حسین نخعی‌شریف | شهرآرانیوز؛ هفته گذشته شرح اولین حضور نماینده‌ای از استانمان در مسابقات کشوری را خواندید. در این شماره آنچه در ادامه می‌خوانید، ماجرای حضور تیم آریای مشهد در مرحله نهایی مسابقات است. با اتمام رقابت‌های مرحله اول لیگ منطقه‌ای که در ۴ گروه انجام شد، ۸ تیم صعود‌کننده حدود ۵ ماه منتظر ماندند تا قرعه‌کشی مرحله دوم انجام شود و ورزشگاه امجدیه تهران (شهید شیرودی فعلی) از ۱۸دی تا ۲بهمن۱۳۴۹ میزبان آن‌ها باشد. تیم آریا در فاصله این ۵ ماه، با کمترین تدارک و پشتیبانی روز‌ها را سپری کرده بود؛ هر‌چند مهندس شهرستانی در زمان اعزام تیم، دیگر سمتی در استان نداشت، اما او در زمان تصدی مدیر‌عاملی شرکت برق خراسان به‌نوعی با حمایت‌هایش شاکله باشگاه برق را ریخته بود و اکنون تیم آریا نیز با حمایت‌های کم‌و‌بیش شرکت برق در این رقابت‌ها حضور یافته بود و حتی بر روی پیراهن‌های این تیم نیز زیر عنوان آریا که به لاتین درج شده بود، با حروفی ریزتر نام برق مشهد البته به فارسی چشم‌نوازی می‌کرد.
فاصله میان این ۲ مرحله باعث شد تا رقابت‌های لیگ تهران هم به اتمام برسد و تیم‌های تهرانی نسبت به جذب بازیکنان جدید اقدام کنند و همین‌مسئله باعث شد تا به سایر تیم‌ها نیز چنین‌مجوزی داده شود. تیم آریا هم از این فرصت استفاده کرد و چند بازیکن شاخص تیم پاس را به جمع یاران خود افزود. مشهدی‌ها در‌حالی راهی تهران شدند که حمایت‌های شرکت برق بسیار کم‌رنگ شده بود و تیم بیشتر با همت مربی خود زنده‌یاد منصور خادم‌الرضا اداره می‌شد.
مرحوم خادم‌الرضا از بازیکنان سابق فوتبال مشهد بود که آن زمان در اطراف حرم مطهر، مسافرخانه داشت و به سبب علاقه و البته بنیه مالی، تیم آریا را جمع‌و‌جور کرده بود. آریایی‌ها در این مرحله در گروه‌الف با تیم‌های تاج (استقلال) تهران، تاج آبادان و کارگر آبادان هم‌گروه شدند. پرسپولیس، برق و پاس نیز هرسه از تهران به‌همراه تاج شیراز تیم‌های گروه «ب» بودند. زرد‌جامگان دیار خراسان که برای کاهش هزینه‌ها در کمترین فاصله ممکن با تاریخ اولین دیدارشان، با قطار راهی تهران شده بودند، خسته در ۱۹دی ۱۳۴۹ به‌مصاف تاج تهران رفتند؛ تیمی که بر‌خلاف مشهدی‌ها در همه زمینه‌ها در بهترین وضعیت قرار داشت.
آریایی‌ها با همان روش دیدار‌های مقدماتی (اول گل‌نخوردن و بعد گل‌زدن) به‌مصاف شاگردان رایکوف رفتند، اما تاکتیکشان فقط ۳۰دقیقه جواب داد و بعد از آن خستگی و کم‌جانی بر آن‌ها مستولی شد و به فاصله کمی ۲ گل دریافت کردند. با شروع نیمه دوم، مشهدی‌ها تا آمدند به خودشان بیایند، سومین گل را هم خورده بودند! حالا دیگر نماینده خراسان چیزی برای از دست‌دادن نداشت و بی‌محابا روی دروازه فرهنگ بادکوبه حمله‌ور شد و پرویز تجلی در دقیقه۵۷ اختلاف را به ۲ گل رساند. حالا آریا باز هم حمله می‌کرد و استراتژی اول دفاع و بعد حمله را فراموش کرده بود و این بهترین روش برای آبی‌پوشان تهرانی بود تا راحت‌تر به گل دست یابند. سوت ابوالقاسم حاج‌ابوالحسن که به نشانه پایان بازی به صدا درآمد، تابلوی امجدیه عدد۶ را در مقابل یک نشان می‌داد.
