برنامه ریزی برای بالندگی جایگاه و شأن اجتماعی زنان و فراهم ساختن فرصت‌های عادلانه برای دستیابی به حقوق آن‌ها از تکالیف محوری و مهمی است که بسیاری از نظام‌های حکمرانی جهان از زوایای مختلف به آن اندیشیده اند؛ ولی به دلیل نگاه تک ساحتی و تک بعدی به «زن» و عدم معرفت به ظرفیت‌های فطری و ذاتی زنان، توفیق چندانی در رشد و تعالی آنان و بهره گیری از ظرفیت‌های این سرمایه‌های بی بدیل نظام خلقت در حوزه‌های مرتبط نداشته اند.
اصولا انحصاری کردن زنان و مردان تأثیرگذار تاریخ به بهانه ملیت، نژاد، زبان، شریعت، مذهب، جغرافیا، تاریخ و امثال این‌ها جفای به آنان و بشریت است. اگرچه اندیشه‌های زلال و راهگشا، به مثابه آب روانی است که مسیر خود را باوجود همه فراز و نشیب‌ها و دشورای‌ها پیدا می‌کند؛ اما نادیده گرفتن حقایق و استحاله کردن استعداد‌ها و ظرفیت‌های فطری و سهل انگاری در فراهم کردن زمینه‌های مشارکت همه جانبه زنان در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و...، بهانه دادن به معاندان و هدر دادن فرصت‌های طلایی و سرمایه‌های خدادادی است. همان طور که دیوارکشیدن به دور خورشید و جلوگیری از تابش آن خلاف منطق حاکم بر کائنات است، دیوار کشیدن به دور اندیشمندان و اندیشه ورزان تأثیرگذار و مردمی و دور کردن آنان از مدار خدمتگزاری، خلاف عقل و منطق دینی است.
بدون اغراق، زن، نیمرخی از شأن خالقیت و ربوبیت خالق عظیم و کریم در جهان هستی است. تنها از چنین دریچه‌ای است که می‌توان به تبیین و تفسیر نقش بی بدیل زن در نقش همسری، مادری، اجتماعی و تربیت فرزندان پرداخت. مجموعه کنش‌های انسان در نظام توحیدی بر اساس پنج مؤلفه فطرت، طبیعت، عقلانیت، عدالت و معنویت قابل تبیین و تشریح است. بر اساس چنین بینشی، زن و خانواده در منظومه فکری اولیای الهی از جایگاه رفیع و ممتازی برخوردار است.
بدون شک، نسخه پنهان و آشکار استکبار جهانی درباره زنان، برنامه ریزی برای متزلزل کردن نهاد خانواده و افول و فروپاشی آن درراستای دست یازیدن به مطامع پلید و خبیثانه خود است. انقلاب اسلامی در ذات و جوهر اصلی خود، نسخه‌ای از بعثت نبی مکرم اسلام (ص) برای تحول بنیادی در ساختار‌ها و محتوای نهاد خانواده است. از چنین منظری، از دولتمردان انتظار می‌رود به منظور ناکام گذاشتن معاندان در فروپاشی نهاد خانواده و زمینه سازی برای تحکیم و تعالی آن، سرفصل مشخصی برای نقش زنان در عرصه‌های مختلف و استیفای حقوق آنان تعریف و تبیین کنند.
شایسته نیست حضرت زهرا (س) که در ادبیات دینی به مثابه نگین خلقت، گوهر آفرینش، ناموس دین و الگوی تمام عیار بشریت و خیر کثیر هستند، در قاب تاریخ گرفتار شوند. خیر کثیر در ادبیات دینی به معنی چشمه زلال و زاینده معرفت و اشراب همیشگی نعمت و معنویت و جریان و سریان حیات طیبه و دمیدن روح امید و بالندگی در همه عرصه‌های زندگی است. بدون شک الگو گرفتن از سیره فاطمی در تبیین و تشریح سازه‌های خانواده و تمرین زیست مجاهدانه و مؤمنانه فاطمی، موجب مهار تنش‌ها و تقویت آرامش و تحکیم مبانی مودت و محبت و بارش نشاط و شادابی در فضای عرشی خانواده و جامعه می‌شود.
اکنون که بار دیگر توفیق تشرف در جشن تولد یادگار پیامبرخاتم (ص) را پیدا کرده ایم، شایسته است بایسته‌های زیست فاطمی را برای خود و فرزندان بازخوانی و الگو برداری کنیم. تکریم روز «زن» و «مادر»، تکریم شعائر اسلامی و تمرین اصول بدیهی خانواده محوری است. مادر ستون کانونی خانواده، پدر، دیده بان، سنگر، سپر و سقف خانواده و فرزندان هبه خداوند و میوه شجره طیبه خانواده محسوب می‌شوند.
حضرت فاطمه (س) بنا به نص صریح سوره کوثر، فقط هدیه خداوند به پیامبر رحمت و محبت نیستند، بلکه ایشان بزرگ‌ترین هدیه خالق حکیم به مجموعه کائنات، برای الگوبرداری و عمل به سیره آن بانوی تراز خلقت هستند. از چنین منظری شایسته و بایسته است که با افتخار در جست وجوی دستیابی به جغرافیایی باشیم که چرایی و چگونگی تجلی رفتار فاطمی را به نظاره بنشینیم.
حضور حضرت زهرا (س) در غزوه احد و مداوای پیامبر (ص)، دفاع سرسخت ایشان از حریم ولایت و امامت، نقش ماندگارشان در بسیج مردم، خطبه خوانی ایشان در دفاع از حقوق غصب شده، احسان طعامِ خود و فرزندان به مسکین، یتیم و اسیر در سه روز متوالی، خانه داری و همسرداری و فرزندپروری آن حضرت درس‌های ماندگاری است که جامعه امروزی نیازمند بازآفرینی الگوی زیست فاطمی در همه ابعاد آن است. روز نمادین تکریم شأن و منزلت زن و مادر، مبارک باد.