درباره فیلم «مولان» | یک بازسـازی کم‌رمق

داستان دختری که خود را به شکل پسر درمی‌آورد و گام به میدان جنگ می‌گذارد، به خودی خود و در همان نسخه انیمیشنی سال ۱۹۹۸ هم به اندازه کافی ساختارشکنانه بود و جایگاه جدیدی را برای زنان در انیمیشن‌های دیزنی تعریف کرده بود، اما همان‌طور که در مقدمه گفتیم، دیزنی این بازسازی‌ها را برای خوشایند ذائقه مخاطبان مؤنث نوجوان انجام می‌دهد؛ بنابراین در نسخه جدید تصمیم گرفته است علاوه بر مولان، در جبهه دشمنان هم یک شخصیت زن اضافه کند. شخصیتی به نام شیانیانگ که یک جادوگر و تغییرشکل‌دهنده است. او می‌تواند به شکل هر شخصیتی دربیاید و حتی مثل پرنده‌ها پرواز کند. او کسی است که در جامعه چین هرگز پذیرفته نشده و امیدوار است در همکاری با بوری‌خان و با ساقط کردن امپراتوری چین، جایگاه واقعی خود را به‌عنوان یک زن تثبیت کند.

اضافه‌کردن این شخصیت با مختصاتی که ذکر شد، پاشنه آشیل اصلی فیلم است. زیرا اولا زنی با قدرت او نیاز به کمک بوری‌خان ندارد و می‌تواند با گرفتن ظاهر یکی از مشاوران امپراتور به‌راحتی به قصر نفوذ کند و شاه را از بین ببرد. دوم اینکه مشکل امپراتور با او بر سر زن‌بودنش نیست، بلکه جادوگربودن او را تاب نمی‌آورد. سوم اینکه برای باورپذیر کردن تغییر و تحول او در انتهای فیلم نیاز بود گوشه‌هایی از گذشته‌اش در فیلم گنجانده شود. درواقع شخصیت‌پردازی او باید عمیق‌تر انجام می‌شد؛ و چهارم اینکه با توجه به قدرت‌هایی که در طول فیلم از شیانیانگ می‌بینیم، صحنه جلو تیر پریدن او بسیار بی‌معنی جلوه می‌کند. چون او به‌راحتی می‌توانست با پارچه دستار خود جلو تیر را بگیرد. به این ترتیب نیکی کارو که پیش از این فیلم بسیار موفق «نهنگ‌سوار» را در کارنامه فیلم‌سازی خود داشت، تمامی اعتبار خود، بازی‌های خوب بازیگران، طراحی صحنه چشم‌نواز، جلوه‌های ویژه خیره‌کننده و اکشن‌های جذاب فیلم خود را فدای سودجویی کمپانی دیزنی از علایق فمینیستی زنان کرده است. واقعا نمی‌توان تصور کرد کسی که ۳۰ دلار (حدود ۷۵۰ هزار تومان) پای بلیت این فیلم پول داده، پس از بیرون آمدن از سالن چه حال خرابی داشته است.