مترجم: عادل نجفی | شهرآرانیوز؛ پارکینگ و تأمین جای پارک خودرو‌ها در شهر‌ها تنها یک چالش لجستیکی نیست. مدیران شهری برای تأمین فضای کافی پارک خودرو‌ها با یک چالش روان شناختی نیز روبه رو هستند چرا که رفتار‌ها و تصمیماتی که رانندگان هنگام جست وجوی مکان‌های مناسب پارکینگ می‌گیرند تحت تأثیر متغیر‌های متنوعی از جمله راحتی، هزینه و در دسترس بودن درک شده در مقابل دسترسی واقعی است.
در این یادداشت به روان شناسی پارکینگ می‌پردازیم و بررسی می‌کنیم که چگونه درک رفتار و ترجیح رانندگان می‌تواند به مدیریت مطلوب‌تر پارک خودرو منجر شود.
پژوهشگران حوزه اقتصاد رفتاری بر این باورند که وجود انتخاب‌های زیاد، می‌تواند منجر به فلج تصمیم گیری و نارضایتی شود. هنگامی که رانندگان با گزینه‌های متعدد پارکینگ روبه رو می‌شوند، ممکن است برای تصمیم گیری دچار مشکل شوند و این امر منجر به افزایش استرس و حس ناامیدی در آن‌ها شود.
برای رسیدگی به این موضوع، مدیران پارکینگ‌ها می‌توانند از راهکار‌هایی مانند نصب علائم هشدار دهنده واضح، محدود کردن گزینه‌های پارک و ارائه راهنمایی در مورد در دسترس بودن فضا‌های پارکینگ استفاده کنند تا به رانندگان کمک کنند در فرایند پارک به طور مؤثرتری هدایت شوند.
در دسترس بودن جای پارک به دو صورت ادراکی و واقعی در ذهن رانندگان نقش می‌بندد و دسترس پذیری درک شده نقش مهم تری در رفتار پارک خودرو رانندگان بازی می‌کند. به عبارت دیگر اگر حتی فضای پارک کافی در دسترس باشد، رانندگان ممکن است بر اساس عواملی مانند نشانه‌های بصری، زمان روز و تجربیات گذشته، پارکینگ را برخلاف واقعیت کمیاب بدانند. در چنین شرایطی با انجام پارک‌های مورب، دوبل یا حتی در محل‌های ممنوع مانند جایگاه‌های ویژه توان یابان، امکان دسترسی پذیری ادارکی سایر رانندگان را نیز تحت تاثیر قرار دهند.
با پیاده سازی سیستم‌های نظارت بر اشغال پارکینگ در زمان واقعی (در لحظه) و ارائه اطلاعات دقیق در مورد در دسترس بودن پارکینگ، مدیران پارکینگ ها، اعم از حاشیه‌ای یا پارکینگ‌های مسقف، می‌توانند به کاهش کمبود درک شده و کاهش احتمال چرخش رانندگان برای پارک غیرضروری و غیرقانونی کمک کنند.
هزینه پارکینگ یک عامل کلیدی در رفتار رانندگان است، به طوری که رانندگان ارزش درک شده پارکینگ را در مقابل قیمت تعیین شده می‌سنجند. تحقیقات نشان داده است که رانندگان به طور کلی مایل اند هزینه بیشتری برای پارکینگ بپردازند، اگر آن را راحت و ایمن بدانند. با این حال، هزینه‌های بیش از حد پارک می‌تواند رانندگان را به طور کلی از پارک کردن منصرف یا آن‌ها را تشویق به تخلفاتی مانند پارک در حریم تقاطع‌ها یا در توقفگاه‌های حمل و نقل عمومی کند.
مدیران پارکینگ با اجرای راهبرد‌های قیمت گذاری پویا و ارائه تخفیف برای پارکینگ‌های خارج از محدوده اوج نیاز، می‌توانند منابع درآمدی خود را بهینه، در عین حال مقرون به صرفه بودن و دسترسی را برای رانندگان تضمین کنند.
انسان‌ها تمایل طبیعی به انتخاب گزینه‌هایی دارند که نزدیک‌تر و در دسترس‌تر هستند. در زمینه پارکینگ، این تعصب نزدیکی می‌تواند بر تصمیم گیری رانندگان در مورد مکان پارک تأثیر بگذارد، با اولویت دادن به فضا‌هایی که به مقصدشان نزدیک‌تر هستند، حتی اگر گران‌تر یا دشوارتر باشند.
برای استفاده از این سوگیری، مدیران شهری می‌توانند تخصیص فضا‌های پارکینگ را بر اساس نزدیکی به مناطق پرتقاضا مانند مراکز خرده فروشی، مراکز حمل ونقل و دیگر جاذبه‌های شهری اولویت بندی کنند و استفاده از ظرفیت‌های موجود پارکینگ را به حداکثر برسانند.
به طور کلی درک روان شناسی پارکینگ برای توسعه راهبرد‌های مدیریت پارکینگ به نحوی که نیاز‌ها و ترجیح کاربران را برآورده کند ضروری است.
مدیران ترافیک شهری با در نظر گرفتن عواملی مانند اضافه بار ترافیکی ناشی از ترددها، در دسترس بودن درک شده، حساسیت به قیمت و تأکید بر نزدیکی به مقصد، می‌توانند استفاده از پارکینگ را بهینه، ازدحام را کاهش و تجربه کلی پارک را برای رانندگان بهبود بخشند.
همان طور که شهر‌ها همچنان به رشد و تکامل خود ادامه می‌دهند، به کارگیری بینش‌هایی از علوم رفتاری در حوزه‌های مختلف از جمله مدیریت پارکینگ برای ایجاد محیط‌های شهری کارآمد، عادلانه و کاربرپسند بسیار مهم خواهد بود.
ویل پارکر
پژوهشگر ارشد برنامه ریزی حمل و نقل- نیویورک