از کنسولگری افغانستان در مشهد، به جمعی از اشخاص سرشناس مهاجر تماس گرفتند تا در جلسهٔ دیدار با سرپرست وزارت خارجهٔ طالبان شرکت کنند. گروهی از علما، فرهنگیان، متخصصان و فعالان اجتماعی و اقتصادی در این جلسه شرکت کردند، به خصوص که مسئولان کنسولگری در طول این سال‌ها با فرهنگیان و نخبگان افغانستان مناسبات نیک داشته‌اند و در جلسات متعددی میزبان این گروه بوده‌اند.
تصور این بود که این گروه وسیع که به جلسه دعوت شده‌اند، موقعیتی برای بیان دغدغه‌های مهم و کلانی که در مورد مسائل مملکت دارند، پیدا می‌کنند؛ به خصوص که پیش از این، در جلساتی که کنسولگری افغانستان برگزار می‌کرد، رویه همین بود و جلسات عمدتاً شکل بحث آزاد داشت.
انتظار می‌رفت که جلسه به شکلی برگزار شود که افراد از گروه‌های مختلف، به صورت آزاد خواسته‌ها و مطالبات و انتقادهایشان را بیان کنند. حالا این سخنان چقدر مؤثر خواهد بود، نمی‌توان چیزی گفت، ولی حداقل خود انسان می‌توانست خود را مجاب کند که در موقعیتی که فراهم شده، احساس مسئولیت کرده و سخنش را گفته است.
ولی متأسفانه از میان این همه جمع شایستگان، فقط سه تن (دو عالم دینی و یک شاعر و ادیب) برای ارائهٔ مطالبشان دعوت شدند و آن هم به شکلی گزینشی، تا هم افراد هم‌سو انتخاب شده باشند و هم مباحثی که مطرح شود، در حد امور جزئی و اداری باشد.
در حالی که بحث‌های مهمی در مورد ترکیب حکومت و رویه‌های قومی و مذهبی و زبانی آن وجود دارد، دغدغهٔ اصلی سه نفری که به نمایندگی از مهاجرین در آنجا سخن گفتند، مسائلی از جنس هزینه‌های خدمات کنسولی بود، یا این که چرا مهاجرین از ایران امکان اعزام به سفر حج یا ایجاد حوزهٔ علمیهٔ مستقل ندارند. یعنی همه مشکلات مملکت تمام شده و فقط همین مسائل باقی مانده است؟
در زمینهٔ زبان و ادبیات هم بحث‌های جدی وجود داشت، مثل مسائل زبان فارسی، موضوع فارسی‌ستیزی، وضعیت ادبیات و هنر و نشر کتاب. ولی در صحبت آن دوست عزیزی که به عنوان نمایندهٔ شعرا و ادبا به پشت تریبون فراخوانده شد، چیزی دربارهٔ مسائل زبان و ادبیات وجود نداشت.
انتظار می‌رفت در وضعیتی که جمعی از جامعهٔ مهاجر به احترام دست‌اندرکاران کنسولگری افغانستان این دعوت را پاسخ گفته‌اند و طبیعتاً در معرض انتقاد‌ها نیز قرار خواهند گرفت، از سوی سرپرست وزارت و هیئت همراه او، مجالی برای ارائهٔ دیدگاه‌ها، دغدغه‌ها و انتقاد‌های راستین و جدی آنان فراهم شود. تا حداقل به بهای وقت و اعتباری که صرف کرده‌اند، از شرکت در این جلسه احساس خسارت نکنند، و زحمتی که مسئولان کنسولگری برای این جلسه کشیده‌اند به هدر نرود.
منبع: پایگاه خبری تحلیلی روایت