الآن وقت دعوا نیست!

همه اعضای خانواده دور هم جمع شده‌اند و با سروصدا مشغول بحث و گفتگو هستند. برادر بزرگ‌تر با برادر کوچک‌تر اختلاف پیدا کرده‌اند و خواهر‌ها هرکدام طرف یکی را گرفته‌اند و، چون پدر حمایت خود را از یکی از برادران اظهار کرده، اختلاف بالا گرفته و سروصدا و جاروجنجال برخاسته است و هرچه مادر سعی می‌کند فضا را آرام کند، توفیقی نمی‌یابد و کار به تنش و درگیری شدید رسیده است. در اوج دعوا و اختلاف، ناگهان صدایی از بالکن شنیده می‌شود. همه به یکدیگر نگاه می‌کنند. مطمئن هستند که کسی در بالکن نبوده است. با نگرانی به‌سوی بالکن می‌روند و می‌بینند که چیز‌هایی جابه‌جا شده است و وقتی جای پایی را مشاهده می‌کنند، احساس می‌کنند که کسی بی‌خبر از روی دیوار به بالکن آمده است و بعد صدایی را از پشت‌بام می‌شنوند.

 

برادر‌هایی که تا الآن با هم مشغول دعوا بودند، به‌پشتیبانی یکدیگر با احتیاط قدم در پله‌ها می‌گذارند و پشت‌بام را وارسی می‌کنند، اما چیزی نمی‌بینند و بازمی‌گردند. کمی آرام‌تر شده‌اند و می‌خواهند چای تازه مادر را بنوشند که باز صدایی از داخل پله‌ها می‌شنوند. مطمئن می‌شوند که دزدی به خانه‌شان قدم گذاشته و بیگانه‌ای در کنار گوششان مشغول خیانت و سرقت است. در این حال، همه اعضای خانواده می‌کوشند تا تنها بر همین نکته تمرکز کنند و تمام توان و فرصت خود را به این خطر و تهدید مشترک معطوف دارند. برادران و خواهرانی که تا لحظه‌ای پیش بر سر هم می‌زدند و با هم گلاویز می‌شدند، اکنون در کنار هم و دست در دست و بازو در بازو، فقط به‌حراست از خانه و مراقبت از خانواده می‌اندیشند.

هر خانواده‌ای در هر جای جهان با هر اندیشه و گرایش فکری، در موقعیت خطر چنین می‌کند و جایی‌که کیان خود و بنیان خانه خویش را در معرض تهدید ببیند، جز این رفتاری نخواهد داشت که اگر جز این باشد، باید در سلامت و تعقل این خانواده تردید کرد و اگر هر یک از اعضای این خانواده جز این رفتار کند، باید او را خائن به‌شمار آورد و دشمن این خانواده دانست. وضعیت امروز کشور و جامعه ما دقیقا شرایط و حال‌وروز چنین خانه و خانواده‌ای است؛ ترور ناجوانمردانه و شهادت دردناک دانشمند مجاهد دکتر محسن فخری‌زاده در داخل مرز‌های کشور و خیابان‌های شهر، نفوذ گسترده عناصر دشمن و حضور آنان در میان ما را نشان می‌دهد. در چنین وضعیتی باید تمام تلاش و اهتمام ما افزایش و تقویت همراهی و همدلی عمومی میان همه عناصر جامعه باشد.

طبیعی است که این حادثه تلخ و حواشی آن همه ما را به نگرانی و تأثر شدید دچار سازد و بسیاری از ما را در موقعیت‌های احساسی و عاطفی قرار دهد، طبیعی است که برخی از ما درباره موضع‌گیری یا دیدگاه و عملکرد دیگران انتقاد‌های تلخ و تندی داشته باشیم و این حادثه را شاهدی بر مدعای خود بدانیم، طبیعی است که برخی دیگر با یادآوری نمونه‌های مشابه خاطراتی ناخوشایند را یادآور شوند و به تحلیل این‌گونه حوادث بپردازند، اما همه این‌ها نباید ما را به تشدید اختلاف و افزایش درگیری داخلی رهنمون شود.

در بحران‌های سراسری و مشکلات عمومی باید همت و توان همه بر ایجاد عزم ملی و جبهه مشترک برای تقابل با تهدید و خطر معطوف شود و همه بکوشند تا از بروز هر چیزی که به اختلاف و دودستگی دامن می‌زند، جلوگیری کنند. تردیدی نیست که در این شرایط مهم‌ترین هدف دشمن تشدید اختلاف‌ها و تشنج‌های داخلی است و فقدان آرامش و یکپارچگی اجتماعی در داخل کشور بهترین زمینه و فرصت را برای توفیق توطئه‌گران فراهم می‌سازد. هر کسی که امروز خیرخواه این جامعه و این کشور است و سعادت و سربلندی ایران و عزت اسلام را می‌خواهد، باید بیش از هر زمان و با تمام وجود برای گسترش وحدت و تقویت همدلی بکوشد و از هر گفتار و کرداری که حتی اندکی خلل و آسیب بر این بنیان استوار و دیوار مستحکم وارد می‌کند، بپرهیزد.

 

دیوار محافظ و نگهبان قلعه کشور و جامعه ما همین وحدت ملی و همدلی عمومی است و کسانی که این دیوار را سست می‌کنند و در آن خللی وارد می‌سازند، خواسته یا ناخواسته و دانسته یا ندانسته، در حال کمک و یاری به دشمن هستند تا راهی برای آسیب‌زدن به این دژ مستحکم و ویران‌ساختن این بنای باشکوه بیابد!