با شادی جهان‌نوش، دانش‌آموز کلاس ششم مدرسه پروفسور میرزاخانی، گفتگو می‌کنیم که طرحش در مسابقات کشوری جابربن‌حیّان برگزیده شده است.
طیّبه ثابت | شهرآرانیوز - نگاهی کوتاه به اطراف و همه‌ی امکانات و وسایلی که دانشمندان و مخترعان تا امروز برای آسایش بشر ساخته‌اند، ما را به این موضوع می‌رساند که افراد خوش‌فکر همیشه در پی حلّ مشکلی هستند. خوش‌فکری گنجی است که تنها با تلاش و پشتکار به دست می‌آید و آن را در ویترین هیچ فروشگاهی نمی‌شود یافت یا با پول خرید. با شادی جهان‌نوش، دانش‌آموز کلاس ششم مدرسه‌ی پروفسور میرزاخانی، گفتگو می‌کنیم که طرحش در مسابقات کشوری جابربن‌حیّان برگزیده شده است.
از موفّقیّت‌هایت برای ما بگو.
امسال با ساخت میز تحریر مغناطیسی، در مسابقات کشوری جابر، رتبه منتخب را به دست آوردم. سال گذشته نیز مقاله پژوهشی‌ام با موضوع تأثیر نیکوتین بر دندان در مسابقات نواحی برگزیده شد. چون از پنج‌سالگی به کلاس آموزش زبان انگلیسی می‌روم و تا مرحله سوپر مایندز پیش رفته‌ام، کتابی هم در دست ترجمه دارم که هنوز کامل نشده است.
جرقّه اوّلیّه این ایده و ساخت میز تحریر مغناطیسی چه وقت پدید آمد؟
سال اوّل دبستان که بودم، از درس علوم خیلی خوشم می‌آمد. دوست داشتم برای پیشرفت علم، چیز اختراع کنم. شاهد این بودم که مرتّب وسایل روی میز خودم و همکلاسی‌هایم به زمین می‌افتند. حواس بچّه‌ها پرت می‌شد و نظم کلاس به هم می‌خورد. همان‌جا به ذهنم رسید که اگر همه‌چیز برای دبستانی‌ها آهن‌ربایی شود چه خوب می‌شد. این ایده را توی ذهنم داشتم. وقتی مسابقه‌ی ایده‌های خلّاق را دیدم، در آن شرکت کردم و در ناحیّه اوّل شدم.
پس ایده‌ات به مرحله‌ی مسابقات کشوری راه پیدا نکرد؟
متأسّفانه مسابقه‌ی ایده‌های خلّاق برای دبستانی‌ها مرحله‌ی کشوری ندارد. همین باعث شد روی این ایده و ساختش فکر کنم. وقتی کلاس بالاتر رفتم، گفتم این میز تحریر می‌تواند یک تخته‌سفید شخصی هم باشد و برای یادداشت‌برداری مناسب است. اگر دانش‌آموز ماژیک داشته باشد، می‌تواند روی صفحه‌ی فلزی آن بنویسد. بعد، به این مطلب رسیدم که می‌تواند در خانه‌ی سالمندان استفاده شود. برای نمونه، برای آن‌ها که الزایمر دارند یا برای اینکه وسایل شخصی‌شان روی زمین نیفتد.
الان میز مغناطیسی‌ات کجاست؟
در پژوهشسرای رویان نگهدای می‌شود. شیوع بیماری کرونا خیلی از کار‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. من هم می‌خواستم گواهی ثبت اختراع میز را بگیرم که با مشکل روبه‌رو شدم.
در ساخت این میز از خانواده‌ات هم کمک گرفتی؟
نه، من فرزند اوّل هستم و ۲ برادر دوقلو به نام‌های امیرطا‌ها و امیریاسین دارم که هنوز کلاس اوّل دبستان‌اند.
از چه زمانی به پژوهشسرا می‌روی؟
از ۳ سال پیش به پژوهشسرای رویان می‌روم. پیش از این، خانم موسویان مدیر آنجا بودند و الان خانم تربتی. با اینکه من کلاس ششم هستم، خانم تربتی اجازه دادند در کلاس‌های مربوط به علوم تشریح، با بچّه‌های دبیرستانی شرکت کنم.
برای اینکه فرد خوش‌فکر و موفّقی باشی، علاوه بر درس‌های مدرسه‌ات، چه فعّالیّت‌های دیگری انجام می‌دهی؟
خانم حسینیان، مشاور مدرسه‌مان، برنامه‌ای داد که مخصوص تست‌زنی است. وقت آزادم تست می‌زنم. به‌علاوه، بعد تکالیف مدرسه، درس روز بعد را می‌خوانم که اگر سؤالی داشتم، یادداشت کنم و بپرسم. به آشپزی هم علاقه دارم و می‌توانم ماکارونی، برنج، سوپ و آش بپزم. اتاقم را خودم مرتّب می‌کنم و گاهی به درس‌های برادرهایم رسیدگی می‌کنم.
از برنامه‌ی آینده‌ات بگو.
دارم خودم را برای تحصیل در مدرسه تیزهوشان آماده می‌کنم. شرکت در کلاس تشریح پژوهشسرای رویان باعث شده است به پزشکی علاقه‌مند شوم. ان‌شاءا... می‌خواهم دامپزشک شوم.
ساخت این میز چقدر زمان برد؟
۱۰ روز.
موفّقیّت و پیشرفتت را باحمایت‌های چه کسانی به دست آورده‌ای؟
از خانم‌ها سیّده طیّبه حسینی، خانم طهرانچی، خادمی، حسینیان، لاله جهرمی و تربتی و آقای مهرداد رحیم‌زاده، هم‌چنین از پدر و مادرم خیلی تشکّر می‌کنم که مشوّق و حامی من در جا‌های مختلف بودند.
چند نوجوان موفق دیگر: