به گزارش شهرآرانیوز، دکتر زنیره سلیمی، با اشاره به اینکه با افزایش سن توان ذهن برای انجام چند کار هم‌زمان کاهش می‌یابد، خاطرنشان کرد: علاوه بر این میزان دقت و تمرکز برای انجام فعالیت‌ها نیز به‌مرور کاهش می‌یابد و سالمند و اطرافیانش احساس می‌کنند که عملکرد مناسب فرد کاهش یافته است.
وی با بیان اینکه سن بالای ۶۵سالگی دوران سالمندی است و در حال حاضر حدود ۷ درصد جمعیت را سالمندان تشکیل می‌دهند، تصریح کرد: افراد سالمند بیش از دیگران در معرض بیماری‌ها قرار دارند که یکی از مهمترین آنها دمانس یا زوال عقل است که فرد به مرور توانایی پردازش و مدیریت امور مربوط به زندگی خود را ندارد.
سلیمی با بیان اینکه سال‌های قبل نگرانی در خصوص ضعف حافظه و مشکلات حافظه وجود نداشت، اما به مرور این موضوع جایگاه خود را در بین سایر موضوعات مرتبط با سلامتی باز کرده است، عنوان کرد: شناخت، یک مجموعه از اعمال عالی مغز است که با کمک شناخت و کارکرد‌های آن مسائل و اطلاعات تجزیه و ترکیب می‌شوند.
فوق‌تخصص روان‌پزشکی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان کرد: زمان ماندگاری در حافظه کوتاه مدت ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه است، اما اگر مغز احساس کند که این مطلب کارایی دارد، وارد حافظه بلند مدت می‌شود و به لایه‌های عمیق‌تر ذهن نفوذ می‌کند.
وی با بیان اینکه برخی از افراد در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی از فراموشکاری خود گلایه‌مند هستند، اظهار کرد: عدم کنترل استرس، نداشتن توجه کافی روی موضوع، مصرف برخی دارو‌های خواب آور و یا بی خوابی بر کیفیت عملکرد حافظه موثر است بنابراین هر نوع فراموشی به معنای اختلال آلزایمر که یکی از زیر شاخه‌های دمانس است، محسوب نمی‌شود.
سلیمی با اشاره به اینکه استفاده از حافظه برای یادگیری و به خاطر سپردن مفاهیم، نقش مهمی در کند شدن روال دمانس یا زوال عقل ایفا می‌کند، گفت: فاکتور‌های خطر دیابت، کم تحرکی، مصرف سیگار والکل و فشار خون بالا زمینه ابتلا به اختلال شناختی در سنین سالمندی را افزایش می‌دهد.
وی با بیان اینکه در سالمندی از حدود ۶۰ تا ۶۵ سالگی به مرور کارکرد مغز کند می‌شود گفت: آلزایمر شایع‌ترین جلوه زوال عقل است به نحوی که پیش بینی می‌شود در سال ۲۰۵۰، تعداد ۱۴۰ میلیون نفر مبتلا به اختلال دمانس یا زوال عقل باشند که دوسوم آنها در کشور‌های درحال‌توسعه زندگی می‌کنند.
سلیمی با اشاره به اینکه در زمان ابتلا به آلزایمر بیشتر نگرانی از سوی همراهیان است که ابراز می‌کنند والدین آنها تغییراتی نسبت به گذشته دارند و نمی‌توانند مثل گذشته مدیریت خانه و مسائل مالی را انجام دهند، عنوان کرد: افسردگی سالمند، کاهش روابط اجتماعی و عدم کنترل دقیق بیماری‌های زمینه‌ای موجب می‌شود تا زمینه برای بروز اختلال آلزایمر فراهم شود.
وی با بیان اینکه هر چقدر در دوران نوجوانی، جوانی و میانسالی ذهن با چالش‌های جدیدتری روبه‌رو شود یا فرد مهارت جدیدی بیاموزد و ذخیره شناختی خوبی داشته باشد، به همان نسبت در سالمندی خطر کمتری برای ابتلا به آلزایمر فرد وجود دارد، اظهار کرد: باید در دوران جوانی و میانسالی مغز را به چالش کشید تا در سالمندی زمینه دمانس فراهم نشود.