به گزارش شهرآرانیوز، سید ابوطالب مظفری در مراسم رونمایی از کتاب‌های «سفید پر رنگ» نوشته مهدی هزاره و «یه تیرکس مهربان» نوشته محمدامین رفیعی نویسندگان جوان مهاجر افغانستانی که در مشهد برگزار شد، نکاتی خطاب به نویسندگان جوان بیان کرد.
مظفری در ابتدای سخنان خود گفت: در کتابی از یک نویسنده ژاپنی خوانده بودم که در تجربه داستان‌نویسی گفته بود، نویسندگان با استعداد هیچ‌وقت داستان‌نویس خوبی نمی‌شوند و دلیل آن این است که معمولا آن‌ها که استعداد زیادی دارند صبر و حوصله ندارند. در داستان‌نویسی چیزی که مهم است صبر و حوصله است. این سخن خیلی سخن روانشناسانه و خوبی است. معمولا آن‌هایی که استعداد زیادی دارند، حوصله ندارند، آموزش نمی‌بینند و وقتی آموزش نمی‌بینند، خیلی زود می‌خواهند به ثمر بنشینند. معمولا این‌ها در حوزه کشف خیلی خوبند، اما داستان نویسی و ادبیات نیازمند صبر و حوصله است و داستان‌نویسان معمولا دارای استعداد متوسطی هستند.
او در ادامه بیان داشت: در هنر دو ساحت خیلی مهم است، چه شعر باشد چه هر هنری. یکی ساحت تجربه است، یعنی نویسنده و شاعر باید تجربه خوبی از زندگی داشته باشد. در این ساحت نویسنده باید این‌قدر صبر داشته باشد که تجربه‌هایی که به دست می‌آورد را در ذهن ته‌نشین کند. به همین خاطر بهترین آثار نویسندگان در چهل سالگی و پس از آن نوشته شده است. چرا؟ چون تا ۴۰ و ۵۰ سالگی نویسنده باید کاری کند که تجربه به دست بیاورد، تجربه شخصی سرمایه مهم نویسنده است.
این شاعر و پژوهشگر ادامه داد: بخش دوم هنر و داستان نویسی صورت و فرم است. ما باید فرم را یاد بگیریم و این‌طور نیست که به استعداد خودمان اکتفا کنیم و بگوییم که من، چون آدم مستعدی هستم پس بنابراین هرچه نوشتم درست است، نویسندگی یک هنر است، پس بنابراین ما همان‌طور که الفبای یک چیزی را یاد می‌گیریم، این هنر را هم باید یاد بگیریم. باید یاد بگیریم که یک داستان چگونه نوشته می‌شود، عیوب یک داستان چیست و موضوعات دیگر. این‌ها خیلی مهم است.
مظفری با بیان اینکه داستان‌نویسان امروز باید با فرم و تکنیک آشنا باشند، گفت: داستان جایی برای حرف‌های کلی نیست یا نصیحت کنیم و در مورد همه چیز صحبت کنیم. داستان‌نویسی به‌ویژه داستان کوتاه نویسی مجالی برای ارائه حرف‌ها، پیام‌ها، نصیحت‌ها و این‌ها نیست. شما باید پیام را این‌قدر در متن کم‌رنگ کنید که اصلا دیده نشود و خودتان باید محو شوید تا خود نویسنده در متن دیده نشود.
او افزود: در هنر آنچه نقش اول را ایفا می‌کند، شیوه بیان است نه اینکه چه می‌گوییم. چه می‌گوییم، یک حرف کلی است. ممکن است یک پیام را ده نفر به ده شکل بنویسند. اما مهم این است که نویسنده یک پیام را با چه شکلی بیان کرده است، تکنیک انتقال پیام مهم است.