خودتان کلاهتان را قاضی کنید. چند درصد از ده‌ها توصیه‌ای که روزانه به هم می‌کنیم یا در جست وجو‌های اینترنتی مان آن‌ها را دنبال می‌کنیم به سلامت و بهداشت روانمان ارتباط دارد؟ جسم و روان، هردو، نیازمند مراقبت اند، ولی بیشتر ما از حال روانمان غافلیم، چون درد و عوارضش را نه به این زودی‌ها می‌بینیم و نه به راحتی جسم لمس می‌کنیم. سال‌ها باید بگذرد. آن وقت هم این عوارض جسمی اش است که ما را متوجه خودش می‌کند، وقتی که هیچ دارویی برای دردمان کارساز نیست و نسخه آخر می‌گوید به اعصاب و روان مربوط است.
از درمان حرف نمی‌زنم. از پیش گیری می‌گویم. پیش گیری در این حوزه هم مانند پیش گیری از بیماری‌های جسمی چند سطح دارد: پیش گیری قبل از وقوع هر حادثه ای، پیش گیری برای تشخیص بموقع و درمان سریع تر، و پیش گیری در روند دریافت خدمات توان بخشی. ناگفته پیداست که پیش گیری در سطح اولیه اولویت ماست، چون نه دردی دارد و نه هزینه‌ای بر اقتصاد خانواده تحمیل می‌کند. برای تحقق این امر هم یا می‌توانید مستقیم عمل کنید و از هرچه عوامل آسیب زای روانی است پرهیز کنید یا معکوس عمل کنید و هرچه حال دلتان را بد می‌کند علتش را بیابید و از آن دوری کنید. برای نمونه:
تفکر سمی نداشته باشید: یعنی مدام از قید‌های باید و نباید در زندگی و ارتباطات بین فردی خود استفاده نکنید. شما با این نوع رفتار، جز خودتان، اطرافیانتان را هم به شدت آزار می‌دهید.
منعطف باشید: افرادی که در زندگی انعطاف دارند آدم‌های راحت‌تر و به اصطلاح باحال تری هستند. پس خودتان را با قید‌های مطلق مانند «همیشه»، «هیچ وقت» و «هرگز» محدود نکنید. آدم‌های خشک معمولا حال دیگران را هم خراب می‌کنند.
از درشت نمایی و ریزنمایی بپرهیزید: آدم‌هایی که عادت دارند خطا‌ها و اشتباه‌های خود را بیش ازاندازه بزرگ و خوبی هایشان را کوچک کنند، همین رفتار را هم با دیگران دارند. مشکل این افراد این است که در ززندگی انسان‌های شکرگزاری نیستند.
آدم‌های سمی زندگی تان را دور بریزید: رفتار برخی آدم‌ها طوری است که در پایان روز، همه حس و حال خوبی را که یکی دارد از او می‌گیرند، مانند افراد منفی نگر و ناامید. این افراد بیش از اندازه سمی هستند. باید تا جایی که می‌توانید از آن‌ها فاصله بگیرید. در عوض، باید تا می‌توانید افراد مثبتی را که در ارتباط با آن‌ها حالتان بهتر می‌شود به مجموعه دوستانتان اضافه کنید.
سبک زندگی تان را اصلاح کنید: اصلاح سبک زندگی‌ای که در مراقبت از بیمار‌های جسمی مدام بر آن اصرار داریم، حال روحی شما را هم خوب می‌کند. می‌توانید کاغذی بردارید و همه کار‌هایی را که در طول یک هفته انجام می‌دهید بنویسید: چه چیزی می‌خورید، کی می‌خوابید، چقدر ورزش می‌کنید و .... بی توجهی به این موارد در زندگی، غیرمستقیم روی روانتان تأثیر منفی می‌گذارد. پس برای بهتر شدن حال دلتان هم شده، کمی به سبک زندگی تان توجه داشته باشید.