چاپ کتاب «مریض» اثر سیدشهاب شاه عالمی در روز‌های بیماری کرونا

حسین برادران فر | شهرآرانیوز؛ نویسندگی، ترکیبی از آموزش و تجربه است، برای دست یافتن به اینکه «چه باید نوشت؟»، شناخت زمان و نیاز‌ها و اولویت‌های موجود در جامعه مؤثر است، حضور در اجتماع قطعا به این شناخت کمک خواهد کرد. برای «چگونه نوشتن» نیز لازم است در سه محور کار جدی شود: آموزش؛ تجربه و تمرین و مطالعه می‌تواند مسیر نویسندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد.
سیدشهاب شاه عالمی، کارمند شهرداری منطقه ۱۲ که به عنوان کارشناس در اداره فنی و عمران انجام وظیفه می‌کند، یکی از نویسندگان جوان منطقه است. وی علاوه‌بر اینکه جست و گریخته مقالاتی در روزنامه منتشر کرده، سه کتاب نیز نوشته که از میان آن‌ها فقط یک کتاب به مرحله چاپ رسیده است.

 

 

سید شهاب شاه‌عالمی، متولد سال ۱۳۷۱ است. او کارشناس ارشد رشته مهندسی عمران بوده، اما از کودکی علاقه‌مند به ادبیات و داستان است.
شاه عالمی در توضیح بیشتر می‌گوید: از کودکی به نویسندگی، ادبیات و داستان علاقه‌مند بودم. در خانواده نیز پدرم (سید حسین شاه عالمی) با ادبیات کلاسیک همانند بوستان و گلستان سعدی و شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی همراه و همنشین بود، من نیز با خواندن بیگانه نبودم و هر از چندگاهی رمان و کتاب داستان مطالعه می‌کردم.
وی در ادامه می‌گوید: در دبیرستان با اینکه رشته تحصیلی من، ریاضی و فیزیک بود، اما گرایش به ادبیات و داستان‌نویسی داشتم و در نوشتن مقالات و ویژه‌نامه‌های ادبی دبیرستان همکاری می‌کردم. بعد از پایان تحصیلات دوره متوسطه و دریافت مدرک دیپلم، در کنکور شرکت کردم و در رشته مهندسی عمران دانشگاه دولتی بجنورد پذیرفته شدم. در دانشگاه بجنورد هم‌زمان با تحصیل، مسئولیت و سردبیری نشریه دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سراسری بجنورد با عنوان (پیک عمران) را برعهده داشتم. نشریه‌ای که علاوه‌بر مباحث تخصصی علوم عمران، دربردارنده مقالات ادبی، داستانی و شعر نیز بود.
شهاب شاه عالمی بیان می‌کند: از ۱۰ سال پیش، نویسندگی را به‌طور حرفه‌ای شروع‌کردم، به عنوان یک نویسنده و منتقد ادبی بیشتر در حوزه طنز فعالیت می‌کردم و نوشته‌هایم عموما در نشریاتی همچون روزنامه خراسان (هفته‌نامه جیم)، آفتاب یزد و وقایع الاتفاقیه به چاپ رسید و مورد استقبال خوانندگان قرار گرفت.

 

 

کارشناس اداره فنی و عمران در شهرداری منطقه بعد از چندین سال مقاله‌نویسی در روزنامه‌ها، به نوشتن کتاب روی می‌آورد، اما به دلیل برخی شرایط موفق به چاپ دوکتاب اولش نمی‌شود.
سیدشهاب شاه عالمی با تأیید این مطلب می‌گوید: بعد از چندین سال نویسندگی در روزنامه‌ها و مطالعه متون ادبی و داستانی، دوست داشتم توانایی خود را در نویسندگی کتاب محک بزنم، همین موضوع باعث شد که از سال ۱۳۹۰ اقدام به نوشتن اولین کتاب خود کنم. کتابی با نام «تراس» که داستان جوانی را روایت می‌کرد که عزم رفتن به کشور فلسطین را داشت، این جوان در این مسیر با اتفاقات و حوادث مختلفی روبه رو می‌شود و دیدگاهش درباره مردم مظلوم فلسطین و ظلم و ستم رژیم اشغالگر قدس، عمق بیشتری پیدا می‌کند.
وی می‌افزاید: بعد از پایان نوشتار کتاب، صفحه‌بندی، ویراستاری، ممیزی و...، ناشر بابت فروش بیشتر و جذابیت مطالب، تغییراتی جزئی در محتوای نوشته‌ها و مفهوم داستان ایجاد کرده بود و با اینکه کتاب ثبت کتابخانه ملی شده بود و هیچ مانعی برای چاپ نداشت، با انتشار این کتاب مخالفت کردم، چراکه دوست داشتم دقیقا نوشته‌های خودم منتشر شود.
نویسنده شاغل در شهرداری منطقه به کتاب دومش اشاره کرده و می‌گوید: بعد از چاپ‌نشدن اولین کتاب، نوشتن کتاب دیگری با نام «گودال» را شروع کردم، موضوع این کتاب زندگی‌نامه است و داستان‌های زندگی یک فرد، سختی‌ها و تلاش‌های او برای رسیدن به هدفی را که دارد روایت می‌کند. در لابه‌لای داستان مبانی و اصول زندگی سالم بیان می‌شود، متأسفانه بعد از تمام شدن کتاب به دلیل شیوع کرونا، چون شرایط برای چاپ این کتاب نیز فراهم نبود، متن کتاب را بخش به بخش در صفحه اینستاگرام خودم منتشر کردم، اما به دنبال استقبال خوانندگان و با درخواست شبکه تلگرامی «officialbook»، که یک سایت معتبر در زمینه داستان‌نویسی است، کتاب «گودال» در این کانال بارگذاری شد که و بازخورد خوبی هم داشت.

 

 

نویسنده ۲۸ ساله منطقه الهیه بعد از دو تلاش نافرجام در چاپ نوشته‌هایش، این بار اقدام به نوشتن کتابی باعنوان «مریض» کرده و این کتاب را به چاپ می‌رساند.
شاه عالمی با اشاره به اینکه نوشتن این رمان را از سال ۱۳۹۴ شروع کرده و تا سال ۱۳۹۶ ادامه داشته است می‌گوید: زمانی که شروع به نوشتن کتاب «مریض» کردم، اثر و خبری از بیماری کرونا نبود، موضوع کتاب درباره دکتری است که به مداوای بیماران مختلف می‌پردازد و در جریان همین مداوا و رسیدگی، خودش دچار بیماری مرموزی می‌شود، درچنین شرایطی که دکتر درصدد مداوای خود است، داستان‌ها و وقایع مختلفی اتفاق می‌افتد. این کتاب به موضوعات مختلفی اشاره می‌کند، به خلق و خوی انسان درجامعه و محبت و فداکاری برای همنوع، در واقع ما در این داستان به دنبال بیان مفهوم: «مرنج و مرنجان» هستیم، اینکه اگر آزاری یا مزاحمتی برای کسی نداشته باشیم، دچار سختی و مشکل هم نخواهیم شد، گرفتاری و سختی همان‌طورکه می‌تواند برای امتحان باشد، نتیجه بازگشت اعمال نیز هست.