سر سفره قرآن نشسته‌ایم

یکی از برترین نعمت‌‎هایی که در سایه دین می‌توانیم به آن برسیم، هدایت است و این هدایت الهی در میان آیه‌‎های نور در کتاب خدا، قرآن کریم، برای ما ترسیم شده است؛ کتابی که هرچه انسان سعادتمندتر باشد، انس بیشتری با آن دارد. بزرگ‌ترین علمای ما آرزو داشتند تمام عمر خود را خرج قرآن و فهم و انس با آن کنند.

در تمام ایام سال، این انس و الفت با کتاب خدا وجود دارد و در ایامی، این انس و الفت به‌طور خاص‌تر، خود را نشان می‌دهد و آن، ایام ماه مبارک رمضان است. مرحوم آیت‌ا... کشمیری، آن عارف بزرگ، در جملات زیبایی، ماه مبارک رمضان را ماه ربیع‌القرآن یا همان بهار قرآن و ماه نزدیک شدن به کتاب هدایت می‌داند. ایشان می‌گفت که از کمیت کار باید بزنید و بر کیفیت آن بیفزایید.

ایشان می‌گفت این همه سال که اولویت‌تان ختم کردن‌‎ و تمام کردن قرآن و ادعیه بوده است، به کجا رسیده‌اید؟ می‌گفت به‌جای این کار بیایید یک آیه از قرآن را انتخاب کنید و در ماه مبارک رمضان در طول روز، مدام زمزمه‌اش کنید و در معنای آن تفکر کنید، به امید آنکه در پایان روز و در وقت افطار، بتوانید معنای این آیه را دریابید و به امید خدا، پرده از چهره این آیه شریفه، برون افتد و بتوانید به حقیقت آن برسید.

ضمن آنکه در روایات ما آمده است همین توجه به قرآن، برکات را در زندگی انسان جاری می‌کند: «اِنَّ البَیتَ اِذا کَثُرَ فیهِ تِلاوَه القُرآنِ کَثُرَ خَیرُهُ وَ اتَّسَعَ اَهلُهُ وَ اَضاءَ لاَهلِ السَّماءِ کَما تُضىءُ نُجومُ السَّماءِ لاَهلِ الدُّنیا: خانه‌اى که در آن قرآن فراوان خوانده شود، خیر آن بسیار شود و به اهل آن وسعت داده شود و براى آسمانیان بدرخشد؛ چنان‌که ستارگان آسمان براى زمینیان مى‌درخشند.»

همچنین فرموده‌اند: «اِن اَرَدتُم عَیشَ السُّعَداءِ و َمَوتَ الشُّهَداءِ و َالنَّجاه یَومَ الحَسرَه و َالظِّلَّ یَومَ الحَرورِ و َالهُدى یَومَ الضَّلالَه فَادرُسُوا القُرآنَ فَاِنَّهُ کَلامُ الرَّحمانِ و حِرزٌ مِنَ الشَیطانِ و رُجحانٌ فِى المیزانِ: اگر زندگى سعادتمندان، مرگ شهیدان، نجات روز حسرت (قیامت)، سایه روزِ سوزان و هدایت در روز گمراهى را می‌خواهید، قرآن را یاد بگیرید که آن، سخن خداى مهربان است و سپرى است در مقابل شیطان و سنگینى در ترازوى اعمال.»

خداوند در قرآن کریم ضمن آنکه به تلاوت بیشتر قرآن دعوت می‌کند و می‌فرماید تا جایی که برایتان میسر است قرآن بخوانید، درکنار آن به تدبر در آیات آن نیز دعوت می‌فرماید. بر موضوع تدبر در آیات قرآن، تأکید فراوان شده است.
در یکی از آیات قرآن کریم آمده است: «أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ ا... لَوَجَدُواْ فِیهِ اخْتِلاَفًا کَثِیرًا؛ چرا در معانى قرآن تدبر نمی‌کنند؟ درحالى‌که اگر این قرآن، از طرف غیرخدا بود، بی‌شک اختلاف‌‎هاى بسیارى در آن می‌یافتند.»

نکات مختلفی در این آیه شریف وجود دارد که به بعضی از آنها می‌توان اشاره کرد؛ ازجمله آنکه اندیشه نکردن در قرآن، موجب توبیخ و سرزنش خداوند است.

نکته بعدی آن است که یگانه راه گرایش به اسلام و قرآن، اندیشه و تدبر است، نه تقلید.

نکته مهم دیگر آن است که قرآن کریم، همه را به تدبر فراخوانده است، پس فهم انسان به درک معارف آن می‌رسد؛ چیزی که برخلاف حرف و نظر عده‌ای است.

نکته بعدی آن است که می‌فرماید یکی از برکات این تدبر، می‌تواند این باشد که به‌راستی دریابید این کتاب نمی‌تواند از طرف بشر باشد؛ چون پندار وجود تضاد و اختلاف در قرآن، نتیجه نگرش سطحى و نبود تدبر و دقت است و همین قرآن، دلیل حقانیت رسالت پیامبر (ص) است و این درحالی است که براى ابطال هر مکتبى، بهترین راه، کشف و بیان تناقض‌‎هاى آن است. از خداوند بزرگ می‌خواهیم در این ماه مبارکی که فرصت نفس کشیدن در آن را یافته‌ایم، توفیق استفاده از سفره گسترده قرآن و کتاب هدایت را به همه ما عنایت کند. ان‌شاءا...!