به گزارش شهرآرانیوز، یازدهمین سالگرد چاپ روزنامه شهرآرا بهانه‌ای شد برای سرکشی به آرشیو دهمین سالگرد چاپ این روزنامه و گپ‌وگفتی که در سه‌هزارمین شماره شهرآرا با ۳ نفر از اهالی رسانه کشور منتشر کرده بودیم. ۳ سؤال ما از عباس عبدی، حجت‌الاسلام زائری و آرش خوشخو درباره ضرورت انتشار روزنامه از سوی شهرداری‌ها، جایگاه مردم و ویژگی‌های رسانه مردم بودن و پیشنهادهایی برای آینده این رسانه بود. حالا به بهانه یازدهمین سالگرد انتشار شهرآرا، خلاصه‌ای از گفت‌وگوی مفصل آن روز را که در شماره سه‌هزارم شهرآرا به چاپ رسیده بود، در زیر می‌خوانید.
وجود شهرآرا در مشهد ضروری است
عباس عبدی: موضوعی که دارد اتفاق می‌افتد، موضوع شهری‌شدن است. جمعیت امروز ایران حدود ۷۰درصد شهری شده است، در‌حالی‌که در گذشته این‌طور نبود. بنابراین رسانه شهری هم یک ضرورت است. به نظر من اهمیت مشهد باعث می‌شود نیروهایی که ملی هستند، با مشهد ارتباط پیدا کنند. با‌توجه‌به تیراژ روزنامه شهرآرا و جایگاه آن، وجودش کاملا ضروری است و امید باید داشت که بیشتر بتواند در این چارچوب حرکت کند.
محمدرضا زائری: یکی از اقتضائات بعد از پایان جنگ تحمیلی که کاملا برجسته بود، موضوع مدیریت‌شهری در تهران بود. طبیعتا مدیریت‌شهری برای تحقق نیازهایی که داشت، نیازمند داشتن رسانه بود. دلیل شکل‌گیری روزنامه همشهری هم تحقق همین هدف بود.
همین الگو از تهران به دیگر شهرهای ایران مثل مشهد و اصفهان هم سرایت کرد. مشهد اولین جایی بود که به‌درستی این نیاز را حس کرد و شهرآرا تأسیس شد.
آرش خوشخو: در خیلی مسائل فرهنگی و اقتصادی بسیاری از امکانات در تهران متمرکز شده بود. بعد از انقلاب تمام امکانات را الک کردند و دوباره پخش کردند. مشهد در این اتفاقات و توزیع جدید امکانات و به‌‌دلیل رابطه مستحکم این شهر با حکومت، سود زیادی برده است. این شهر خیلی مهم است و در سرنوشت آینده ایران اثرگذار است. روزنامه شهرآرا به‌عنوان یک روزنامه شهری، هرقدر داخل مشهد بچرخد و نیازهای مردم را جواب‌گو باشد، روزنامه موفق‌تری خواهد بود.
نباید خط مشی یک رسانه با تغییر شهردار تغییر کند
عبدی: نه فقط شهرداری، بلکه دولت هم بی‌معنی است که رسانه داشته باشد. رسانه باید نهادی مستقل باشد. رسانه قرار نیست بلندگوی یک نهاد رسمی یا حکومتی باشد. قرار نیست خط مشی یک رسانه با تغییر شهردار تغییر کند. رسانه قرار است که رسانه باشد، چه با این شهردار چه شهردار دیگر.
زائری: هرکسی از خدمات‌شهری استفاده می‌کند، به محض اینکه در جغرافیای ما قرار می‌گیرد، می‌شود هدف خدمات‌شهری. در سازمان پارک‌ها برایشان مهم است به چه کسی خدمات می‌دهند؟ رسانه هم باید در همین چارچوب عمل کند؛ یعنی شهرداری مواجه شده با یک تحول اجتماعی که طبقه‌ای جدید در جامعه شکل گرفته است و نیاز به آموزش دارد.
خوشخو: رابطه ما با حکومت مثل فرزند و پدر است؛ یعنی به ما رسیدگی می‌کند. اما در اروپا این رابطه مثل مستأجر و مدیر ساختمان است. تلویزیون ما ۲۰ شبکه برای ما تأسیس می‌کند که خدای‌ناکرده جای دیگر آموزش نبینیم؛ دقیقا مثل یک پدر. در این زمینه شهرداری باید روزنامه در‌بیاورد.
نشریه وابسته با مشکل مخاطب مواجه است
عبدی: این مشکلی است که یک نشریه وابسته به نهاد عمومی با آن مواجه است. نشریه‌ای که وابسته به نهاد عمومی نباشد، چنین مشکلی ندارد و خودش تعریف می‌کند و می‌گوید من برای این گروه می‌نویسم. به نظر من، شما از مخاطب خود تعریف نکنید، از شهرداری تعریف کنید و شهرمحور قرار گیرید.
زائری: یکی از خدماتی که شهرداری به شهروندان خود می‌دهد، خدمات فرهنگی‌اجتماعی است، با کارکرد اطلاع‌رسانی، آموزش و مواردی از این دست.
خوشخو: یک روزنامه نمی‌تواند خودش را در رابطه با اتفاقات سیاسی داخلی بی‌تفاوت نگاه دارد؛ حتی در کلمات و ادبیات. ما کلمه و رویکرد اصلاح‌طلبانه داریم و کلمه و رویکرد غیراصلاح‌طلبانه. تمام چهره‌های سیاسی این کشور روزنامه‌نگار بوده‌اند. برای همه آن‌ها رسانه، محیطی برای صحبت‌کردن بوده است. این باعث می‌شود روزنامه‌ها حاکمیت نیمه‌حزبی پیدا کنند؛ حتی شهرآرا و همشهری.
هیچ وقت گدای مخاطب نباشید
زائری: به نظر من، مسئله اول روزنامه باید مردم باشد و شهروندی که تحولات جدی پیدا کرده است. امروز مخاطبان ما زیاد می‌دانند و دسترسی آن‌ها به اطلاعات زیاد است. این اهمیت دارد که مسئله ما مردم شوند. شهرآرا در ۱۰ سال گذشته دستاوردهای مهمی داشته است؛ ضمائمی در این دوره منتشر شد و ضمائمی هم در دوره‌های قبل منتشر شده که مهم‌ترین آن شهرآرامحله است. رسانه شهری به‌جای اینکه با تلسکوپ کار کند، با میکروسکوپ کار می‌کند و قرار است ذره‌بینی به موضوعات بپردازد.
خوشخو: هیئت‌امنای قَدری داشته باشید. لحن مشخصی داشته باشید تا با آمدن شهردار جدید سیاست تغییر نکند. هزینه‌های روزنامه را حتما کاهش بدهید؛ این باعث دوام روزنامه می‌شود.
عبدی: هیچ‌وقت گدای مخاطب نباشید و دنبال مخاطب ندوید.