شرایط خاص کرونایی در کشور فضایی را ایجاد کرده است که گاهی اخبار مهم و باارزش، خاصه در حوزه درگذشت افراد، پس از چند روز از رخداد آن‌ها منتشر می‌شود. شاید آخرین نمونه درگذشت استاد علیرضا سبک‌خیز در روز نهم اردیبهشت، مصادف با چهارم ماه مبارک رمضان، بر اثر عارضه قلبی بود که ۳ روز بعد رسانه‌ای شد. استاد علیرضا سبک خیز گلبویی فردی بود که لقب قدیمی‌ترین خیاط فعال در حرم مطهر رضوی را داشت و به روایتی پس از مرحومان استاد رضا و حاج علی‌اصغر منبتی سومین فردی بود که خیاط خانه مستقر در گوشه صحن آزادی یا به روایت قدیمی‌تر‌ها صحن نو را اداره می‌کرد. گفتم به روایتی، چون در اسناد آستان قدس به صورت قطع به یقین مشخص نیست که پیش از این هم خیاط‌خانه‌ای بوده یا نه و همچنین تصریح نشده است که جامه‌داران قدیم فعال در این آستان وظیفه دوخت لباس را هم بر عهده داشته‌اند یا نه.
اما بد نیست بدانید آن‌گونه که خود استاد علیرضا سبک‌خیز در یکی از معدود مصاحبه‌هایش نقل کرده، شاگرد مرحوم حاج علی‌اصغر منبتی بوده است که اگر غیر از این بود شاید امکان فعالیت در خیاط‌خانه حضرتی را پیدا نمی‌کرد. البته این بدان معنا نیست که مرحوم سبک‌خیز صفر تا ۱۰۰ خیاطی را نزد مرحوم منبتی یاد گرفته باشد، چه آنکه خیاطی هم شغل آبا و اجدادی وی بوده و نه تنها پدرش در تربت حیدریه خیاط بوده و خودش نیز دیر‌زمانی در این شهر به حرفه خیاطی مشغول بوده است. اما آن هنگام که سال ۱۳۵۶ برای تغییر در زندگی و کسب روزی حلال‌تر رهسپار مشهد شده اولین و آخرین جایی که به شاگردی پرداخته، نزد مرحوم حاج سید علی‌اصغر منبتی بوده است و از طریق ایشان با آستان قدس رضوی آشنا شده است. این دوران تا سال ۱۳۷۹ ادامه داشت و پس از درگذشت استاد که خود علاوه بر اداره خیاط‌خانه حرم در زمره فراشان حضرتی هم محسوب می‌شد، وظیفه استاد را بر عهده گرفته و به دوختن لباس برای خدمه آستان قدس همت بسته است، همتی آن‌چنان والا که در به سرانجام رساندن آن نه تنها اخوی کوچک‌تر خود احمد را هم به کار گرفته تا اکنون و پس از درگذشتش به واسطه سکته قلبی، احمد سبک‌خیز، یگانه خیاط رسمی خیاط خانه آستان قدس باشد که حتی مغازه شخصی خود در کوی طلاب را به شاگردان سپرده تا مبادا با صرف وقت در آن کار خادمی از خادمان بارگاه منور حضرت ثامن (ع) با تأخیر به سرانجام رسد. ناگفته نماند که دوخت لباس خادمان و خادم‌یاران تنها وظیفه سبک‌خیز و برادرش در خیاط خانه نبود و آنان وظیفه مهم‌تری داشتند که آن را بسیار عاشقانه‌تر از وظیفه نخست به سرانجام می‌رساندند و این وظیفه همانا دوخت دستمال‌های سفید تنظیف داخل روضه منوره و ضریح مطهر و لباس‌های مخصوص غبارروبی ضریح مطهر که همانند پیراهن‌های بلند عربی است بود، وظیفه‌ای که به روایت خود مرحوم علیرضا سبک‌خیز در کنار فعالیتش به عنوان دربان در حرم مطهر رضوی به طور قطع دستگیرش در آن جهان خواهد بود. خداوند وی را با شوهرخواهر شهیدش سردار برونسی محشور کند.