سه روز مانده به آغاز مذاکرات صلح استانبول، از کابل خبر می‌رسد که تیم بسکتبال زنان کابل در رقابت‌های انتخابی تیم ملی بسکتبال زنان افغانستان قهرمان شدند. این روزها مقامات افغان خود را برای مذاکره با افرادی آماده می‌کنند که در دوره حاکمیت آنها زنان اجازه نداشتند بدون نامحرم از خانه بیرون بروند.
همین چند روز قبل بود که تیم والیبال آریانا که دختران والیبالیست مهاجر در ایران آن را تشکیل داده‌اند، موفق شد در پانزدهمین دور رقابت‌های قهرمانی والیبال بانوان افغانستان قهرمان شود. همه اعضای این تیم از پدر و مادری افغانستانی در ایران به دنیا آمده‌اند و احتمالا برای اولین بار بود که به افغانستان سفر کرده‌اند. چندی قبل هم لیگ برتر فوتبال زنان افغانستان در کابل برگزار شد و دختران افغانستانی نشان دادند که نه تنها مثل دیگر هم نوعان خود در دیگر کشورهای جهان بلکه حتی فعال‌تر و پویاتر از آنها در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و هر اتفاق دیگری حضور داشته باشند.
در این ۲۰سالی که از سرنگونی حکومت طالبان در افغانستان می‌گذرد، ورزش زنان در این کشور جانی تازه گرفته، با این حال فعالان حوزه زن در افغانستان نگران گفت‌وگوهای صلح با طالبان و آینده‌ای هستند که در انتظارشان است، آینده‌ای که اگر طالبان هم در قدرت شریک باشد، معلوم نیست وضعیت زنان در این کشور چگونه خواهد بود.
زنان افغان در این ۲۰ سال تنها در عرصه ورزش افتخار آفرین نبوده‌اند؛ «شمیسه علیزاده» دختر جوان افغانستانی در کنکور سال ۱۳۹۹ افغانستان نفر اول شد. تیمی از دختران رباتیک هرات به آمریکا دعوت شد تا در یک جشنواره ربات شرکت کنند. «انسیه شهید» خبرنگار زن افغانستانی با گزارش‌هایش از اپیدمی کرونا در افغانستان موفق شد یک جایزه بین المللی معتبر را از آن خود کند.
در طول سال‌های بعد از طالبان زنان افغانستانی هرجا که روزنه امیدی دیده‌اند خود را به آب و آتش زده‌اند تا به دیگران ثابت کنند که من هم می‌توانم. فعالان مدنی افغانستان در سال‌های اخیر تلاش زیادی کردند تا زنان این کشور به جایگاه واقعی شان به عنوان یک زن بازگردند. هرچند که گاهی نگاه مردسالارانه در این جامعه مانع رسیدن آنها به اهداف‌شان شد.
در گفت‌وگوهای صلح با طالبان زنان افغانستان هم نماینده دارند، هرچند که تعداد این نمایندگان از انگشتان یک دست کمتر است. اما آنها امیدوارند بتوانند در گفت‌وگو با طالبان که سال‌هاست از مردم بیگناه این کشور جان می‌گیرند، به آنها بگویند که ما زنان افغانستانی، زنان دو دهه قبل نیستیم و حالا باید ما را به عنوان بخشی از جامعه که ۵۰ درصد از جمعیت نزدیک به ۴۰ میلیون نفری افغانستان را تشکیل می‌دهد، در نظر بگیرید.
هرچند که نگرانی‌های زیادی در رابطه با سرنوشت دستاوردهای زنان افغانستان در دو دهه اخیر در صورت شراکت طالبان در قدرت وجود دارد، اما فعالان حوزه زن در افغانستان در تلاش هستند تا در گفت‌وگو با نهادها، مقامات و تصمیم گیرندگان گفت‌وگوهای صلح با طالبان نگرانی خود را به آنان منتقل کنند، و از آنها می‌خواهند که خون زنان افغانستان که در راه آزادی این کشور به زمین ریخته شده است را فراموش نکنند.