یکی از نام‌های روز قیامت، «یوم‌الحسرت» است؛ یعنی روزی که افراد بسیار در آن روز حسرت می‌خورند که کاش از فرصت‌های عمر بیشتر استفاده می‌کردند و به عبادت و مناجات با خدا می‌پرداختند.
یکی از فرصت‌های عمر، همین نفس کشیدن در ماه‌هایی است که خدای تعالی در آنها منتظر بهانه‌ای برای توجه و عنایت به ماست؛ منتظر یک حرکت کوچک از ما برای دربر گرفتن ما و بخشیدن ماست؛ مثل ماه رجب که گذشت و ماه شعبان که دارد تمام می‌شود و میهمانی خدا که در پیش است. روایت معروفی از امام‌رضا (ع) وجود دارد که متعلق به همین ایام است.
ابوصلت هروى روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام‌رضا (ع) رفتم.
حضرت فرمودند: «اى ابوصلت! اکثر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است، پس تدارک و تلافى کن در آنچه از این ماه مانده است تقصیرهایى را که در ایام گذشته این ماه کرده‌اى و بر تو باد که به آنچه نافع است براى تو، روآورى و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به‌سوى خدا از گناهان خود تاآنکه، چون ماه مبارک درآید، خالص کرده باشى خود را براى خدا و مگذار در گردن خود، امانت و حق فردی را مگر آنکه ادا کنى و مگذار در دل خود کینه فردی را مگر آنکه بیرون کنى و مگذار گناهى را که مى‌کرده‌اى، مگر آنکه ترک کنى و از خدا بترس و توکل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هرکه بر خدا توکل کند، خدا او را بس است؛ و بسیار بخوان در بقیه این ماه، این دعا را:
«اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ: خدایا! اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته است، ما را نیامرزیده‌اى، در آن قسمت که از این ماه مانده است، بیامرزمان».
به‌درستى که حق‌تعالى، بنده‌هاى بسیاری را به حرمت ماه مبارک رمضان، از آتش جهنم آزاد می‌کند. واقعا حیف است ولو لحظه‌ای به این همه فضیلت توجه نکنیم و به آن رغبت نداشته باشیم.
رهبر معظم انقلاب همین روز‌ها درمورد فضیلت ماه شعبان و لزوم توجه به خدای تعالی در این ایام فرموده‌اند: «ماه شعبان، ماه بشارت‌هاست. ماه شادی‌هاست. ماه تطهیر دل‌ها و نورانی کردن دل‌هاست با استغفار، با دعا، با مناجات. ماه آماده شدن برای ورود در برکات بی‌نهایت و بی‌پایانِ ماه مبارک رمضان است.
آنچه از خدای متعال در این ماه انسان مطالبه می‌کند، یک نوع خاصی است؛ هَب لی کَمَالَ الِانقِطَاعِ اِلَیک؛ «هَب لی قَلباً یُدنیهِ مِنکَ شَوقُهُ وَ لِساناً یَرفَعُهُ الَیکَ صِدقُه». این درخواست‌ها سراپا نورانیت است، سراپا لطف است، سراپا معنویت است. خب، بخش مهمی از این ماه سپری شده؛ باید عرض کنیم «اَللهُمَّ اِن لَم تَکُن غَفَرتَ لَنا فیما مَضی مِن شَهرِ شَعبانَ فَاغفِر لَنا فیما بَقیَ مِنه» ان‌شاءا.... خداوند کمک کند از این چند روزی که باقی مانده است، استفاده کنیم؛ شاید ان‌شاءا... خدای متعال تفضلی به ما بکند.»
کاش بتوانیم این روز‌ها دست به دعا برداریم. لااقل در قنوت نمازمان، همین دعا را با تمام وجود و رغبت تکرار کنیم و بگوییم:
اَللهُمَّ اِن لَم تَکُن غَفَرتَ لَنا فیما مَضی مِن شَهرِ شَعبانَ فَاغفِر لَنا فیما بَقیَ مِنه: خدایا! ما از تو می‌خواهیم؛ تو که باب رحمتت در این ماه باز است که اگر تا الان ما را نیامرزیده‌ای، اکنون ما را ببخشی تا پاک شویم؛ آن پاکیزگی‌ای که شایسته ورود به میهمانی تو باشد. الهی آمین!