سیدابوطالب مظفری، شاعر و پژوهشگر نام‌آشنای افغانستانی، در گفت‌‌وگو با شهرآرانیوز درباره علت محبوبیت امام‌خمینی(ره) در میان مردم افغانستان گفت: قبل از اینکه جهان اسلام به صورت ملت‌های از‌هم‌جداشده دربیاید، امت اسلامی تقسیمات خاص خود را داشت. یعنی جهان تشیع در حوزه فقه اسلامی و تفکر اسلامی به شکل دیگری تقسیم می‌شد.
او ادامه داد: در دو عالم تسنن و تشیع، هرکدام رهبران مخصوص به خود و قوانین مخصوص به خود را داشتند. در آن قاعده جهان تشیع توسط فقهای جامع‌الشرایط اداره می‌شد و حکم آن‌ها در سراسر بلاد اسلامی متاع بود. این موضوع هم مطرح نبود که این عالم یا مجتهد مربوط به کدام گوشه از جهان اسلام است.
مظفری با تاکید بر اینکه قبل از انقلاب اسلامی ایران، حضرت امام(ره) به عنوان یکی از مجتهدان جامع‌الشرایط در افغانستان مقلدان زیادی داشت، گفت: با شروع انقلاب اسلامی این گرایش بیشتر هم شد و بعد از انقلاب بود که مهاجرین افغانستانی به ایران آمدند.
این پژوهشگر افغانستانی خاطرنشان کرد: همان گرایش فقهی که نسبت به امام وجود داشت، هنوز هم وجود دارد که به نظر یک چیز بسیار طبیعی است که جامعه تشیع مهاجر به دلیل اینکه آن‌ها مقلد ایشان بودند و عموم افغانستانی‌ها اعم از شیعه و سنی ایشان را به عنوان رهبر سیاسی جهان اسلام می‌شناختند، لذا به ایشان ارادت داشتند و همچنان یاد و نام ایشان را گرامی می‌دارند.
مظفری در پاسخ به این پرسش که امام چه تاثیری بر انقلاب مردم افغانستان داشته است، گفت: اصولاً با تفکر انقلابی و حرکت‌های آگاهی‌بخش امام‌خمینی(ره) در ایران و البته با سابقه‌ای که در جهان اسلام از حرکت‌های سیدجمال به این طرف شروع شده بود، جهان اسلام گرایش سیاسی علیه استکبار و استعمار پیدا کرده بود و این گرایش سیاسی با پیروزی انقلاب اسلامی به اوج رسید و وارد فاز عملی خود در جهان اسلام و افغانستان شد.
او تاکید کرد: به نظر من حرکت سیاسی امام‌خمینی(ره) آغازگر یک بخش اساسی قیام‌ها در جهان اسلام به‌خصوص در افغانستان بود.