کشتی‌گیران به‌دلیل انجام تمرین‌های مخصوص، بدنی عضلانی و ورزیده دارند. کسانی که به ورزش کشتی می‌پردازند بدنشان قدرتمند می‌شود و کمتر در برابر صدمات و بیماری‌ها آسیب‌پذیرند.
کشتی همچنین سبب رشد اعتمادبه‌نفس می‌شود و با توجه به اینکه کشتی گرفتن نیازمند امکانات چندانی نیست، هرکسی به‌راحتی می‌تواند به این ورزش بپردازد.
امیررضا رضاپور ۱۵ سال دارد و در مدرسه‌ی شهید کاظمیان تحصیل می‌کند. او ورزش را از هفت‌سالگی با ژیمناستیک آغاز می‌کند، سپس به کشتی علاقه‌مند می‌شود.
امیررضا اکنون صاحب ۱۷ مدال رنگارنگ در سطوح مختلف از استانی تا بین‌المللی است. گفت‌وگوی ما با او را بخوانید.
کشتی ورزشی پهلوانی است اما در عین حال خشن و سخت است. ایران مهد کشتی است و این‌طور که تاکنون آموخته‌ام، نخستین‌بار از خراسان با نام «کشتی چوخه» آغاز شده است اما اکنون انواع مختلف و فراوانی دارد.
نخستین مرتبه با تماشای مسابقات کشتی در بازی‌های المپیک به این ورزش علاقه‌مند شدم و اولین موفقیتم را سیزده‌سالگی با قهرمانی در مسابقات خردسالان وزن ۳۵ کیلوگرم مشهد و سپس استان خراسان رضوی کسب کردم.
پس از آن در تعدادی از مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی نوجوانان حضور یافته و تجربیات خوبی به‌دست آوردم تا اینکه سال ۹۹ دوباره توانستم طعم قهرمانی مشهد و استان را در وزن ۴۸ کیلوگرم بچشم و در مسابقات انتخابی تیم ملی نونهالان شرکت کرده و موفق به کسب مقام سوم کشتی کشور شوم.
در ادامه‌ی این موفقیت، با شرکت در مسابقات بین‌المللی کشور آذربایجان شهر باکو به اردوی تیم ملی دعوت شدم و توانستم مقام دوم و مدال نقره را به‌دست بیاورم.
سال پیش، دوباره قهرمان مسابقات مشهد و استان شدم و در انتخابی تیم ملی نوجوانان و همچنین جام بین‌المللی روز جهانی کودک شرکت کردم.
در مسابقات دانش‌آموزی نوجوانان کشور نیز شرکت کردم و نفر پنجم شدم. امسال هم در وزن ۵۱ کیلوگرم تاکنون توانسته‌ام قهرمان مشهد و استان شوم و در لیگ برتر کشتی آزاد نوجوانان کشور مقام دوم را به دست آورم.
ورزش کشتی فواید زیادی مانند افزایش تحمل درد، سختی و روحیّه‌ی جوانمردی را برای انسان به دنبال دارد. این رشته امکان رشد تا سطح المپیک را دارد و من تلاش می‌کنم خودم را به قهرمانی المپیک برسانم.
تاکنون پیش آمده است که در تمرین‌هایم مثلا از ناحیه‌ی ابرو دچار آسیب‌دیدگی شده‌ام اما در این رشته باید روحیه جنگنده، نترس و شجاع داشته باشیم.
به‌یادماندنی‌ترین خاطره‌ام از کشتی مربوط به مسابقات انتخابی تیم ملی می‌شود که با حریفی از استان البرز مسابقه داشتم و در ۱۰ ثانیه آخر عقب بودم، اما توانستم برنده‌ی میدان شوم. تلخ‌ترین باختم را هم مقابل حریفی از روسیه تجربه کرده‌ام.
در دوران قرنطینه کرونا در پارک‌ها و در خانه تشک پهن و تمرین می‌کردم. ورزش به من کمک می‌کند بهتر و با برنامه‌ریزی مناسب‌تری به درس‌هایم برسم زیرا ورزش و درس برایم مکمل هم هستند.
به همین دلیل، سال پیش در زمینه‌ی درس و تحصیل نیز در ناحیه، مقام سوم را به دست آوردم. در ضمن، علاقه‌ی بسیاری به شطرنج و فوتبال دارم.
برای آینده‌ی ورزشی‌ام تلاش می‌کنم در رده‌ی سنی نوجوانان، قهرمان آسیا و جهان شوم. پس از آن قهرمانی جهان و المپیک را در برنامه‌ام دارم. در زمینه‌ی تحصیل هم قصد دارم در رشته‌ی تربیت‌بدنی استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی شوم.
به دوستانم نیز پیشنهاد می‌کنم همیشه در زندگی خود حرفه‌ای و سخت‌کوش عمل کنند و همواره درس و ورزش را همراه و هم‌زمان با هم ادامه دهند. البته گاهی هم به خود استراحت بدهند.
در همه‌ی موفقیت‌هایم، پدر و مادرم، عمویم و مربی عزیزم آقای مرتضی علی‌زاده پشتیبان من بوده‌اند که از همگی آن‌ها قدردانی می‌کنم.