علیرضا موسیزاده و معین ناجی، از سینماگران مشهدی، چندی است فعالیتشان در حوزه فیلمسازی را باهم پیش میبرند. آنها با وجود شیوع کرونا در یکسال گذشته چهار فیلم را به صورت مشترک کارگردانی کردهاند. آخرین اثر مشترکشان «چشمهایی به انتخاب» چندی پیش توانست به بخش رقابت فیلمهای کوتاه داستانی یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار راه پیدا کند.
شکیبا افخمیراد | شهرآرانیوز - علیرضا موسیزاده و معین ناجی از سینماگران مشهدی چندی است فعالیتشان در حوزه فیلمسازی را باهم پیش میبرند. آنها با وجود شیوع کرونا در یکسال گذشته چهار فیلم به نامهای «جا مانده»، «چشمهایی به انتخاب»، «انتخاب» و «ما همه با هم هستیم» را مشترک کارگردانی کردهاند. آخرین اثر مشترکشان «چشمهایی به انتخاب» چندی پیش توانست به بخش رقابت فیلمهای کوتاه داستانی یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار راه پیدا کند.
فیلمی که در شهریور امسال در یک بازه ششروزه فیلمبرداری شدهاست و داستان خانوادهای کم بضاعت را روایت میکند که توان خرید لباس برای دختربچه کوچکشان را ندارند. به بهانه اولین اکران عمومی این اثر در یک جشنواره به سراغ موسیزاده و ناجی رفتیم و با آنها درباره وضعیت فیلمسازی و مزیتهای ساخت اثری مشترک داشتیم.
برنامهریزی برای حضور در جشنوارههای مختلف
موسیزاده فعالیتش را از حدود ۹ سال پیش با حضور در انجمن سینمای جوان مشهد آغاز کرده و تا به امروز ۷ فیلم کوتاه ساختهاست. او درباره آخرین ساختهاش که مشترک با معین ناجی آن را کارگردانی کردهاست میگوید: «چشمهایی به انتخاب» برای اولینبار در جشنواره عمار امسال رونمایی شد و ما قصد داریم آن را برای رویدادهای دیگر هم ارسال کنیم. همچنین احتمالا برای این فیلم اکران عمومی در سینما هویزه خواهیم داشت.
او درباره امکان حضور اثرش در جشنوارههای بینالمللی نیز یادآور میشود: من آثارم را تا به امروز برای جشنوارههای خارجی ارسال نکردهام. چون مخاطبان ما تماشاگران داخلی هستند هنوز برنامهریزی برای حضور اثرمان در جشنوارههای خارجی نداشتهایم.
موسیزاده با اشاره به اینکه «چشمهایی به انتخاب» در دوران کرونا و با رعایت اصول بهداشتی ساخته شده است درباره هزینههای ساخت فیلم در این روزها توضیح میدهد: هزینههای ساخت فیلم کوتاه افزایش داشته، اما میزان آن مانند هزینههای ساخت فیلم بلند و سینمایی چشمگیر نبودهاست.
این فیلمساز با بیان اینکه سرمایهگذاری این فیلم نیز برعهده خود او و ناجی بودهاست خاطرنشان میکند: شاید اگر فرد دیگری میخواست فیلم «چشمهایی به انتخاب» را بسازد ۴ برابر بیشتر هزینه میکرد. اما توانستیم هزینهها را خوب مدیریت کنیم.
محدودیت در تجهیزات سینمایی
از موسیزاده درباره وضعیت ساخت فیلم کوتاه در مشهد میپرسیم که میگوید: اگر فیلمنامه ممیزی نداشته باشند ساخت فیلم کار سختی نیست و برای گرفتن مجوز نیز میتوان به راحتی از طریق انجمن سینمای جوان اقدام کرد. هزینههای ساخت فیلم در مشهد نیز کمتر از تهران است، اما کیفیت کار در پایتخت بهتر است. از اینرو فیلمسازان مشهدی باید کمی بیشتر دقت کنند و از عوامل حرفهای برای تولید اثرشان استفاده کنند.
او یادآور میشود: محدویتهایی در بحث تجهیزات سینمایی در مشهد وجود دارد که باید از تهران آنها را بیاوریم، اما برای تجهیزات ساخت فیلم کوتاه محدودیتی در شهرمان نیست.
این فیلمساز درباه امکان مهاجرتش به تهران نیز توضیح میدهد: من خیلی تمایلی به این کار ندارم و اگر هم به تهران بروم موقتی و برای گذراندن دورههای آموزشی خواهد بود.
او همچنین یادآور میشود: بهزودی و در صورت فراهم شدن شرایط ساخت فیلم بلندی را در شهر مشهد شروع خواهم کرد.
مزیتهای همکاری مشترک
موسی زاده همچنین درباره چهارمین کار مشترکش با معین ناجی میگوید: من و آقای ناجی مدت زیادی است که باهم همکاری میکنیم و روحیاتمان به یکدیگر خیلی نزدیک است. اگر اختلافی هم باشد آن را حل میکنیم.
او با اشاره به مزیتهای کارگردانی مشترک یادآور میشود: کار کردن دو نفر آدم دلسوز روی یک پروژه میتواند به بهبود کیفیت آن کمک کند. برای نمونه یکی از این دو نفر به سمت تصویربرداری گرایش دارد و یکی دیگر به تدوین کار حساسیت بیشتری نشان میدهد، بنابراین همفکری آنها در بهتر شدن روند کار مؤثر خواهد بود. البته اگر این همفکریها به صورت کامل وجود نداشته باشد ممکن است مشکلات زیادی ایجاد کند و نتیجه پایانی دلچسب نباشند.
این فیلمساز که از ابتدای سال ۴ فیلم کوتاه را جلوی دوربین برده، بهزودی قرار است تولید پروژههای دیگری را هم آغاز کند. موسیزاده ابراز امیدواری میکند که مشهد بهزودی در فیلمسازی قدرتمند و به یک قطب فیلمسازی در سطح جهان تبدیل شود.
روحیه کار تیمی در ایران ضعیف است
معین ناجی دیگر کارگردان فیلم کوتاه «چشمهایی به انتخاب» نیز حدود ۱۰ سالی میشود که در این زمینه فعال است و تا به امروز ۶ فیلم را کارگردانی کردهاست. او با اشاره به پربازیگر بودن «چشمهایی به انتخاب» نسبت به دیگر فیلمهای کوتاه درباره تصویربرداری در دوران کرونا میگوید: فیلم ما پربازیگر بود، اما با توجه به اینکه تصویربرداری کار در چند روز انجام شد، توانستیم شیوهنامههای بهداشتی را رعایت کنیم.
این فیلمساز درباره همکاری مشترک خود با موسیزاده نیز توضیح میدهد: به نظر من کنار هم آمدن دو نفر خیلی بهتر از تنهایی کار کردن است. دو نفری که به یک اندازه به کار اهمیت بدهند و برای آن دل بسوزانند. البته مشروط بر اینکه بتوانند باهم کار کنند. او خاطرنشان میکند: متأسفانه روحیه کار تیمی در ایران خیلی ضعیف است و همین موضوع نیز ممکن است کار را دچار چالش کند. اما اگر دو نفر بتوانند باهم کار کنند، اثرشان به تکامل خوبی خواهد رسید.
رفتن به تهران ضرورتی ندارد
ناجی در بخش دیگری از صحبتهایش فیلمسازی مشهد و تهران را باهم مقایسه میکند: تهران در زمینه فیلمسازی از مشهد جلوتر است، اما نه آنقدر که گفته میشود. به نظر من بیشتر این صحبتها ادعاست تا حقیقت. تهران فقط تجهیزات سینمایی بیشتری نسبت به مشهد دارد.
به گفته او از مشهد هم فیلمسازان و بازیگران خوبی به تهران رفتهاند که اگر در شهرشان میماندند میتوانستند کارهای خوبی برای آن انجام دهند.
ناجی یادآور میشود: من چندباری خواستم برای ادامه فعالیتهایم به تهران بروم، اما در نهایت دیدم لزومی ندارد و میتوانم همینجا هم آثار خوبی بسازم. فقط اگر مواردی خاص مثل تصویربردار یا بازیگر چهره نیاز داشتم از بازیگران تهرانی دعوت میکنم.
این فیلمساز با تأکید براینکه برای دیده شدن لازم نیست در تهران فعالیت کرد میگوید: اگر کسی در مشهد کار خوبی بسازد و برای جشنوارهها بفرستد، میتواند به خوبی دیده شود.
ناجی درباره پروژههای آینده خود نیز توضیح میدهد: قرار است فیلم بلندی را در یک یا دو سال آینده در مشهد بسازیم که بازیگر نقش اصلی آن از تهران میآید، ولی دیگر عوامل مشهدی خواهند بود.