۲ روز بعد یعنی دوشنبه ۲۱دی مشهدی‌ها باز هم مقابل تاج قرار گرفتند، اما این‌دفعه با پسوند آبادان. آریا تنها با تغییر دروازه‌بان نسبت به بازی قبلی پا به میدان گذاشت و از همان ابتدا بازی را بست و دل به ضد‌حمله داشت؛ اما در دقایق ۵۹ و ۷۵، ۲ گل دریافت کرد تا مشخص شود بازیکن شاخصی روی نیمکت برای تعویض ندارد، شاید هم مربی بیش‌از‌حد با بازیکنانش رفیق بود و با بزرگ‌های تیم، به‌ویژه آن‌هایی که قرضی از تیم پاس به ترکیب اضافه شده بودند، تعارف. داشت بازی سوم ۲۳دی مقابل کارگر آبادان برای نماینده خراسان بی‌اهمیت بود و آن‌ها هیچ شانسی برای صعود به جمع ۴ تیم برتر نداشتند، اما این بازی به‌شدت برای تیم کارگر آبادان مهم و حیاتی بود؛ چون نتایج طوری رقم خورده بود که اگر آبادانی‌ها می‌توانستند آریا را با اختلاف ۳ گل بدرقه کنند، آن‌ها به‌جای تاج آبادان به‌عنوان تیم دوم صعود می‌کردند. با گل دقیقه۱۷ اسماعیل کشتکار برای کارگر آبادان، ۱۰ هزار تماشاگر حاضر در امجدیه که بیشتر آن‌ها خوزستانی بودند، بردی آسان را برای تیم خود تصور کردند؛ اما مشهدی‌ها هیچ‌وقت، هیچ رقابتی را دست‌کم نمی‌گیرند و با گل شاهرخ جوانشیر بازی را به تساوی کشاندند، ولی در آخرین دقایق (۸۸) باز هم کم آوردند تا در آخرین گام نیز با شکست از میدان خارج شوند، آن‌هم در دیداری که به‌شدت از دست داور (زنده‌یاد داوود حیدری) خارج شده بود و آریا از دقیقه۷۹ ده‌نفره شده بود.
نداشتن ذخیره‌های مطمئن، ناهماهنگی بازیکنان اضافه‌شده از تیم پاس، به‌روزنبودن اطلاعات مربی تیم و از همه مهم‌تر مشکلات مالی که گویا از همان ابتدا ناف فوتبال مشهد را با آن بریده‌اند، همه و همه دست به دست هم دادند تا کارنامه نماینده خراسان در این رقابت‌ها با ۳ شکست، ۱۰ گل خورده در مقابل ۲ گل زده و کسب هیچ امتیازی بسته شود. امروز پس از گذشت ۵۰ سال از این رقابت‌ها، برای فرخ هوشمند، اصغر رحیمی (سینه)، حبیب فتاحی، محسن بمانی، شاهرخ جوانشیر و پرویز تجلی به‌عنوان بازیکنان و منصور خادم‌الرضا به‌عنوان مربی این تیم که دیگر در میان ما نیستند، طلب آمرزش می‌کنیم و به روح بلندشان درود می‌فرستیم و برای تقی سبحانی، عباس حامد‌پروانه، عنایت عقیلی، اصغر عبادی، جهانگیر قوچان‌نژاد، مهدی ایمان‌نژاد و سید‌مهدی قیاسی به‌عنوان اولین بازیکنان تیم فوتبال استان، طلب طول عمر با‌عزت در صحت و سلامت. نامتان جاوید فرزندان دیار امام مهربانی.