مدل مدیریتی به سبک توله خرسی

با اینکه بیشتر از ۱۰ روز است که یک توله خرس در پارک پردیسان گم شده است یکی از مدیران این سازمان اعلام کرد نگران گرسنگی توله خرس نیستیم، چون می‌تواند از درختان میوه پارک تغذیه کند. گفتن این حرف، آن هم بعد ۱۰ روز، نشانگر تسلط و توانایی حفظ خون‌سردی در رده‌های بالایی مدیران محیط زیست است.

البته این خون‌سردی را قبلا هم داشته‌ایم و سال‌۱۳۹۵ که مخازن پتروشیمی ماهشهر آتش گرفت وزیر نفت وقت گفت: اجازه دهیم تمام مواد سوختنی داخل مخزن بسوزد، آتش خودش خاموش می‌شود.

ضمنا اگر انسان‌ها نتوانستند آن را پیدا کنند نیز نباید ناراحت شد، زیرا هر جا پای انسان به طبیعت باز شد، سرنوشت گونه‌ها نیز به خطر افتاد. تا قبل از حضور انسان در طبیعت، هزاران سال حیوانات، مثل آدم، در کنار هم زیسته بودند و غیر از دایناسور‌ها که شهاب‌سنگ پس کله آنها زد و منقرض شدند، خبری از انقراض نبود، اما اکنون تا انسان از کنار محیط زیست رد شود، ناگهان طرف‌داران محیط زیست با نگرانی اعلام می‌کنند چند گونه کمیاب در خطر انقراض قرار گرفته‌اند! لذا بهتر است در مورد این توله خرس گم‌شده، ما هم مانند مدیران این سازمان نگرانی نداشته باشیم، چون هر چه آدم‌ها از او دورتر باشند، احتمال زنده‌ماندنش نیز بیشتر خواهد بود.

امیدواریم مدیران اقتصادی کشور هم، همین اصول مدیریتی را از دوستان محیط‌زیستی یاد بگیرند! مثلا اگر کارشناسان هشدار دادند ممکن است افراد بر اثر گرانی مواد غذایی دچار سوءتغذیه شوند، مسئولان اقتصادی خون‌سردی خودشان را حفظ کنند و به مردم توصیه کنند: مردم عزیز، نگران نباشید، کافی است خودتان یک سری به درختان توت بزنید و یک چادر زیر آن بگیرید تا با تکان دادن درخت، شکمتان را با توت سیر کنید!

این‌طوری دولتمردان که به خاطر نگرانی از تأمین منابع مالی کالابرگ خوابشان نمی‌برد، می‌توانند تور‌های توت‌تکانی به راه بیندازند تا معده هیچ‌کدام از دهک‌ها خالی نماند. اگر هم فصل توت‌تکانی نبود، می‌توانیم همان‌طور که کلی جنس از چین وارد کردیم فرهنگ غذایی آنها را هم وارد کنیم، مخصوصا که به خاطر گرم شدن هوا، حشرات تعدادشان خیلی خیلی بیشتر از قبل است.