شهرآرانیوز؛ شانتال آکرمن بلژیکی (زاده ۶ ژوئن ۱۹۵۰ - درگذشته ۵ اکتبر ۲۰۱۵) را یکی از مهم‌ترین فیلم‌سازان زن سینما می‌دانند؛ کسی که با دیدن فیلم «پیرو خله» ژان لوک گدار سودای نویسنده‌شدن را رها کرد و تصمیم گرفت فیلم‌سازی را آغاز کند. او طی ۳۰ سال فعالیتش در سینما، بیش از ۴۰ فیلم ساخت که «ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل»، «خبرهایی از خانه» و «من تو او او» (I You He She) از مهم‌ترین آن‌ها هستند.
امروز، در سالروز تولد شانتال آکرمن، سایت سینمایی «کایه دو فمینیسم» با تمرکز بر مقالات و تحلیل‌های سینمایی پیرامون مباحث فمینیسم و زنان» کارش را آغاز کرده است.
نزهت بادی، سردبیر این سایت، در این باره گفته است: «هدف و تلاش من و همراهانم در سایت این است که از طریق تحلیل‌ها و مطالعات پیرامون چگونگی بازنمایی زنان و مسائلشان در سینما، سهم کوچکی در تحقق رؤیای برابری جنسیتی داشته باشیم و شاید در آینده‌ای نه‌چندان‌دور، دنیایی را ببینیم که دیگر زنان مجبور به جنگی هر روزه برای برخورداری از حقوق و جایگاهی مساوی نباشند.
نخستین پرونده این سایت با نام «بیماری زنان در سینما» درحالی منتشر می‌شود که جهان با بیماری فراگیر کرونا دست و پنجه نرم می‌کند و بادی این را فرصتی برای تفکر درباره تبعیض زدایی از واژه بیماری می‌داند: «[کرونا] هر چند فاجعه‌ای جهانی به نظر می‌رسد، اما قابلیت این را نیز دارد که به‌عنوان فرصتی برای اندیشیدن به تبعیض‌زدایی از واژه بیماری به حساب بیاید و کلیشه‌های جنسیتی پیرامون بیماری زنان را زیر سؤال ببرد و به مسئله بیماری به‌عنوان یک تجربه بشری بنگرد که قرار نیست به ابزاری در جهت تقلیل زن‌ها به وضعیت فرودست بدل شود.
سردبیر «کایه دو فمینیسم» درباره اولین پرونده این سایت گفته است: «در این پرونده کوشیده‌ایم به واسطه تحلیل فیلم‌های مختلف، جنبه‌های ناگفته‌ای از وضعیت زنان بیمار در جامعه را مورد کنکاش قرار دهیم و تبعات و پیامدهای مخرب و ویران‌گر ناشی از «بیماری به مثابه سرکوب» را واکاوی کنیم تا شاید بتوان به تغییر و اصلاح ذهنیت فردی و عمومی نسبت به بیماری زنان کمکی کرد.
در این پرونده مطالب زیر منتشر شده است:
۱. بیماری به مثابه سرکوب/ نوشته نزهت بادی
۲ . تاثیر بیماری روانی در افزایش فرودستی زنان/ نوشته نیوشا صدر
۳. رابطه بیماری و هنر در زندگی ویرجینیا وولف و سیلویا پلات/ نوشته آرام روانشاد
۴. نقش مراکز درمانی در اختلالات روانی زنان/ نوشته مریم فرهانی
۵. زیبایی‌شناسی بدن بیمار زنان/ نوشته نزهت بادی
۶. محدودیت‌های پیرامون بدن زنان در سینمای ایران/ نوشته مانیا اکبری
۷. چگونگی رویارویی با بیماری زنان در سینمای ایران/ نوشته الناز بهنام
۸ . شاعرانگی رنج در فیلم «خانه سیاه است»/ نوشته مریم سپهری
۹. پرفورمنس رنج و زیبایی در آثار مانیا اکبری/ نوشته نزهت بادی
۱۰. گفت‌وگو با زینب تبریزی و زهرا نیازی پیرامون چالش‌های مستندسازی درباره بیماری زنان
برای بازدید از سایت «کایه دو فمینیسم»و خواندن مطالب اولین پرونده آن روی لینک زیر کلیک کنید: