ورزش خراسان‌رضوی بازهم در پی گسترش کرونا تعطیل شده و این مسئله امان باشگاه‌ها و اماکن ورزشی را بریده است
مرتضی اخوان/شهرآرانیوز، انگار همین دیروز بود که باشگاه‌ها و اماکن ورزشی شهر رخت عزا از تن در آوردند و به اندک ارتزاق حاصل از روزی پساکرونایی دل‌خوش بودند. همین‌که با رعایت دقیق شیوه‌نامه‌ها و اعمال شدیدترین محدودیت‌ها کسب‌وکارشان از سر گرفته شد و نفسی تازه کردند، موج دوم و سوم از راه رسید و هربار تعطیلی باشگاه‌ها و اماکن ورزشی، گروهی از جامعه ورزش را به‌سمت نابودی کشاند. بااین‌همه، ثبات خوب روند مهار ویروس کرونا در زمستان، برخلاف تصور شدت‌گرفتن به‌سبب فرارسیدن فصل ابتلا به آنفلوانزا، کار را به جایی رساند که دیگر تصوری از بازگشت به خطر نبود و کسی فکرش را هم نمی‌کرد موج چهارمی در راه باشد که قرار است دوباره بلای جان ورزش شهر شود.
دراین‌میان، ورود نخستین دز‌های واکسن روسی و بعدتر چینی به کشور این امیدواری را در جامعه به وجود آورد که قرار است به‌زودی بساط کووید ۱۹ برچیده شود و زندگی به قرار همیشگی بازگردد، ناغافل از اینکه ویروس مرگ‌بار نه به ورود امیدبخش واکسن کاری داشت و نه به اخبار گاه‌وبی‌گاه داخلی که واکسن وطنی در آستانه تولید انبوه است. موج چهارم ویروس کرونا شدیدتر، خشن‌تر و بی‌رحم‌تر از همیشه با نوروز ۱۴۰۰ به جان مردم شهر افتاد تا حالا بار دیگر نه‌تن‌ها ورزش، بلکه زندگی تعطیل شود.
تیر خلاص بر پیکر ورزش؟
درست شبیه تیر خلاصی که فرمانده شر، به سربازانش دستور شلیکش را میدهد، ویروس کرونا بالای تن نیمه‌جان ورزش آمد، نگاهی به وضعیت اسف‌بار کسب‌وکار‌ها و نفس‌های آخر ورزش همگانی انداخت و تیر خلاص را شلیک کرد. موج چهارم همراه با نفس‌های سال تازه وارد کشور و با نام کرونای انگلیسی به‌سرعت فراگیر شد. همین چند روز پیش بود که مدیرکل ورزش و جوانان خراسان‌رضوی به دستور ستاد ملی مقابله با کرونا و اعلام بازگشت محدودیت‌ها، از تعطیلی ده‌روزه باشگاه‌ها و اماکن ورزشی استان خبر داد. خبری که همچون پتکی بر سر باشگاه‌داران فرود آمد. نزدیک به ۱۰ درصد باشگاه‌های ورزشی مشهد در موج اول و دوم کرونا با ورشکستگی و تعطیلی روبه‌رو شدند تا جایی که صاحبان باشگاه یا عطای کار را به لقایش بخشیدند یا وسایلشان را کنج عزلتی جمع کردند و به خاموشی فرو رفتند.
روایت یک سکته تلخ
سروش پورآزاد، رئیس هیئت بدن‌سازی و پرورش‌اندام خراسان‌رضوی، در مواجهه با موج چهارم و تعطیلی‌ای که گریبان باشگاه‌های ورزشی را گرفته است، از عبارت «تیر خلاص» استفاده می‌کند. او که شمار زیادی از باشگاه‌های ورزشی مشهد با عنوان باشگاه بدن‌سازی و پرورش‌اندام زیر نظر مستقیمش است، درباره این موج جدید می‌گوید: «رشته ما رشته‌ای است که مربیان و باشگاه‌دارانش شغل اصلی‌شان همین است و این تعطیلی‌ها به آن‌ها صدمه جدی می‌زند. بیشتر آن‌ها اجاره‌نشین‌اند و دخل‌وخرجشان به‌روز است و لطمه دیدند.» پورآزاد در صحبت‌هایش دغدغه دل‌سردی باشگاه‌دارانی را دارد که یک عامل مهم در توسعه فضا‌های ورزشی در شهر هستند و اگر قرار باشد کرونا آن‌ها را از حیات به ممات برساند، شاید در چشم‌به‌هم‌زدنی سرانه فضا‌های ورزشی شهر به نقطه قرمز برسد و در آینده نتوان برایش جایگزینی اندیشید.
