به گزارش شهرآرانیوز، یک مطالعه جدید که نتایج آن در نشریه «نیچر ایجینگ» (Nature Aging) منتشر شده نشانگر آن است که یک لیپید خاص با افزایش سن در بافت عضلانی بدن ایجاد می‌شود. لیپیدها مولکول‌هایی حاوی هیدروکربن هستند که ساختار و عملکرد سلول‌های زنده را تشکیل می‌دهند. نمونه‌هایی از لیپیدها عبارتند از: چربی‌ها روغن‌ها، فسفو لیپیدها، ویتامین‌های خاص و هورمون‌ها.
لیپیدها مولکول‌هایی حاوی هیدروکربن هستند که ساختار و عملکرد سلول‌های زنده را تشکیل می‌دهند. نمونه‌هایی از لیپیدها عبارتند از: چربی‌ها روغن‌ها، فسفو لیپیدها، ویتامین‌های خاص و هورمون‌ها.
محققان ابتدا این لیپید را با استفاده از بافت موش شناسایی کردند و سپس به نتایج مشابهی در عضلات انسان دست یافتند. آنها سپس دریافتند که حجم این چربی را می‌توان از طریق ورزش کاهش داد. اگر چه هنوز به انجام تحقیقات دیگر در این باره نیاز است. در این تحقیق اخیر به یکی دیگر از مزایای احتمالی ورزش برای جوانتر شدن افراد مسن اشاره شده است.
محققان این مطالعه می‌گویند که مطالعه لیپید‌های پیچیده ممکن است به درک بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و طول عمر کمک کند.
به این منظور، آنها ابتدا ۱۰ بافت مختلف را در موش‌های پیر و جوان مورد بررسی قرار دادند تا تفاوت‌های میزان لیپید‌های بدن در هر سنی را درک کنند. آنها دریافتند که لیپید‌های بیشتری با افزایش سن در بیشتر بافت‌هایی که مورد بررسی قرار گرفتند شروع به تجمع می‌کنند. لیپید‌های اولیه‌ای که آنها پیدا کردند، «بیس» و «بی ام پی» (انواع خاصی از لیپید) نام داشتند.
در مرحله بعد، محققان می‌خواستند نسبت به این مساله آگاهی پیدا کنند که که آیا تجمع «بی ام پی» مشابهی در انسان رخ می‌دهد یا خیر. آنها نمونه‌برداری‌های عضلانی را از مردان و زنان جوانتر بین بیست تا سی سال و مردان و زنان مسن‌تر بین شصت و پنج تا هشتاد جمع‌آوری کردند. در حالی که بین نمونه‌های بافت عضلانی مردان و زنان تفاوت‌هایی وجود داشت، محققان متوجه تجمع بیشتر لپید «بی ام پی» در شرکت‌کنندگان مسن‌تر شدند.
«بی ام پی»ها (لیپید‌هایی که با افزایش سن در بدن تجمع می‌کنند) قبلا در ادبیات به عنوان نشانگر‌های بیماری یا استرس ظاهر شده بودند. «بی ام پی»ها در زمان بروز بیماری‌های مختلف از جمله بیماری مزمن کلیوی، بیماری‌های مرتبط با کلسترول و بیماری‌های عروقی و برخی اختلالات متابولیک ژنتیکی در بدن تجمع می‌کنند. ممکن است مشخص شود که سطوح کمتر «بی ام پی» به عنوان یک نشانگر مرجع برای پیری سالم عمل می‌کند، اما برای رسیدن به یک نتیجه قطعی در این مورد به تحقیق بیشتری نیاز است.
در مرحله بعد، محققان می‌خواستند ببینند آیا ورزش می‌تواند بر سطح «بی ام پی» تأثیر بگذارد یا خیر. برای این بخش از مطالعه، محققان ۱۲ زن بین ۴۵ تا ۷۰ سال را که وارد دوران یائسگی شده بودند، شامل شدند. این زنان اضافه وزن داشتند و کمتر از سه ساعت در هفته ورزش می‌کردند.
آنها یک مداخله تصادفی و متقاطع را با استفاده از سه رژیم فعالیت بدنی مختلف انجام دادند: یک رژیم نشسته که شامل ۱۴ ساعت نشستن در روز، یک رژیم ورزش که شامل ۱ ساعت ورزش در روز بود و یک رژیم ایستاده که شامل روزانه سه ساعت ایستادن و دو ساعت پیاده روی بود. شرکت کنندگان هر رژیم را به مدت چهار روز انجام دادند و در روز پنجم بیوپسی عضله گرفته شد. محققان دریافتند که پس از انجام فعالیت ورزشی هر چند کوتاه مدت سطوح کمتری از چربی «بی ام پی» در بدن مشارکت کنندگان دیده می‌شد.
نتایج این مطالعه به دلیل بالقوه دیگری در اهمیت ورزش منظم برای افراد مسن اشاره می‌کند. پانل ووکاسینوف، پزشک متخصص داخلی که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت هنوز برای مطرح کردن فرضیاتی درباره اثرات بلندمدت این لیپیدها زود است.
به گفته وی، این مطالعه یافته جالبی را در مورد تجمع برخی از لیپیدها که با افزایش سن رخ می‌دهد و اینکه چگونه این تجمع بر روند پیری تأثیر می‌گذارد، ارائه می‌دهد. اما هنوز برای تعیین تأثیر بلندمدت این لیپیدها زود است و انجام تحقیق بیشتر ضروری است. در این مطالعه بیشتر بر اهمیت تشویق به فعالیت بدنی منظم، به ویژه با افزایش سن تأکید شده است. ورزش منظم عضلات را تقویت می‌کند، عملکرد شناختی و خواب را بهبود می‌بخشد و حتی تأثیر مثبتی بر انرژی و خلق و خوی دارد.
منبع: همشهری