حالمان خوش نیست. کرونا هم دارد به تاخت می تازد و آمارهای ابتلا و تلفات روی منحنی افزایش است و این یعنی چندان که باید همراهی نشده است تا موفقیت حاصل آید. یعنی این که باید بیش از گذشته مردم در خانه بمانند تا زنجیره این بیماری منحوس قطع شود. برای شکستن این زنجیره باید تعطیلی اماکن عمومی ادامه یابد. از جمله ادارات را باید -لااقل- تا نیمه دوم فروردین تعطیل نگه داشت و تعطیل کرد هرجایی را که با تشکیل جمعیت می تواند حلقه های وصل بیماری را شکل دهد. همیشه برای کار وقت هست. برای پیگیری امور وقت هست اما برای زندگی همیشه فرصت نیست مخصوصا وقتی مرگ به کمین نشسته است. نه چه می گویم؟ کمین کجا بود؟ مرگ سفره خود را پهن کرده و هر روز هم پهن تر می کند و هر روز در اخبار ساعت ۱۴ می شنویم که باز چه تعداد زندگی را پرپر کرده است. خب، وقتی زندگی نباشد کجا می توان به کار و انجام امور پرداخت؟ تعطیل کنید این روز های پر خطر را. حداقل تا پایان تعطیلات نیمه دوم سال نو، به همین قرار باشید. باور کنید که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. مگر چند درصد مردم برای این بازه زمانی تنظیم برنامه می کنند که شما می خواهید با بازگشایی ادارات، خدمت رسانی کنید؟ همه سال ها این روزها کار چندانی انجام نمی شود چه رسد به امسال که در ایام کاری هم به خاطر این ویروس لعنتی چندان که باید، کاری انجام نمی شد. بیاییم و این روز های پر خطر پیش رو را از تقویم کاری خارج کنیم. اگر آدم های کاریی باشیم خواهیم توانست با کاردانی و فعالیت افزون تر در روزهای سلامت، جبران کنیم کار هایی را که این روز ها بر زمین مانده است. می توانیم خیلی بیشتر کار کنیم و از میانگین سال های عادی هم بیلان کاری را بالاتر ببریم. این نیازمند سالم ماندن و به سلامت رساندن روز هاست. اما وقتی که شیوع کرونا دارد دامن گستر می شود نه، می توان امروز کاری کرد و نه فرصتی برای فردا می ماند. برنامه ریزی کنیم تا مردم بیشتر در خانه بمانند تا از سر بگذرانیم این روز های سخت را و به فردای سلامت برسیم و آن روز سخت کار کنیم برای جبران مافات. بگذریم، نیاز نیست که یک لشکر از کلمات را شمار کنیم. در خانه اگر کس است، یک حرف بس است و چون می دانیم در خانه تصمییم سازی و تصمیم گیری کشور، صاحب خردانی بصیر و خبیر هستند به همین چند جمله، به جای آن یک حرف بسنده می کنیم که؛ آمار مبتلایان کرونا رو به فزونی است. لطفا ادرات را تعطیل کنید، فرا هم روز خداست و می توان کار کرد. مراقب فرصت زندگی مردم باشید!