فرزندان ما امروز بی دفاع در فضای مجازی رها شده اند. جایی که هیچ کس مراقب آن‌ها نیست و همواره مورد تهاجم فکری صد‌ها هزار سودجو هستند. چطور است وقتی به کنار دریا می‌رویم چشم از فرزندان برنمیداریم و همواره مراقب هستیم که فرزندان در محیط مشخص شده شنا کنند، دیگران با ان‌ها برخوردی نداشته باشند، شوخی بی جایی نکنند و چندین موضوع دیگر.
اما همین والدین بی توجه به آنچه در فضای مجازی می‌گذرد فرزندان خود را بدون هیچ نظارتی در فضای که مخاطراتش بسیار بیشتر از دریاست به تنهای رها می‌کنند؟
تجربه فضای مجازی تجربه مشابهی همچون تجربه دریاست. همانطور که دریا مفرح و زیباست و تجربه‌ای نشاط اور برای بچه‌ها به همراه دارد فضای مجازی نیست همین گونه است، اما باید مراقب بود. والدین در این مراقبت و نظارت اولین و بهترین افراد می‌توانند باشند و بهترین پاسخ هم همین است که باید از خود شروع کنند.
۱- اولین قدم دراین موضوع کسب آگاهی و دانش لازم توسط والدین است یعنی والدین باید با حداقل‌های قوانین این فضا اشناباشند تا بتوانند نقش نظارتی خود را ایفا نمایند. اگر والدین دارای اطلاعات لازم که همان سواد رسانه‌ای است را دارا باشند قطعا می‌توانند نقش خود را در قبال فرزندان دراین موضوع به نحو شایسته ایفا نمایند.
۲- دومین قدم آگاهی بخشی به فرزندان است. اینکه فرزندان بدانند در این فضا چه می‌گذرد و چه اتفاقاتی می‌تواند در جلوی پای ان‌ها قرار گیرد وظیفه مهم والدین است و نکته مهمی است که والدین می‌توانند از طریق صحبت‌های دوستانه و درجمع خانواده برای فرزند مطرح نموده و ان‌ها را از عواقب ناشی از اشتباهات احتمالی مطلع نمایند.
۳- باید بدانیم که فرزندان نخستین و مهمترین الگوی خود را از والدین می‌گیرند. پس سومین قدم خود کنترلی والدین است. وقتی پدر و مادر بدون توجه به حضور فرزندان ساعت‌ها در خانه مشغول کار در فضای مجازی هستند و توجهی به حضور فرزندان و وقایع دور و اطرافشان نمی‌کنند قطعا نه می‌توانند فرزند را از ساعت‌ها کار در این فضا منع کنند و نه می‌توانند الگوی خوبی برای ایشان باشند.
۴- در چهارمین قدم باید چند قانون خاص در منزل را گوشزد کرد. قراردادن زمان مشخص برای کار در فضای مجازی برای فرزندان، همراهی فرزند در این فضا به طوریکه اجازه دهیم در کنار خود ما تجربیات این فضا را کسب کند، محدود کردن عضویت‌ها در گروه‌های مختلف، توصیه وتاکید به استفاده از فضای مجازی در محیط عمومی خانه و حتی قراردادن رایانه‌ای که متصل به اینترنت است در جایی که همه به ان دسترسی دارند و ... می‌تواند قوانین ابتدایی برای فرزندان تلقی شوند که باید به اجرا درآیند.
۵- پنجم اینکه به فرزندان بیاموزیم حضور در فضای مجازی باید با هدف و برنامه مشخص باشد یعنی اگر در هر لحظه بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم که چرا در فضای مجازی هستی؟ پاسخ مشخص و واضحی دریافت نمائیم.
درحقیقت قسمت خوب ماجرا همین موضوع است. یادگیری و به دست اوردن اموزش‌های لازم در زمینه نرم افزار‌های کاربردی و یا سایر حرفه‌ها می‌تواند خوشایند‌ترین پاسخ از سوی فرزندان به والدین دراین موضوع باشد؛ و چه خوب است که دراین ایام خاص که فرزندان از یک طرف تعطیلات را می‌گذرانند وازطرفی نیز جامعه درگیر بیماری فراگیر کروناست زمینه‌های این اموزش‌ها به صورت ویژه از طریق فراهم اوردن نرم افزار کاربردی و یا کتاب‌های خود اموز ویا معرفی چند وب سایت خوب اموزشی به فرزندان فراهم شود.