رمضان، فرصت معرفت به امام زمان (عج)

رمضان ماه خدا‌ست. به‌طور‌طبیعی هر‌چه در این ماه مبارک، امام را بیشتر بشناسیم، به ایشان نزدیک‌تر می‌شویم. معرفت سبب محبت ما می‌شود. معرفت عشق و علاقه می‌آورد. از هر موضوعی شناخت داشته باشیم، به آن عشق پیدا می‌کنیم. وقتی جلوه‌های محبت و دغدغه امام به خودمان را بدانیم و غربت ایشان را درک کنیم و از آثار غیبت مطلع باشیم، به آن حضرت (عج) محبت و عشق پیدا می‌کنیم.

باید توجه کرد که شناخت، نه به‌معنای اطلاعات شناسنامه‌ای، بلکه معرفتی است که سبب حب و عشق می‌شود. به‌دنبال شناخت است که معرفت شکل می‌گیرد؛ البته معرفتی اصیل است که همراه با تلاش و پویایی و تکاپو باشد، همان‌طور‌که قرآن، ایمان و عمل را همراه و عجین می‌داند.

با امام زمان (عج) مأنوس شویم

اگر لهویات و هجو ما زیاد شده، به‌دلیل نداشتن معرفت است، اما با شناخت امام، سرگرم ایشان می‌شویم؛ همان‌طور‌که یک بچه با فضای مجازی مأنوس می‌شود یا کسی مأنوس دنیا و پول می‌شود. وقتی با امام‌زمان (عج) مأنوس شویم، زندگی ما تغییر می‌کند، اما متأسفانه ما «یاصاحب‌الزمان (عج)» می‌گوییم، در‌حالی‌که عشق و عطشی را که باید، درباره ظهور نداریم.

معرفت سوز و گداز می‌آورد و ضجه و پریشانی به همراه دارد. وقتی به امام‌زمان (عج) معرفت پیدا کنیم، اولویتمان در دعا‌ها امام (عج) می‌شود. جامعه گاه علاقه و انس با امام دارد، اما در رفع موانع غیبت نمی‌کوشد؛ برخی فرج و امام‌زمان (عج) را می‌خواهند، اما با موانع ظهور مقابله نمی‌کنند.

نقش ما در ظهور چیست؟

در ماه مبارک رمضان و در دعا‌ها از یک‌سو باید ظهور حضرت (عج) را طلب کنیم و از سوی دیگر از خدا بخواهیم که در ظهور مؤثر باشیم. به این فکر کنیم که نقش ما در پازل زمینه‌سازی برای ظهور چیست و چه کنیم که به ظهور نزدیک شویم.

انسان منتظر، انس و عشق با انسان کامل عالم هستی دارد و مهم‌ترین دغدغه او ظهور است، خودنگر و خودخواد نیست؛ برای همین ماه رمضانِ انسان منتظر با دیگران فرق دارد. این تفاوت در شب‌های قدر به بالاترین سطح می‌رسد. شب قدرِ انسان مهدوی با دیگران این تفاوت را دارد که دغدغه‌اش همه عالمیان و جهان است.

شب قدر، شب نزول و فرود ملائکه بر زمین است. وقتی ملائکه به زمین می‌آیند، باید محل مقدس و جایگاه و فرودگاهی در شأن آنها باشد که مقدرات رقم بخورد. یک سو نزول ملائکه است و یک سو رقم‌خوردن مقدرات که همه به برکت وجود مقدس امام‌زمان (عج) و سرپرست عالمیان صورت می‌گیرد. باید توجه کنیم که مدیریت شب قدر به دست حضرت صاحب‌الزمان (عج) است. هر‌چه پیوند و انس ما با امام بیشتر باشد، بهره بیشتری از ماه مبارک رمضان و لیله‌القدر خواهیم برد. در مقدرات یک سال، راه رشد ما همین است.

به تعبیر مولی‌الموحدین هر مأمومی باید به امام خود اقتدا کند. در ماه مبارک رمضان به‌ویژه شب قدر به‌گونه‌ای حرکت کنیم و از خدا بخواهیم که مقدرات ما الگوگرفته از وجود نورانی حضرت بقیه‌ا... الاعظم (عج) باشد. هر‌چه به امام نزدیک‌تر شویم، دغدغه ما دغدغه امام می‌شود. وقتی ولی‌نعمتمان را بشناسیم، دغدغه‌مان هم مهدوی می‌شود.

بین خود و امام سنخیت ایجاد کنیم

یک زمان، نگاه ما به مقدرات یک‌سال و امضای امام‌زمان (عج) است، اما زمانی یک گام جلوتر می‌رویم و درصدد سنخیت بین خود و امام برای ایجاد جامعه توحیدی برمی‌آییم. به این فکر می‌کنیم اگر ولی‌نعمت ما دغدغه ظهور دارند و اگر برنامه‌ریزی امام‌عصر (عج) برای ظهور و ایجاد جامعه توحیدی و رشد جامعه و تغییر است، منِ منتظر هم همین برنامه را داشته باشم. در این فرصت ضیافت‌ا... باید بین منتظَر و منتظِر سنخیت ایجاد کنیم؛ یعنی فعلمان فعلِ امام (عج) شود؛ ضجه و دعا و انابه و بکای ما مطابق با برنامه حضرت برای عالم باشد، یعنی تحول و رشد و پیشرفت عالم.