به گزارش شهرآرانیوز؛ هنرمند مهاجر افغانستانی با اشاره به قوانین کار برای اتباع خارجی در ایران گفت: هنرمند بودن شغلِ غیر قانونی برای یک افغانستانی(در ایران) است و هر سال برای حضور در ایران باید «کارت‌کارگری» تمدید کنم، البته ابایی از این شغل شریف ندارم چون سال‌هاست با کارگری، زندگی و امکانات هنر نقاشی‌ام را تامین کردم.
علی رحیمی متولد ۱۳۷۳ در ولایت دایکندی افغانستان است. ۱۹سال است که در ایران زندگی می کند. نقاشی را در سن ۱۰ سالگی شروع و در سن ۱۶ سالگی به صورت حرفه ای دنبال کرد. حضور در نمایشگاه گروهی «نیمروز» که با حضور پنجاه ھنرمند معاصر افغانستان در سال ۲۰۱۷ برگزار شد، نمایشگاه بین المللی جشنواره فجر، آرت فر ارمنستان، نمایشگاھ گروهی با جمعی از ھنرمندان ارمنی و ایرانی در سال ۲۰۱۹ و برگزاری ۳ نمایشگاه انفرادی در سالھای ۲۰۱۶ و۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ در تھران بخشی از فعالیت های این هنرمند جوان است.
علی رحیمی هنرمند مهاجر افغانستانی درباره آثار خود که قرار است در نمایشگاه «هم خانه» به نمایش گذاشته شود، گفت: تکنیک کارهایم در این نمایشگاه اکرولیک است. ایده این آثار تحت تاثیر یک پروسه طولانی است که به عنوان هنرمند در زندگی خود تجربه کردم. در روند خلق یک اثر لایه‌هایی متعددی وجود دارد که هنرمند با حذف و اضافه کردن به آن دست پیدا می‌کند. پژوهش در آثار من بسیار ضروری است، البته نه فقط مطالعه نوشتاری بلکه مطالعه بصری. تحقیق و جستجو در آثار هنرمندان بزرگ و توجه به ساختارهای کارهایشان؛ که بخشی روند تجزیه و تحلیلی است که می تواند برای نقاش به عنوان پژوهش کارکرد داشته باشد. وقتی هنرمند در تنهایی خودش تلاش به تولید یک اثر دارد در حقیقت این تولید با جست وجو و ساعت ها و شاید روزها آزمون و خطا محقق می شود.
این هنرمند جوان به نقش نمایشگاه‌ها در روند کار حرفه ای هنرمند اشاره کرد و گفت: نمایشگاه تاثیر زیادی بر شکل گیری کار هنرمند دارد. وقتی اثری تولید می‌شود باید در معرض نمایش قرار گیرد تا بتواند در مواجهه با مخاطب واکنش هایی را دریافت کند. نمایشگاه فضایی برای گفت و گو است و می تواند در ایجاد ارتباط با هنرمندان و گالری داران موثر باشد.این فضا در روند شکل گیری شخصیت هنرمند نیز بسیار تاثیر گذار است.
این هنرمند با اشاره به مشکلات هنرمندان مهاجر گفت: با توجه به قوانین کار برای اتباع، فکر می‌کنم هنرمند بودن شغلِ غیر قانونی برای یک افغانستانی است. مهاجرانی که به عنوان هنرمند فعالیت می‌کنند کاملا مستقل هستند که با نهادهای خصوصی کار می‌کنند، البته می‌شود استثناهایی را هم در نظر گرفت اما کلیت موضوع این است که من طبق قانون جمهوری اسلامی ایران نمی‌توانم هنرمند باشم به همین دلیل هرسال که برای تمدید کارت کارگری به دفتر اتباع مراجعه می‌کنم شغل خود را کارگر ساختمانی درج می‌کنم.
رحمانی گفت: البته از این شغل شریف هیچ ابایی ندارم، چرا که من سال ها با کارگری توانستم زندگی شخصی خودم را در کنار نقاشی ادامه دهم، از هنر به زحمت می شود نان در آورد. خصوصا رشته هنرهای تجسمی. پس با یک‌جمع بندی می‌شود نتیجه گرفت که هنرمندانی که در ایران ظهور می‌کنند اکثرا مستقل هستند.
این هنرمند مهاجر به ارتباط هنرمندان افغانستانی و ایرانی با یکدیگر اشاره کرد و گفت: فعالیت‌های مشترک بسیار کم است ولی می توان امیدوار بود. فعالیت های فرهنگی و هنری بین دو کشور به یک معالجه اساسی نیاز دارد. اجرای قوانین در مورد فعالان فرهنگی و هنر باید کمی آسان‌تر گرفته شود قوانین تردد بین شهرهای ایران و همین طور روادید بین ایران و افغانستان بسیار مشکل ساز است. امکان تردد به آسانی وجود ندارد که شخصا این مشکل را دارم و بسیاری از برنامه‌هایم تحت تاثیر این قوانین عقب افتاده است. برای مثال بخاطر چنین قوانین نمی توانم دعوت یکی از دوستانم در شهر بابل را بپذیرم و در نمایشگاه هایی که خارج از تهران برگزار می شود حضور داشته باشم.
وی در پایان به مشکلات ویروس کرونا برای اهالی فرهنگ و هنر اشاره کرد و گفت: این شرایط ملیت نمی‌شناسد و شرایط برای همه تقریبا یکسان است. طبق معمول کرونا بر شرایط اقتصادی همه تاثیر زیادی داشته و شرایط برای هنرمندان واقعا سخت است. کلاس های آموزشی تعطیل شد، بسیاری از نمایشگاه ها کنسل شدند. وقتی نمایش آثار نباشد فروش هم کم می‌شود. امیدوارم که هرچی سریع‌تر مشکل این بیماری حل شود.
«هم خانه» عنوان نمایشگاهی است که قرار است در آن بیش از ۷۰ اثر فاخر در زمینه نقاشی، مینیاتور، خط، تذهیب، مجسمه و عکس از هنرمندان افغانستانی مقیم ایران در خانه هنرمندان ایران به نمایش در بیاید. این نمایشگاه به دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی و شیوع کرونا در تهران به تعویق افتاده است.
منبع: ایرنا