برخی آثار منفی فرهنگی کرونا مواردی از این دست خواهد بود:
۱- ازدست‌دادن پرشمار عزیزان و صدمه اقتصادی و روانی در سرتاسر جهان؛ که موجب اضطراب، فشار روانی و روحی و عدم تعادل حیاتی و روانی شده است که به‌احتمال قوی اثرات آن تا مدت‌های مدید استمرار می‌یابد.
۲- صدمه جدی به روح و روان و جسم مردم؛ آثار منفی این ضربات ادامه می‌یابد و به‌دلیل تأثیر متقابل ابعاد وجودی انسان، به‌احتمال قوی، بیماری‌های «روان‌تنی» در آینده افزایش می‌یابد.
۳- اثرات مخرب فرهنگی و مذهبی؛ این اثرات منفی در دنیا، به‌ویژه در جوامع مذهبی دیده می‌شود، به‌طوری‌که تلقی ناکارآمدی برخی ساختار‌های مذهبی، چالشی مهم برای این جوامع خواهد بود.
۴- تنش‌های شدید اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و...؛ که باعث اعتراضات مدنی به دولت‌ها و حکومت‌ها می‌شود و احتمالا منجر به تغییر و تحولات جدید و عجیب در آینده خواهد شد.
۵- ضربه شدید به روند پیشرفت و توسعه دنیا، به‌ویژه در کشور ما؛ با توقف فعالیت‌ها و تعطیلی بسیاری از مشاغل و کسب‌وکارها، خصوصا مشاغل خرد، افزایش هزینه‌های مسکن، بیکاری و ابهام در زندگی، افزایش یأس از بهبود اوضاع، شیوع افسردگی را در جامعه افزایش می‌دهد.
۶- قطع نسبی صله رحم؛ محدودیت دیدار‌های حضوری با بستگان و دورهمی‌های فامیلی که از نظر روانی و عاطفی عامل مهمی در ایجاد محبت، صمیمیت و حمایت عاطفی و اجتماعی محسوب می‌شود، مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد، چون از دل برود هر آنکه از دیده برفت.
۷- تقویت احساس ناامنی در جامعه؛ بر اثر گسترش فقر و فلاکت، زورگیری و خفت‌کردن و... به‌احتمال قوی افزایشی خواهد یافت. هم‌اینک نیز نمونه‌های عجیبی اتفاق افتاده است.
۸- افزایش آسیب‌های اجتماعی و روانی؛ پیامبر می‌فرماید: «کاد الفقر أن یکون کفرا» برمبنای آموزه‌های مکتبی و روان‌شناختی، در صورت عدم ارضای نیاز‌های پایه و اساسی در حد معقول مانند گرسنگی، جنسی، فیزیولوژیکی و... به‌علت فقر و بیکاری به‌عنوان «ام‌الفساد»، میل به امنیت، تعلق و وابستگی، احترام، تأیید و تحسین و... بروز نخواهد کرد و به‌احتمال قوی نرخ سرقت، جنایت، قتل، طلاق و اختلالات روانی افزایش خواهد یافت.
۹- تعطیلی همه محافل و مراکز آموزشی، فرهنگی، هنری، ورزشی، تفریحی و...؛ این مسئله موجب انفعال و فضای مأیوس‌کننده فرهنگی، هنری و ورزشی می‌شود و از سوی دیگر تا حدود زیادی نشاط فرهنگی جامعه را در رکود فرو می‌برد و این وضع به‌احتمال قوی در آینده استمرار می‌یابد.
۱۰- حمله افراطیون به حرم‌ها؛ این گروه برخلاف دستورالعمل‌های مسئولان، به‌اصطلاح خودجوش (!) به حریم و حرم امام رئوف (ع)، امام گفتگو و عالم‌آل‌محمد در شهر شهادت، مشهد مقدس و حرم حضرت معصومه (س) حمله کردند و نشان دادند که آبشخور فکری و نگرشی آنان با اسلام ناب فاصله دارد.
۱۱- ادعای یک روحانی متخصص طب اسلامی و درمان مضحک بیماران و تکرار این کار توسط شاگردان او که با حضور در بستر بیمار کرونایی مایه وهن اسلام ناب و نشانه کم‌سوادی و تداعی‌کننده سخنان معجزه هزاره‌سوم (!) درباره غنی‌سازی اورانیوم در زیرزمین منزل مسکونی توسط دانش‌آموز دبیرستانی بود و یادآور ضرب‌المثل عربی «هذه ما تضحک به الثکلی؛ این کار مادر بچه‌مرده را هم می‌خنداند!» که توهین بزرگی به علم و ایمان توأمان، روحانیت و جمهوری‌اسلامی بود.
۱۲- ازدست‌دادن تعداد پرشماری از اقشار مختلف جامعه به‌ویژه شهادت پزشکان، پرستاران، کادر درمان و سایر مسئولان و...؛ که جبران جای خالی آن عزیزان نیازمند سرمایه‌گذاری ذهنی، زمانی و مادی فروان است، بی‌شک‌وگمان.
۱۳- ضربه ناشی از تعطیلی‌ها به فرایند آموزش‌وپژوهش دانشگاه‌ها، مؤسسات آموزشی، فرهنگی، هنری و... از طریق آموزش مجازی و ارزیابی‌های نیم‌بند و نه‌چندان مؤثر با کمبود امکانات؛ این مسئله در ذهن و روان معلمان، مربیان و استادان آثار نامطلوب و فراموش‌نشدنی به‌جا خواهد گذاشت.
۱۴- ظهور کاسبکاران کرونا، بدتر از کرونا؛ اینان به‌دلیل ضعف برخورد مسئولان که کم‌کاری را پاسکاری می‌کنند، یک روز ماسک و دستکش و الکل، روز دیگر لیموترش و لیموشیرین و... را به چندین برابر قیمت می‌رسانند و تعادل روانی مردم را برهم می‌زنند.