باورش سخت است که برای دوره کوتاه شش‌ساله‌ای، فرستادن نوزادان یا کودکان خردسال از طریق پست امکان‌پذیر بوده است. بله، درست شنیدید. فرستادن پستی نوزادان در آمریکا قانونی بوده و به گفته بسیاری تنها به یک نمونه نیز ختم نمی‌شده و در آن دوران بار‌ها اتفاق افتاده است.
مترجم: هدی جاودانی/شهرآرانیوز؛ باورش سخت است که برای دوره کوتاه شش‌ساله‌ای، فرستادن نوزادان یا کودکان خردسال از طریق پست امکان‌پذیر بوده است. بله، درست شنیدید. فرستادن پستی نوزادان در آمریکا قانونی بوده و به گفته بسیاری تنها به یک نمونه نیز ختم نمی‌شده و در آن دوران بار‌ها اتفاق افتاده است.
در سال ۱۹۱۳، خدمات پستی ایالات متحده آمریکا سرویس بسته‌های پستی را معرفی کرد. تا پیش از آن تمام بسته‌هایی که از طریق پست فرستاده می‌شدند، می‌بایست وزنی تا سقف ۸/۱ کیلوگرم می‌داشتند. با شروع‌به‌کار این سرویس جدید، مردم می‌توانستند هر چیزی را تا سقف ۲۳ کیلوگرم بفرستند. اما این گزینه جدید پستی، با تلاش برخی والدین به فرستادن کودکانشان از طریق پست، ناگهان عواقب ناخواسته‌ای را به بار آورد.
طبق گفته‌های پژوهشگر تاریخ موزه ملی پست آمریکا، اولین نوزاد پستی در سال ۱۹۱۳ پست شد، زمانی که آقای جس بیگ و خانم گلن اِست، اهل اوهایو، پسر ۵/۴ کیلویی خود را به خانه مادربزرگش در مسافتی حدود ۲ کیلومتری، با پرداخت ۱۵ سنت برای مرسوله و ۵۰ دلار برای بیمه (برای مواقعی که ممکن بود اتفاق ناگواری رخ بدهد) فرستادند. البته در شواهد ذکر نشده که آیا مادربزرگ خودش نوه‌اش را درون بسته پستی تحویل گرفته است یا او را از شکاف در به داخل خانه انداخته‌اند. این ماجرای عجیب‌وغریب خیلی زود تیتر روزنامه‌ها شد و تا چند سال بعد نیز به‌دنبال درخواست پدرومادر‌هایی دیگر ادامه پیدا کرد.
یک‌بار کودکی از طریق قطار پستی مسافتی را سفر کرد: می‌پیرستورف پنج‌ساله، نوزدهم فوریه ۱۹۱۴، برای ملاقات مادربزرگش از گرنج‌ویل در ایالت آیداهو به لوئیستون فرستاده شد. می‌با وزنی حدود ۲۱ کیلوگرم، زیر محدوده وزنی تعیین‌شده پست بود و پدرومادر او متوجه شده بودند که فرستادن بچه شان از طریق پست بسیار ارزان‌تر از آن درمی‌آید که برای او بلیت قطار بخرند. آن‌ها یک تمبر پستی ۵۳ سنتی را هم به کت می‌چسباندند. می‌تمام مسیر لوئیستون را در کوپه پستی قطار گذراند و مأمور پست وظیفه، لئونارد موشل، او را به مادربزرگش تحویل داد.
در این سالیان، با فرستادن پستی گاه‌وبی‌گاه کودکان به‌وسیله والدینشان، چنین داستان‌هایی به گوش می‌رسید. برخی کودکان حتی به نقاطی دورتر فرستاده می‌شدند. ادنا نف شش‌ساله به‌صورت پستی به مسافتی حدود ۱۰۰۰ کیلومتری، از پنساکولای فلوریدا به شهر کریستین‌برگ ویرجینا، جایی که پدرش در آن زندگی می‌کرد، فرستاده شد.
سرانجام در چهاردهم ژوئن ۱۹۱۳ چندین روزنامه از جمله واشنگتن‌پست، نیویورک‌تایمز و لس‌آنجلس‌تایمز، همگی به نقل از ریاست وقت پست آمریکا به‌صورت رسمی اعلام کردند که فرستادن پستی کودکان دیگر مجاز نیست. با وجود اینکه اقدام عجیب پست‌کردن کودکان می‌توانست نشانه صلاحیت‌نداشتن و سهل‌انگاری مأموران پستی باشد، در آن بازه بیشتر به این معنا بود که جوامع محلی تا چه حد به مأموران پست اعتماد داشتند و به آن‌ها تکیه می‌کردند. مأموران پست خدمت‌گذاران معتمد جامعه بودند. در تصاویر داستان‌هایی واقعی از مأموران محلی پستی را می‌بینید که کودکان را به مقصد می‌رساندند.
منبع: Rarehistoricalphotos.com