اگر آبادان به برزیل فوتبال ایران معروف است، اینجا در مشهد محله‌ای داریم که دست‌کمی از آبادان ندارد. جایی که در ابتدا برای اسکان طلبه‌ها ساخته شد و برای همین طلاب نامیده شده، اما مهد بزرگ‌ترین و بیشترین فوتبالیست‌ها و چندسالی فوتسالیست‌های مشهد است. از خداداد عزیزی بگیرید تا حسین طیبی، از گروه زیادی از بازیکنان ابومسلم و پیام در دهه ۶۰ بگیرید تا انواع‌واقسام تیم‌هایی که در این محله بودند و هستند.
به‌جرئت می‌توان گفت سال‌هاست قهرمانی مسابقات باشگاهی مشهد در همه رده‌ها از فوتبال خاکی تا لیگ استان در قبضه بچه‌های طلاب است. اصلا طلاب‌نشین‌بودن خودش یک برند در فوتبال مشهد شده، مثل اینکه بگویند فلان بازیکن برزیلی است. هیچ‌کس نمی‌داند چرا و به چه علت این‌همه استعداد فوتبالی از محله طلاب می‌جوشد؟! ولی این جریانی است که تمامی ندارد. از زمانی که این محله در اواخر دهه ۴۰ ساخته شده است تا همین حالا که درحال سپری‌کردن آخرین روز‌های قرن هستیم، منطقه طلاب، یک‌نفس به فوتبال و فوتسال بازیکن معرفی می‌کند و این کارخانه توقفی ندارد.
همان‌گونه که هوای شمال برای رویش هر گیاهی مناسب است، انگار خاک طلاب اکسیری دارد که به‌درد تولید فوتبالیست مرغوب می‌خورد. نکته هیجان‌انگیز ماجرا اینجاست که با وجود همه‌گیربودن انواع‌واقسام ورزش‌ها در طلاب، فقط فوتبال، و فوتسال تخم‌طلا می‌گذارند. نشان به این نشان که شما اگر همه تاریخ طلاب را در این نیم قرنی که به‌وجود آمده است، زیر و رو کنید، شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نتوانید چهره ورزشی مطرح در سایر رشته‌های ورزشی پیدا کنید، ولی در فوتبال تا دلتان بخواهد آدم داریم!
البته که بافت محله طلاب که در گذشته زمین‌های فوتبال خاکی زیادی داشته، بی‌تردید در علاقه‌مندی مردم این منطقه تأثیرگذار بوده است، اما تداوم آن در همه این سال‌ها، تأمل‌برانگیز و شاید در دنیا کم‌نظیر باشد. القصه که زرخیز طلاب، فوتبال‌خیز است. چشمه جوشان خلق استعداد‌های فوتبالی که البته تازه بسیاری از آن‌ها به‌دلایل مختلف به سطحی که همه آن‌ها را بشناسند نرسیدند، وگرنه شاید ما امروز در شهرمان مثل لندن محله‌ای داشتیم که خودش چند تیم مطرح داشت.