امیرعلی رزمخواه، دانشآموز دوازدهساله شهرمان در ایام قرنطینه، برای معرّفی کتابهای مناسب به صورت صوتی و تصویری در کانال کتابخانههای شهر وقت و انرژی گذاشته است. با این دانشآموز پایه ششم که بهتازگی توانسته است در مسابقات کتابخوانی کشور هم جزو ۳ برگزیده نخست باشد به گفتگو نشستهایم.
طیّبه ثابت | شهرآرانیوز - از شما میخواهم ادامهی این شعر را بگویید: «من یار مهربانم، دانا و خوشبیانم» شکّی ندارم که با لبخندی بر لب میگویید: «گویم سخن فراوان با آنکه بیزبانم» میدانم نه هفتهی کتاب و کتابخوانی است و نه نمایشگاه کتابی قرار است برگزار شود، امّا اتّفاقی بهتر از اینها در شهر ما رخ داده است، اتّفاقی که ممکن است بعد از شنیدنش، شما نیز به کتاب، این گنج بیپایان، مشتاقتر و عاشقتر شوید. میدانید معنای عشق چیست؟ ساده است.
هر کسی در این جهان برای خودش دوست و دوستداشتنیای دارد. برای آنها که اهل فکر و اندیشه و هنرند، عشق به مطالعهی کتاب چونان رفتن به سوی دروازهی نامرئی گنجستان دانش و آگاهی است. یکی از این نوجوانان علاقهمند به کتابخوانی که توانسته است به این دروازهی نامرئی برسد امیرعلی رزمخواه است، دانشآموز دوازدهسالهی شهرمان که در ایام قرنطینه، برای معرّفی کتابهای مناسب به صورت صوتی و تصویری در کانال کتابخانههای شهر وقت و انرژی گذاشته است. با این دانشآموز پایهی ششم که بهتازگی توانسته است در مسابقات کتابخوانی کشور هم جزو ۳ برگزیدهی نخست باشد به گفتگو نشستهایم.
به نظر خودت چه چیزی باعث شده است کتاب و مطالعه اینقدر برایت ارزشمند باشد؟
به نظر من، کودکیام. خب، وقتی پنجساله بودم مادرم مرا عضو کتابخانهی استاد فردی کرد. پدرم برایم کتاب میخرید. همینها مرا تشویق کرد که بخواهم زودتر باسواد شوم تا خودم کتابهایم را بخوانم. ششسالگی باسواد شدم و خودم کتاب میخواندم. به کتابخانه که میرفتم، برخورد مردم را با کتابها میدیدم. دوست داشتم بدانم در دنیای کتابها چه چیزی هست که همه به دنبال مطالعهاند.
در هشتسالگی عضو فعّال کتابخانهی مدرسهمان بودم و به عنوان «سفیر کتابخوان کتابخانهی منطقه» انتخاب شدم.
تا الان چقدر کتاب مطالعه کردهای و موضوعهای موردعلاقهات چه چیزهایی است؟
هم عضو کتابخانهام هم خودم در منزل کتابخانه دارم، خیلی کتاب. تعدادش را نشمردهام. به غیر از موضوعهای علمی و کتابهای دانشنامه، رمان و داستان هم زیاد میخوانم.
چه اتّفاقی باعث شد در فضای مجازی به تدوین و معرفی کتاب رو بیاوری؟
درمیانه ماه محرّم بود. کتابخانهای که در آن عضو بودم در فضای مجازی پستی گذاشته بود که از همان مفهوم فیلمی طرّاحی کنیم. تصمیم گرفتم از آن پست، فیلمی طرّاحی و به کتابخانه ارائه کنم که اگر خواستند، توی کانال کتابخانه بگذارند.
وقتی کار را فرستادم، خیلی دیده و ستایش شدم و ایرادهایی جزئی به من گوشزد شد. برایم جالب بود که از کتابخانه به من پیشنهاد دادند وسایل و امکاناتی همانجا برایم مهیا کنند و من ساعاتی در کتابخانه استاد فردی حضور پیدا کنم. رفتم و کار تمام شد. آن را در فضای مجازی نشر دادند. خیلی بازخورد مثبت پیدا کرد. از آن به بعد، چندین پروژه دست گرفتم.
پدرم این کار فرهنگی خوب در زمینهی مطالعه را دید و فیلمم را به دوستانش نشان داد. دوستان پدرم از من حمایت کردند و یک لپتاپ دادند و از من خواستند به صورت پادکست و فیلم، کتابهای کتابخانهی آنها را هم معرفی کنم. الان هم مشغول همین فعّالیّت خوب هستم.
چه چیزی باعث شد برای مدرسهات هم برنامه تدوین کنی؟
اوایل سال تحصیلی مجازی ۹۹ بود که یک فکر خوب به سرم زد. سال ۹۸ که هنوز بیماری کرونا نبود و ما مدرسه میرفتیم، برنامهی صبحگاهی را از دفتر برای بچّهها اجرا میکردیم. تصمیم گرفتم در ایّام قرنطینه، برنامهی صبحگاهی مجازی و پادکست بسازم و برای مدرسه بفرستم. سعی کردم به بچّهها بگویم دربارهی قرائت قرآن و دعای فرج، داستانهای جالب و حدیث برایم بفرستند. من آنها را بررسی، و همه را یکپارچه میکردم. اوّلش سخت بود، امّا بعد، همهچیز بهتر شد.
برایت سخت نیست در کنار درس خواندنت این همه برای کارهای فرهنگی انرژی و وقت میگذاری؟
نه، سخت نیست، چون وقتی مسئولان مدرسه اشتیاق مرا دیدند، استودیوی مدرسه را به ما دادند. وقتی استودیو در اختیار ما گذاشته شد، توانستیم کار را به صورت تصویری هم آماده کنیم.
در دوره قرنطینه برای تولید محتوای فرهنگی چه روزهایی را به مدرسه میرفتی؟
یک روز در هفته و با حفظ کامل شرایط بهداشتی، برای ۷ روز هفته برنامه تولید میکردیم. البتّه من به محتواهای دیگری که داشتیم، شاهنامهخوانی و حافظخوانی را هم اضافه کردم.
اگر برای همسنّوسالهایت سخنی داری، میتوانی بگویی.
امروزه با گسترش فصای مجازی مطالعهی مفید کمتر شده است. بچّهها بیشتر زمانشان را صرف کارهای بیهوده میکنند و به گشتوگذار در اینستاگرام میپردازند. از بچّهها میخواهم چندتا کتاب رایگان دانلود کنند و به علمشان اضافه کنند و فایدهاش را ببرند.