بار دیگر در ایامی به سر می‌بریم که به نام هفته دفاع مقدس شناخته می‌شود؛ روز‌هایی که بزرگ‌مردانی، چون باکری و جهان‌آرا و همت در آن زیست کرده و به جهانیان درس ایثار و مقاومت و شهامت داده‌اند. مگر می‌شود این دوران را فراموش کرد؟ مگر می‌شود آن‌همه جوانمردی و غیرت و خلوص نیت را ندید؟
هفته دفاع مقدس یادآور خون‌های مقدسی است که در پای شجره طوبای انقلاب اسلامی ریخته شد. آن‌روز‌ها نام‌و‌نان، بهایی نداشت و آنچه میدان‌دار بود، قیام بود و عروج. آن‌روز‌ها ماندن بی‌معنا بود و مردن در بستر، ننگی بزرگ. آن‌روز‌ها شهادت، شاهراهی به وسعت افق داشت. خاک‌ریزها، بوی بهشتِ مردانی را گرفته بود که سر‌به‌سر، تن به مرگ می‌سپردند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن، به دست کفتاران حریص و متجاوز بیفتد.
تبدیل واژه جنگ به دفاع مقدس، ترجمان فرهنگی اندیشه‌های دفاعی ملت ایران در‌برابر تجاوزگری دشمنان و برآیند عملی فرهنگ دفاعی مردم ایران بود که در سایه آموزه‌های معمار کبیر انقلاب به یک امر معنوی و قدسی تبدیل شد.
رهبر معظم انقلاب به‌درستی در دیدار اخیرشان با پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت فرمودند «دفاع مقدس یک برهه برجسته و مهمی از تاریخ کشور ما‌ست. این مقطع را، این واقعه مهم را باید درست بشناسیم و آن را به اذهان نسل‌های بعدی معرفی کنیم. عقیده راسخ بنده این است که اگر نسل‌های پی‌درپی ما، جوانب مهم و معنادار دفاع مقدس را بشناسند و بدانند که در این واقعه مهم چگونه ملت ایران توانست خود را به سکوی پیروزی برساند و در آنجا با قدرت و با سربلندی بایستد، برای آن‌ها در این شناخت درس‌های بزرگی وجود خواهد داشت و کار‌های بزرگی پیش خواهد رفت؛ این عقیده راسخ بنده است.
عظمت این واقعه را باید شناخت. خیلی کار شده؛ کتاب نوشته شده، فیلم ساخته‌شده، خاطرات‌گویی شده، لکن به نظر من جا برای کار هنوز بسیار زیاد است.»
این فرمایش‌ها، مواردی است که می‌تواند در دستور‌کار همه نهاد‌های مرتبط قرار بگیرد.
بر کسی پوشیده نیست که دوران دفاع مقدس دستاورد‌های فراوانی داشته است؛ اما رهبر معظم انقلاب در سخنرانی خود به تعدادی از آن‌ها از‌جمله حفظ تمامیت ارضی کشور، کشف عظمت توانایی‌های ملت ایران، ایمن‌سازی کشور از تهاجم‌های نظامیِ محتمل، گسترش مرز‌هایی از‌جمله مقاومت مرز‌های فکری و معنوی، گسترش فرهنگ اتکا به‌نفس و رشد و استحکام فکر مقاومت در داخل کشور اشاره کردند که تأمل‌برانگیز است.