جالب است بدانید در ابتدا کندوانی‌ها برای در امان بودن دام هایشان از خطر حیوانات وحشی داخل مخروط‌ها را تراشیدند و کم کم متوجه شدند می‌توانند خودشان هم در کنار دام هایشان زندگی کنند.
مرجان جاودانی | شهرآرانیوز؛ اینجا شبیه هیچ جای دنیا نیست. بیشتر به کتاب‌های داستان، قلعه‌های تاریخی یا قصه‌های تخیلی و کارتون‌های عروسکی می‌ماند. از دور که به این روستای خوش آب و هوای کشورمان نگاه کنید، شبیه کندو‌هایی است که ساکنانش انسان هستند، کندو‌های انسانی در دامنه کوه سهند! عده‌ای معتقدند نام روستا از همین تشابه سازه‌ها به نمای کندوی عسل «کندوان» شده است، روستایی که خانه هایش در دل مخروط‌های آتش فشانی طراحی شده و مردمش همچون زنبور‌های عسل سخت کوش و صبور هستند. اگرچه کندوان به خودی خود مقصدی شیرین و دلنشین است، می‌خواهیم این بار کندو‌های عسل را با ساکنان شهر موش‌ها پیوند دهیم. بهانه سفرمان به لوکیشن شهرموش‌های ۲ هم اعلام خبر ساخت فیلم شهرموش‌های ۳ است.
کپل و نارنجی در کندوان
فیلم جذاب و خاطره انگیز شهر موش های۲ در لوکیشن زیبایی شبیه به شهر تاریخی کندوان تصویربرداری شد. در حقیقت، این فیلم عروسکی با یادآوری خاطرات شیرین و نوستالژی دهه ۶۰ پس زمینه دل انگیزی را نمایش داد که بیننده همواره تصور می‌کرد موش‌ها به روستای کندوان سفر کرده اند و همین حس خوب گردشگری و فضای شاد داستان بهانه‌ای است تا ما را برای پیشنهاد دادن کندوان، بیش از پیش مصمم کند.
«دست کَند» ایده اصلی کندوان موش‌ها
محسن شاه ابراهیمی، طراح و مجری دکور شهر موش ها، درباره ایده اصلی شهر لوکیشن در مصاحبه هایش مبنای حرکت فکری خود را کندوان معرفی کرده و گفته برای طراحی این شهر، فضا‌های «دست کند» مثل کندوان را در ذهن پرورانده است. زمانی که به تماشای دکور شهرموش های۲ بنشینید، قطعا حافظه گردشگری شما تصاویر روستای کندوان را برایتان تداعی خواهد کرد. تصویر یا عکسی از روستایی با خانه‌های صخره‌ای همانند روستای کندوان در شمال غربی ایران که محسن شاه ابراهیمی با الهام از معماری صخره‌ای روستای کندوان به خوبی توانست در ۳ طبقه فضایی مدرن و فانتزی و در عین حال جذاب ایجاد کند تا شخصیت‌های مدرسه موش‌ها این بار هم حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته باشند.
کندوان موزه زنده دنیاست
اگر اهل فیلم مستند یا سفرنامه هستید حتما «شیوه زندگی در کندوان» را ببینید. در این مستند دوقسمتی که از شبکه یک سیما پخش شده و هم اکنون در سایت تبیان موجود است، صحنه‌هایی ناب از مناظر زیبای روستای کندوان و نحوه زندگی مردم به تصویر کشیده شده است. اگرچه نمونه‌های دیگری شبیه به روستای کندوان در دنیا وجود دارد، راوی کندوان را «منحصربه فرد» می‌داند، زیرا کندوان نه شبیه کاکادوکیه ترکیه است و نه مانند داکوتای آمریکا. هردوی این روستا‌ها امروزه مانند موزه و خالی از سکنه نگه داری می‌شود، اما کندوان واقعی‌ترین موزه دنیاست که در آن زندگی جریان دارد.
مهاجرت از ترس مار‌ها
پیش از هر چیز یک افسانه یا اسطوره پشت زندگی کندوانی‌ها وجود دارد. اجدادشان زمانی در جزیره شاهی در ارومیه ساکن بوده اند، اما روزی مار‌ها به آن‌ها حمله می‌کنند و آن‌ها از ترس آسیب مار‌ها کوچ می‌کنند و در دره کندوان ساکن می‌شوند. بنا بر برخی نقاشی‌های تاریخی، ایلامی‌ها که با جنگ به نیاکان کندوانی‌ها بسیار ظلم کرده اند، همواره با اسلحه‌ها و عصا‌هایی به شکل مار ترسیم شده اند و کسی نمی‌داند که واقعیت افسانه مار‌ها چیست.
غارنشینان عصر فناوری
جالب است بدانید در ابتدا کندوانی‌ها برای در امان بودن دام هایشان از خطر حیوانات وحشی داخل مخروط‌ها را تراشیدند و کم کم متوجه شدند می‌توانند خودشان هم در کنار دام هایشان زندگی کنند.
آن‌ها به مرور دریافتند در زمستان، این مخروط‌ها با نفس گوسفندان گرم می‌شوند و نیازی به روشن کردن آتش ندارند. در عصر فناوری، تماشای زندگی در غار موضوع جذابی است که گردشگران را از سراسر دنیا به کندوان می‌کشاند. ساکنان منطقه آب این روستا را شفابخش می‌دانند و بد نیست بدانید بنا بر نظر محققان نیز آب معدنی چشمه کندوان بسیار باارزش است.
برای سفر به روستای هفت هزارساله کندوان، باید به شصت ودوکیلومتری شهر تبریز بروید.