لیلا جانقربان-شهرآرانیوز| پلت‌فرم اختصاصی آموزش و پرورش یا همان «شاد» شبکه‌ای است که در این روز‌های کرونایی قرار بود جای خالی حضور در مدرسه را پر کند و دانش‌آموزان را از تحصیل جا نگذارد!
تقریبا نیمی از سال تحصیلی‌ای که با «شاد» شروع شده است، می‌گذرد، اما همچنان خانواده‌ها و معلم‌ها از دسترسی‌ها و خدمات این شبکه گله دارند و به تدریس در این شبکه و گرفتن نتیجه مثبت امیدی ندارند.
صحبت‌ها یکی از والدین شنیدنی است. خانم عابدی که ۲ فرزند دانش‌آموز دارد، می‌گوید: من زنی خانه‌دار هستم که به‌هیچ‌وجه از گوشی و فضای مجازی سر در نمی‌آورم و اهل اینترنت هم نیستم. روزی که شبکه شاد به راه افتاد، عزا گرفتم که چه کنم! هیچ آموزشی به ما ندادند و فکر این را هم نکردند که والدین امثال من باید چه کار کنند.
یکی دیگر از والدین نگرانی‌اش از گوشی به‌دست‌گرفتن فرزندش و چرخیدن او در اینترنت است. خانم صفایی می‌گوید: دخترم الان سال دوم دانشگاه است و تازه برایش گوشی هوشمند گرفته‌ایم. نظر ما این بود که بچه نباید گوشی هوشمند داشته باشد، اما در شرایط کرونا مجبور شدیم. حالا در این شرایط اجبار باید نظارت‌هایی وجود داشته باشد، نه اینکه بچه‌ها را به حال خودشان بگذارند و همه مسئولیت‌ها به‌عهده خانواده باشد. من که نمی‌توانم مدام در کنار فرزندم باشم. یا تبلت‌های ویژه و محدود طراحی کنند یا شبکه‌های جست‌وجوی ویژه دانش‌آموزی ایجاد کنند، نه اینکه به بچه بگویند برو در گوگل خودت درباره فلان موضوع تحقیق کن! گوگلی که هیچ محدودیتی در دسترسی به مطالب و تصاویر در آن وجود ندارد! از طرف دیگر هم دست‌کم زمان آموزش مشخص کنند، نه اینکه ساعت ۱۱ شب وقتی از پسرم می‌پرسم با گوشی چه کار می‌کنی؟ می‌گوید با معلمم چت می‌کنم!
در کنار گله والدین، کارکنان آموزشی نیز دل شادی از شبکه شاد ندارند! خانم اکبری، دبیر علوم پایه هفتم، درباره مشکلاتی که با شبکه شاد دارد، می‌گوید: هر کدام از معلم‌ها در شبکه شاد گروه‌های دانش‌آموزی دارند که متشکل از دانش‌آموزان کلاس درسی‌شان است. البته بهتر بگویم باید این‌گونه باشد که نیست! به‌عنوان مثال الان در فهرست کلاس من چند دانش‌آموز هستند که اصلا پایه هفتم نیستند. جالب است هفته پیش که برنامه را به‌روزرسانی کردم، اسامی دانش‌آموزانی در کلاس درس مجازی‌ام آمد که حتی در مدرسه ما تحصیل نمی‌کنند.
یکی دیگر از معلم‌ها می‌گوید: ما شاد را نصب کرده‌ایم، اما، چون خیلی کند است، همین گروه را در سروش و واتس‌اپ تشکیل داده‌ایم تا بچه‌ها به‌راحتی بتوانند عکس‌ها را دانلود کنند.
خانم شیرانی برایم برنامه شاد را روی گوشی همراهش باز می‌کند و برای نمونه مشغول دانلود یکی از عکس‌ها می‌شود. بعد از چند دقیقه نه‌تن‌ها عکس دانلود نمی‌شود، بلکه کلا تلفن‌همراهش هنگ می‌کند!
یکی دیگر از معلم‌ها با ابراز نگرانی از نبود همه دانش‌آموزانش در کلاس مجازی شاد می‌گوید: من در یکی از مناطق ضعیف شهر مشغول به کار هستم که همه بچه‌ها به گوشی هوشمند دسترسی ندارند و حتی هزینه‌های خرید اینترنت را هم نمی‌توانند تأمین کنند. الان از بین ۱۵۰ دانش‌آموزم، فقط ۷۰ نفر سر کلاس مجازی حاضر می‌شوند و از بقیه بچه‌ها خبری ندارم. دانش‌آموزان بااستعدادی داشتیم که الان خبری از آن‌ها نیست! متأسفانه برای تأمین گوشی یا تبلت این بچه‌ها حمایتی هم نمی‌شود.
این مشکلات درحالی است که به‌گفته سیدحسن الحسینی، مسئول شبکه آموزشی دانش‌آموزی شاد، اکنون ۱۱ میلیون و ۹۰۵ هزار دانش‌آموز، معادل ۷۹/۸ درصد دانش‌آموزان، در شبکه شاد احراز هویت شده‌اند که از این تعداد ۶۵/۲ درصد دانش‌آموزان در این شبکه حضور فعال دارند. دانش‌آموزان استان‌های قم با ۸۲/۸ درصد، مرکزی ۸۱/۳ درصد، البرز ۷۸/۲ درصد، کرمانشاه ۷۷/۹ درصد و سمنان ۷۶/۹ درصد بیشترین حضور فعال را در شبکه شاد دارند و پهنای باند این شبکه اکنون به ۳۱۵ گیگابایت بر ثانیه رسیده است.
معاون وزیر آموزش و پرورش کشور با قبول وجود مشکلات در این شبکه و نوپابودن آن اظهار می‌کند: شبکه شاد به‌تازگی راه‌اندازی شده است و نقاط ضعفی دارد، اما از شبکه‌های خارجی پیشی گرفته است. طبیعی است که در شروع کار با ضعف‌هایی روبه‌رو باشیم و در دسترسی‌ها مشکلاتی پیش بیاید، اما روزبه‌روز این محدودیت‌ها کمتر می‌شود و سرعت دسترسی‌ها افزایش می‌یابد.
درباره مشکلات مطرح‌شده در شبکه شاد و اقدامات انجام‌شده برای تسهیل در دسترسی‌ها، از روابط عمومی آموزش و پرورش خراسان رضوی اقدامات را پیگیری می‌کنیم. جالب است که در پاسخ به اینکه چه اقداماتی انجام شده است، می‌شنویم که هیچ دسترسی استانی‌ای به این شبکه وجود ندارد و تمام تصمیم‌گیری‌ها در وزارتخانه انجام می‌شود!