حسین نخعی شریف | شهرآرانیوز؛ در روز‌های سرد آذر، تنور فوتبال جام تخت‌جمشید چه در صدر و چه در قعر، داغ‌تر از همیشه روشن بود. پاس با پیروزی مشکوک بر ابومسلم در هفته بیست‌وششم، اولین‌بار در صدر نشسته بود و پرسپولیس سایه‌به‌سایه‌اش حرکت می‌کرد، درحالی‌که شهباز، تاج و ماشین‌سازی هم هنوز نگاهی امیدوارانه به صدر داشتند و در انتهای جدول آرارات و بانک ملی، ۲ تیم تهرانی، از یک‌سو و ۴ تیم شهرستانی ذوب‌آهن، نفت‌آبادان، برق‌شیراز و ابومسلم از دیگر سو سخت برای بقا می‌جنگیدند، به‌گونه‌ای که یک امتیاز هم برایشان از نان شب واجب‌تر بود. بااین‌توصیف، دیدار‌های هفته بیست‌وهفتم برگزار شد.
ابومسلم در ورزشگاه خانگی‌اش، سعدآباد، به‌مصاف هما رفت. ۱۵ هزار تماشاگر در هوایی سرد همه سکو‌ها را پر کرده بودند و با بیم‌وامید، چشمشان را به گردش توپ و ساق‌های بازیکنان دوخته بودند و گوششان را به امواج رادیو تا از سایر نتایج خبردار شوند. البته گهگاهی هم گوینده ورزشگاه نتایج دیدار‌های دیگر را بیان می‌کرد، اما مردم همیشه جلوتر از مسئولان اخبار را به هم منتقل می‌کنند! پاس و ملوان روز قبل به تساوی تن داده بودند و دیدار‌های دیگر روز جمعه ۵ آذر، با تقدم و تأخر درحال برگزاری بود.
ابومسلم که در این فصل هرچه کشید از میانه میدان کشید، در این دیدار با تدبیر سیدمهدی قیاسی، احمدرضا قلیچ‌خانی را در پست هافبک راست و جلیل قوچان‌نژاد را در نوک حمله به کار گرفت تا با ۳ مهاجم به دروازه امان‌ا... نقدی یورش ببرد. پایان نیمه اول و یک بازی کم‌رمق. گوینده ورزشگاه نتایج دیدار‌های دیگر را اعلام می‌کند. گویا در شهر‌های دیگر هم حساسیت بازی‌ها بر نتیجه‌ها اثر گذاشته و هیچ گلی از خط دروازه‌ها عبور نکرده است!
ابومسلم با شروع نیمه دوم کمی به خود آمده بود تا به گل دست یابد، اما نه، این ابومسلم گل‌بزن نیست!
اعلام گل نفت به دارایی در آبادان، ۱۰ دقیقه پایانی را جذاب‌تر کرد، اما شاگردان فریدون عسگرزاده برخلاف انتظار به خشونت رو آوردند و همین بازی را تا حدودی از دست عباس مقدس‌زاده خارج کرده بود. اخطار داور به مهدی غزال، کاپیتان هما، در دقیقه ۸۵ و اعتراض همایی‌ها، ورزشگاه را به کانون آتش تبدیل کرده بود، به‌طوری‌که در عرض چند دقیقه دورتادور ورزشگاه از سربازان پر شد. ساعت ورزشگاه هم که این‌طور مواقع عادت به غش‌کردن داشت، آن زمان وقت اضافه‌شده را اعلام نمی‌کرد، اما به‌نظرم داور بیش از ۸ دقیقه وقت تلف‌شده گرفت.
البته اگر بیشتر هم می‌گرفت، این ابومسلم گل‌بزن نبود. تساوی بدون گل ماشین‌سازی و برق‌شیراز در تبریز، ذوب‌آهن و سپاهان در اصفهان و برابری یک‌گله نفت و دارایی در آبادان بازهم حساسیت را به هفته بعد کشاند؛ جایی که ابومسلم باید در شیراز به‌مصاف برق می‌رفت و صنعت نفت در آبادان به تقابل با شهباز می‌نشست و ذوب‌آهن در اهواز با نیرو مصاف می‌کرد.
هفته بیست‌وهشتم جمعه ۱۲ آذر ۱۳۵۵؛ دیدار مرگ و زندگی. ابومسلم بد جایی به مربی سابقش خورد؛ عباس رضوی با شناخت کامل از تیم فصل قبلش و در روز‌هایی که مسئولان شیرازی با حمایت‌هایشان روحیه مناسبی به تیم تزریق کرده بودند، همه‌چیز را برای پیروزی مهیا می‌دید و در مقابل برادران مهاجرانی از گفته خود مبنی بر تیم‌داری‌نکردن برگشته بودند، اما چند بازیکن شاخص این تیم قول‌وقرارهایشان را برای فصل گذاشته بودند. سوت محمد صالحی که به صدا در آمد، پس از چند رفت‌وبرگشت، علیرضا قشقاییان در دومین دقیقه بازی توپی را از میانه میدان فرستاد که به‌شکل عجیب‌وغریبی پس از ۲ بار اصابت به زمین در میان بهت همه درون دروازه عسگرخانی نشست!
بعد از گل، نه ابومسلم جانی داشت و نه برق تمایلی به حمله. مصدومیت محمود ابراهیم‌زاده، همان نیمه جان خط حمله ابومسلم را هم در نیمه دوم گرفت. پاس اشتباه پنجعلی به عسگرخانی در دقیقه ۵۰ بهترین فرصت برای گل دوم شیرازی‌ها بود؛ این گل آب سردی بود بر پیکر بی‌جان سیاه‌جامگان خراسانی. برق با این پیروزی از خطر سقوط جست، اما تساوی پرگل ۳ بر ۳ نفت و شهباز و شکست ۳ بر ۱ ذوب‌آهن مقابل نیروی اهواز بازهم امید را در دل مشهدی‌ها زنده نگه داشت؛ جایی که نفت و ذوب‌آهن با ۲۱ و ابومسلم با ۲۰ امتیاز در رتبه‌های ۱۴ تا ۱۶ جدول قرار گرفته بودند.
این هم از شانس ابومسلم بود که ۳ بازی آخر فصلش را دور از تماشاگران پرشورش برگزار کند، گویا قرعه هم این فصل با سیاه‌جامگان سر ناسازگاری داشت! هفته بیست‌ونهم و رقابت با تاج در امجدیه آن‌هم یک روز زودتر از رقیبان! و شکست با یک گل در روزی که ابومسلم با چنگ‌ودندان جنگید و فقط یک اشتباه داشت که همان هم در دقیقه ۷۵ به گل تبدیل شد! در این هفته ذوب‌آهن موفق شد در اصفهان، پاس صدرنشین را متوقف کند تا تکلیف قهرمان را به هفته آخر بکشاند و نفت هم در آبادان مقابل بانک‌ملی متوقف شد تا ابومسلم برای نجات به یک معجزه نیاز داشته باشد. نفت و ذوب‌آهن ۲۲ امتیاز دشت کرده بودند و ابومسلم ۲۰ امتیاز، اما تفاضل گل سیاه‌جامگان خراسانی اصلا مناسب نبود و به پیروزی پرگل در دیدار بعدی نیاز داشتند، آن‌هم به‌شرط شکست ذوب‌آهن و البته نفت.
ابومسلمی‌ها در دیدار هفته آخر خود در ورزشگاه صدهزارنفری که پیش‌بازی پاس و پرسپولیس بود، از پس تیم شهباز که از دقیقه ۵۰ ده‌نفره هم شده بود، بر نیامدند و با گلی که دقیقه۱۶ خوردند، با شکست با جام تخت‌جمشید خداحافظی کردند تا همراه با آرارات تهران فصل بعد در لیگ پایین‌تر بختشان را دوباره بیازمایند.
در شماره آینده به تحلیل کلی وضعیت ابومسلم در این فصل خواهیم پرداخت؛ فصلی که به سقوط بهترین تیم شهرستانی دوره گذشته منجر شد!