فرایند سلامت جامعه را متوقف نکنید
باشگاه‌ها و اماکن ورزشی در فرایند سلامت جامعه نقشی کلیدی دارند. چنان‌که اگر باشگاه‌های خصوصی به بخش ورزش وارد نمی‌شدند، شهر با کمبود جدی دراین‌زمینه روبه‌رو بود. حالا با این وضعیت، ورزش از جامعه تهی می‌شود و چشم‌انداز ترسناکی برای ورزش همگانی و سلامت جامعه پیش چشم است. سروش پورآزاد با اشاره به این نقش می‌گوید: «اهمیت فعالیت و بازبودن باشگاه‌های ورزشی فقط در بخش حرفه‌ای نیست و جنبه عمده فعالیت باشگاه‌های ورزشی ما، سلامت عموم جامعه است.» وی خاطرنشان می‌کند: «این را با اطمینان می‌گویم که بیشترین حضور بخش خصوصی در ورزش از طریق باشگاه‌های بدن‌سازی و پرورش‌اندام در شهر مشهد است و این یعنی رسالت توسعه فضا‌های ورزشی، کمک به ورزش همگانی و سلامت جامعه.»
دودی که به چشم ورزش رفت
بسیاری از باشگاه‌داران ورزشی مشهد مدعی‌اند شیوه‌نامه‌های بهداشتی را بسیار بیشتر و دقیق‌تر از جا‌های دیگر رعایت می‌کنند. ادعایی که البته با نگاه به برخی بخش‌های جامعه قابل استناد است. به‌عنوان مثال کاهش رعایت مردمی شیوه‌نامه‌های بهداشتی به کمتر از ۵۳ درصد، آن‌قدر ملموس است که بی‌تردید در باشگاه‌های بدن‌سازی که مدام با مواد ضدعفونی شست‌وشو می‌شود و ماسک‌زدن اجباری است، این‌طور نیست. مدیران ورزش استان مدعی‌اند که در بازرسی‌های متعدد از باشگاه‌های ورزشی، رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی ملموس بوده است، با وجود این دود غفلت عمومی در سایر بخش‌ها به چشم همه می‌رود و جامعه ورزش هم از این مسئله در مواجهه با ویروس کرونا متضرر شده است.
ورزشی که دیگر نیست!
برخی ورزش‌ها در دوران فراگیری ویروس کرونا کامل در آستانه نابودی قرار گرفتند، ورزش‌هایی که به‌واسطه ماهیت برخوردی‌اش ماه‌ها تعطیل بودند و بعد از شروع فعالیت کوتاه‌مدت دوباره به موج چهارم خوردند. استخر‌های شنا که هنوز بعد از موج سوم کامل و با ظرفیت مطلوب بازگشایی نشده بودند و برخی گزارش‌ها از استخر‌های شهر، نشان می‌داد که معتبرترین آن‌ها در برخی سانس‌ها با چهارپنج شناگر فعالیت می‌کردند، حالا دوباره بسته شدند تا رسما رشته ورزشی شنا از حیز انتفاع خارج شود! شناگری که ماه‌ها به آب نزده، چطور قرار است بعد از کرونا دوباره به آب بزند و افتخارآفرین باشد؟ یا در رشته‌هایی مثل کشتی، کاراته، تکواندو و جودو که پیش از این هم در استان با چالش فقر استعداد و صدالبته مدیریت روبه‌رو بودند، اکنون چطور قرار است دوباره بدرخشند؟