از همان اوایل مدرسه با «الفبا» آشنا می‌شویم و جدول‌ضرب. الفبا ترتیب حروف را به‌ما می‌آموزد. البته در چینش کلمات جای حروف بسته به نقشی که دارند، فرق می‌کند، اما برخی حروف بسامد بیشتری دارند و زیادتر به‌کار و به‌چشم می‌آیند، مثل «پ» که البته حرف «پ» شاید اولین حرف الفبای امنیت نباشد، اما قطعا «نمایان‌ترین» حرف این الفباست و نماد آن نیز؛ همچنان‌که «پلیس» مفهومی‌ترین و پرکاربردترین کلمه این فرهنگ واژگانی است.
جامعه در ذهن خود چنین معادل‌سازی کرده است که هرجا «پلیس» هست، امنیت حداکثری و آرامش نیز همزاد لحظه‌ها و نفس‌هاست. چون این دو قد راست می‌کنند، زندگی معنا می‌یابد و جلوه زیبای خویش را به‌رخ می‌کشد. به‌جرئت می‌توان گفت سرسبزی منطق و منطقه زیستی، رهین نقش‌آفرینی مؤثر و راهبردی نهاد پلیس است؛ نهادی که بستر خدمت‌رسانی آن، گستره‌ای وسیع دارد و می‌توان «همه مردم» را برخورداران از خدمات این نهاد دانست. واقعیت هم همین است و هیچ انسانی را نمی‌توان یافت که از خدمات این نهاد، بهره‌ای وافر و نمایان نبرده باشد.
حتی هیچ زمینی را نمی‌توان یافت که به‌گام‌های امنیت‌آفرینشان نبالیده باشد. مرز را هم که نگاه کنیم، وجب‌به‌وجب آن به‌نفس مرزبانان به امن و راحت رسیده است و این یعنی زندگی بدون پلیس امکان ندارد. بله؛ «پ» شاید اولین حرف الفبای امنیت نباشد، نباید هم باشد که برای طراحی الفبای امنیت، خیلی‌ها قبل از پلیس باید ایفای نقش کنند و از قضا «پ» را آخرین حرف این الفبا باید خواند، اما آخرین حرفی است که در اولین قدم همه نگاه‌ها به‌آن است، حتی دیگرانی که به‌حکم وظیفه باید قبل از پلیس ایفای نقش می‌کردند و چنین نکرده‌اند، بماند و بار خویش بر دوش پلیس گذاشته‌اند و این هم بماند که باز در جایگاه مدعی می‌ایستند و دست بر یقه امنیت‌بانان می‌گذارند! حال آنکه باید دست پرسشگر را بر یقه خود محکم ببینند که چرا نقش خویش را بایسته ایفا نکرده‌اند.
اینجاست که نوبت جدول‌ضرب می‌شود تا مشخص شود که هر نهاد و هر فرد چه نقشی درباره امنیت دارد؛ آیا به‌تقسیم توان‌ها و پراکندگی آن، از اقتدار عمل می‌کاهد؟ آیا منها می‌شود برای آن؟ یا جمع می‌بندد و حاصل فراوان‌تر عرضه می‌کند؟ یا ضرب می‌شود آیا تا ضریب بدهد به امنیت؟ یا...؟ همه این‌ها در زنگ حساب، محاسبه می‌شود؛ چه برای امنیت حداکثری جامعه، همه باید کنار هم باشند. اندک فاصله‌ای اگر میانشان ایجاد شود، دیوار امنیت ترک برمی‌دارد. ترک هم اگر چاره نشود، دیوار فرومی‌ریزد. در پهنه بدون دیوار هم «هیچ‌کس» امنیت نخواهد داشت. برای رسیدن به منطقه و منطق امن و امان، جدول‌ضرب جلویمان باز باشد و به الفبا با دقت توجه کنیم تا حق جامعه و آحاد مردم اقامه شود.