درباره مردی که بی‌منت به فوتبال خدمت کرد و با هزینه شخصی تیمش را به اقصی نقاط ایران برای برگزاری مسابقات فوتبال می‌برد.
گروه ورزش/شهرآرانیوز، ورزش قبل از اینکه رنگ‌و‌بوی حرفه‌ای بگیرد و مادیات حرف اول و آخر آن را بزند، سالیان دراز با عشق و همت آدم‌هایی زنده بود که بی‌منت خادم ورزش بودند. این ستون می‌کوشد دوشنبه هر هفته یکی از این حامیان بی‌نام‌و‌نشان را معرفی کند؛ باشد که پاسداشتی اندک در قبال کار‌های بزرگ آنان باشد.
نام و نام‌خانوادگی: مجتبی جورابچی
سال تولد: ۱۳۲۷
سال فوت: ۱۳۸۵ (۵۸ سال)
لقب: آق‌مجتبی
محله زندگی: خیابان تهران
حامی تیم فوتبال شاهین مشهد
به عشق «شاهین» نام فرزند اولش را شاهین گذاشت. این خودش سندی بود بر اثبات این ادعا که مجتبی جورابچی، مدیر و همه‌کاره باشگاه شاهین، در راه حمایت و خدمت به جوانانی که برای این تیم توپ می‌زدند و در مکتب شاهین زندگی می‌کردند، تمام زندگی‌اش را گذاشته است. جورابچی بچه «خیابان تهران» مشهد بود و سال۴۹ که از خدمت سربازی برگشت، به‌همراه محسن بمانی، یک تیم محلی درست کردند به نام «فردوسی». تیم فردوسی در مسابقات جوانان مشهد بار‌ها قهرمان شد. بعد از انقلاب نام این تیم را به «شاهین» تغییر دادند. سال۵۶ وقتی تیم فردوسی را می‌خواست در جام علم در مشهد شرکت دهد، باشگاه پوریا بخشی از هزینه‌های تیم را داد و تیم با نام پوریا، قهرمان باشگاه‌های مشهد شد.
جورابچی شغل پدرش را دنبال می‌کرد. پدرش در بازار فرش‌فروشان مشهد حجره داشت و تجارت فرش می‌کرد. مدیر شاهین برای تیم هزینه‌های زیادی از جیب شخصی خود کرد. هم‌دوره‌ای‌هایش می‌گویند گاهی برای تیم قرض می‌کرد و زیر دِین می‌رفت؛ اما به عشق شاهین، صبح تا شب می‌دوید تا امور تیم زمین نماند. می‌گویند سال۵۶ بعد از قهرمانی تیمش در باشگاه‌های مشهد، هیئت فوتبال وقت با سنگ‌اندازی در کار تیمش نگذاشت تا در مسابقات زیرگروه جام تخت جمشید در تهران شرکت کنند.
همین باعث شد تا مرحوم جورابچی بچه‌های تیمش را برای چند بازی دوستانه با اکباتان تهران، پرسپولیس و چند تیم دیگر با هزینه شخصی به تهران ببرد! او نمی‌خواست داغ فوتبال درون مستطیل سبز روی دل بازیکنانش بماند. بعد از انقلاب هم تا اواسط دهه ۷۰ تیم شاهین زیرنظر جورابچی به حیات خود ادامه داد تا اینکه دست‌آخر اجل به او مهلت نداد تا بیشتر در کنار شاهین باشد و در سال ۱۳۸۵ دار فانی را وداع گفت.