مریم قاسمی|شهرآرانیوز، ورق برگشت، به همین سرعت و سادگی. هرچه
تئاتری‌ها در چند سال گذشته رشته بودند، با آمدن کرونا پنبه شد. سالن‌های
تئاتر ناگهان خالی و صحنه‌ها خاموش شدند. کار تئاتر تق‌ولق شد. تولید به صفر رسید. نمایش‌های تمرین‌شده و آماده اجرا از هم پاشید. وضع به‌جایی رسید که الان به گفته خود اهالی تئاتر، به نقطه صفر بازگشته‌اند. اما مشکل به همین‌جا ختم نمی‌شود. یک‌جور جهش غیرژنتیکی، این مسئله را بغرنج‌تر کرده است، زیرا تعداد زیادی از تئاتری‌ها در راستای تلاششان برای زنده‌ماندن و نفس‌کشیدن و حفظ خانواده‌هایشان، در مسیرهای کاری دیگری قدم گذاشته‌اند.
این مسیرها گاه چنان از تئاتر پرت است که حتی اگر همین امروز کرونا تمام شود، همه واکسن بزنند و اطمینان پیدا کنند که می‌توانند فعالیت‌های سابق خود را از سر بگیرند، باز زمان زیادی می‌خواهد تا تکه‌های از هم پاشیده
تئاتر مشهد دوباره به یکدیگر وصل شود.
این روزها، چنین حرف‌ها‌یی زیاد در میان اهالی تئاتر مشهد ردوبدل می‌شود: «خداراشکر همین خودرو را دارم که در اسنپ کار می‌کنم»، «تئاتر که تعطیل است، می‌شود رفت در فضای‌مجازی کار کرد و برای هر استوری چند میلیون تومان پول گرفت»، «شاید بازاریابی شبکه‌ای هم راه خوبی باشد تا کمی پول از آن آورد و نیازهای ابتدایی را برآورد، بعد سر فرصت سراغ تئاتر رفت» و... .