رئیس جمهور پزشکیان، از سفر نیویورک که آن را سفری پر برکت نامید به وطن برگشت. او از فرصتی گفت که فراهم شد تا با سران کشور‌ها به گفتگو بنشیند و در سازمان ملل متحد سخن بگوید. او از ادامه جلساتی خبر داد که در آینده با کشور‌های اسلامی خواهد داشت. دغدغه جنایت‌های رژیم غاصب صهیونیستی و مظلومیت غزه، درگفت وگو‌های او با سران اروپایی هم به کلمه تبدیل شد تا صدای بی صدایان به گوش کسانی برسد که عادت به نشنیدن دارند.
ضرورت رفع تحریم‌ها و برنامه‌های نو برای زنده کردن برجام هم از نگاه به کلامِ رئیس جمهور آمد تا بخوانیم و بدانیم که پزشکیان برای آینده‌ای مسعود برای وطن دغدغه‌های بزرگ دارد. او کوشید جوری سخن بگوید که جهان از ایران صدای واحد بشنود. هرچند برخی‌ها به، اما و اگر‌هایی پرداختند که از طول سفر بیشتر بود از جمله درباره تعداد همراهان رئیس جمهور در سفر به نیویورک، با آمار‌های متفاوت. یادمان هست، در باره کاروان همراهان رؤسای جمهور پیشین هم همین حرف و حدیث‌ها بود. آنچه میان این بازی اعداد مغفول می‌ماند میزان اثرگذاری افراد به سفر رفته است.
این خیلی، خیلی مهم‌تر از تعداد افراد است. ما می‌گوییم چیزی را بگو که بتوانی بنویسی. چیزی را بنویس که بتوانی امضا بکنی. چیزی را امضا کن که بتوانی عمل کنی. حالا هم می‌گوییم این بار که گذشت، اما همیشه باید کسانی را به سفر برد که مؤثر باشند. آثارشان سازنده باشد. سازندگی شان در سامان یافتن زندگی مردم نمود عینی داشته باشد. نمودی که رئیس جمهور بتواند با سینه سپر و سر بالا مسئولیت آن را به عهده بگیرد.
اینکه آیا در سفر‌های سابق به این مهم توجه شده است و یا در سفر اخیر می‌توان چنین برآوردی داشت؟ مسئله‌ای است که باید کارنامه‌ای به آن توجه کرد. اگر حافظه‌های ما، سفر به سفر، صفر نشده باشد می‌توانیم به رؤسای جمهور از گذشته تا امروز و هیئت‌های همراهشان، نمره دهیم و برایشان کارنامه رقم بزنیم. وجدان عمومی هم تا کنون درباره آن قضاوت کرده و خواهد کرد.
امیدواریم هیچ کس در برابر این قضاوت عمومی، رفوزه نشود. به هر حال، این آخرین سفر نبود و باز هم در پیش خواهد بود از این نوع حرکت ها، لذا باید حساب شده‌تر از پیش، متناسب با نیاز‌ها و اثرگذاری‌ها فهرست همراهان را کامل کنیم. خبرها، اما از نقش آفرینی اعضای کاروان حکایت داشت که هرکدام کوشیدند در جای خود، سازند و مؤثر باشند. به نوعی شاهد یک هارمونی در گفتار‌ها و رفتار‌ها بودیم که این پیام را به دنیا مخابره می‌کرد، ملت ایران، همه با هم هستند.
در برابر جهان بر اساس منافع ملی خود، رفتاری درست و دقیق دارند. نگاه به شرق همچنان در دکترین سیاست ایران با قوت ادامه دارد چنان که برای اصلاح نگاه غرب هم سیاست گذاری می‌شود. مهم‌تر از همه حاشیه ها، متن و فرامتنِ سفر بود که به نام ایران اسلامی رقم خورد ان شاءا... به تعظیم نام وطن بینجامد.