حال‌وهوای این روز‌های کشور در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری، به‌دلایل متعدد بیش از گذشته آشفته و پریشان است. از سویی نبود بلوغ سیاسی در برخی عناصر فعال در صحنه و از سوی دیگر نبود سازوکار‌های ابتدایی و خلل مشهود در مناسبات قدرت موجب شده است اصول ابتدایی رقابت زیر پا گذاشته شود. کسانی که خود سال‌ها در مصادر امور بوده‌اند و بالاترین سمت‌ها را در اختیار داشته‌اند، طوری حرف می‌زنند و مصاحبه می‌کنند که گویی رهبران اپوزیسیون‌اند و تا حالا فراری بوده و در خارج ایران اقامت داشته‌اند!
کسانی هم که اکنون در مصادر امورند و همه قدرت‌های اجرایی و قضایی و قانونی را در اختیار دارند، طوری به مشکلات و ایراد‌ها واکنش نشان می‌دهند و از اوضاع گله می‌کنند که انگار خودشان هیچ‌کاره‌اند! مهم‌ترین مشکلات و گرفتاری‌های مردم هم از تورم و گرانی وحشتناک تا فاجعه بورس و از تهدید ناامنی و کرونا تا مسائل خاص مناطقی مانند خوزستان هم بیشتر در سرگرمی و جنجال رسانه‌های فضای‌مجازی خلاصه می‌شود و گویا مسئولان رسمی کشور احساس نمی‌کنند که تعهدی برای قبول مسئولیت دارند و باید پای آن‌ها بایستند و پاسخ دهند. شاید اگر نظام حزبی با شفافیت و توازن لازم در کشور حاکم بود و رسانه‌ها قدرت افشاگری و نظارت دقیق داشتند، باز شاهد چنین صحنه درهم‌ریخته و عملکرد افسارگسیخته‌ای نبودیم.
دعوای گروه‌های سیاسی و چهره‌های مطرح‌شده برای انتخابات ریاست‌جمهوری هم این روز‌ها طوری شده است که گویا حاضرند برای تصاحب قدرت هر کاری بکنند و هر سرمایه‌ای را به باد بدهند. انگار این افراد حاضرند برای رسیدن به صندلی ریاست همه‌چیز را فدا کنند و از آبروی نظام حاکم تا سرمایه اعتماد مردمی و از آرامش افکار عمومی تا میراث فرهنگی و تمدنی، همه را به عرصه تاراج و غارت بگذارند. انواع‌واقسام تهمت‌ها و تهدید‌ها و ناسزا‌ها و بدگویی‌ها را دوطرف به‌هم نسبت می‌دهند و کسی نمی‌پرسد که اگر چنین است، پس چه کسی باقی می‌ماند و با چه اعتماد و اطمینانی قرار است یکی از شما مسئولیت را برعهده بگیرد؟
در طرف مقابل ۸۰ میلیون ایرانی ناظر جنجال‌های سیاسی و بداخلاقی‌ها و زشت‌کاری‌ها و بدگویی‌های رسانه‌ای هستند و هر لحظه در گوی جادویی فضای‌مجازی و شبکه‌های اجتماعی چیزی تازه از افشاگری‌ها و پرده‌دری‌ها می‌خوانند. کاش کسی به این آقایان بگوید که شما دارید شاخه‌ای را می‌برید که خودتان روی آن نشسته‌اید و کاش کسی به این آقایان بگوید که شما در مقابل چشم‌های این مردم مشغول چنگ و ناخن‌کشیدن به صورت هم هستید! قدری ملاحظه کنید و حرمت نگه دارید و مراقب خانواده‌هایی باشید که روبه‌روی شما نشسته‌اند و بچه‌هایشان دارند رفتار و گفتار و نوشتار شما را مشاهده می‌کنند!