال هم بر این شعور و معرفت اضافه شده و می‌شود؛ بنابراین اگر این شعور پشتوانه این حرکت شورانگیز نبود، طبیعی است که باید افول کرده و ادامه پیدا نمی‌کرد. این جوشش حسینی و رضوی را نباید دست کم بگیریم؛ بلکه یک آیت بزرگ الهی است مبنی بر اینکه مردم بر عهد خودشان با امیر المؤمنین (ع) و اولادشان ثابت قدم و استوار هستند؛ البته این طور هم نیست که بگوییم همه مردم این گونه فکر می‌کنند.
«لَئِن شَکَرتُم لَأَزِیدَنَّکُم وَلَئِن کَفَرتُم إِنَّ عَذَابِی لَشَدِید» خدا در قرآن می‌فرماید اگر در برابر نعمتی شکرگزار بودید، این شکر باعث می‌شود خدا نعمتتان را افزون کند. شکر توفیقی که خداوند به شیعیان اهل بیت علیهم السلام داد، برای برگزاری آیین حسینی و در نهایت رضوی، این است که ما به خاطر پاسداشت معنویتی که به واسطه این ارتباط اتفاق افتاده است، تلاش کنیم.
به عبارتی وقتی انسان نورانیتی کسب می‌کند، اگر کاری که این نورانیت را تضعیف می‌کند، انجام ندهد، این نورانیت استمرار پیدا می‌کند. اهل بیت علیهم السلام هم ما را برای تقویت این نورانیت توصیه به تقوا کرده اند. اگر می‌خواهیم این معنویت را حفظ کنیم، باید خلوص تقوا را در فرد و جامعه رعایت کنیم؛ بنابراین هم جنبه‌ای که این نورانیت را تخریب می‌کند انجام ندهیم، مانند گناه و معصیت و هم تقویت آن که بتوانیم تقوا را رعایت کنیم.
جنبه دیگری که این معنویت را استمرار می‌دهد، این است که انسان ارتباطش را قطع نکند، مثلا با حضور هفتگی در هیئات خانگی یا در مساجد یا در بقاع متبرکه این توجهات معنوی را استمرار بدهد. این استمرار ارتباط فقط از طریق مجالس تعزیه اهل بیت علیهم السلام نیست، بلکه همان طور که در ایام حزن آل ا... باید محزون باشیم، در ایام فرح آل ا... هم باید خوش حال باشیم. به عنوان مثال ماه ربیع در پیش است که این ایام هم بهانه و جلوه دیگری از ارتباط است که باید با حضور نوجوانان از آن استفاده حداکثری کنیم.