صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

خوشوقتى پاى تنور نان نذرى!

  • کد خبر: ۶۹۶۳۹
  • ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۰
فریدون صدیقى - استاد روزنامه‌نگاری

حق با شماست، شادى و اندوه در تضاد و تقابل ابدى هستند، اما این پیام وقتى کاربرد دارد که ما با دوگانه شادى و اندوه آشنا و آزموده هرروزه سروکار داشته باشیم، آن‌سان که بدانیم و تجربه کرده باشیم و تفاوت و تمایز را به‌درستى دریافته باشیم تا نتیجه بگیریم وقتى در آسایش هستیم، پس داریم روى فرش آرامش راه مى‌رویم، یعنى خرسند و خندانیم و ملالى نیست جز دورى شما و دیدن روى ماه شما که همیشه بدر کامل است و هما‌ن‌طورى که وعده داده‌اید، فردا به‌وقت سحر باز مى‌آیید، اما راست این است دریغ از تبسمى آرام و گیرا به‌روى این رویداد و آن اتفاق و آن واقعه که در پیش است، از بس که خبرهاى عبوس، سرد و تلخ فراوان است که با خواندن این خبر، خوشحال مى‌شویم و دقایقى دوست مى‌داریم در پناه پنکه، شربت آب‌لیمو سر بکشیم.

 

خبر تعطیلى کانون مددجویان زیر ۱۸ سال در خراسان‌جنوبى؛ چرا تعطیل شد؟ چون دیگر مددجوى کودک و نوجوانى در این استان وجود ندارد تا پشت میله‌ها تأدیب و تربیت شود، پس ضرورتى به بقاى این ندامتگاه نبود و بسته شد.
همین؟ بله، همین هم خیلى موجب خوشحالى است و باید امیدوار باشیم روزى و روزگارى نه‌چندان دور ٣٦٨کودک و نوجوانى که در دارالتأدیب‌هاى سراسر کشور در حیاط حبس پرسه مى‌زنند، آزاد شوند.


همین؟ متأسفانه گشتم، بیشتر نبود. من از شما مى‌پرسم آیا موضوعى براى شادبودن، خبرى براى خرسندى و اثرى براى مسرت یا چشم‌اندازى براى دیدن بهار و باران و اسبان رم‌کرده در سبزه‌زاران سراغ دارید که حال مکدر ما را دقایقى پسته خندان کند؟ آن‌هم در روزگارى که خوردن یک مشت پسته از دهان ما دریغ شده است و هرچه هست انبوه خبرهاى پرحجم و ضرب و زخم است که گاه دوست مى‌داریم از سر پریشان‌حالى از همه کس و از خود نیز بى‌خبر باشیم و در گوشه‌اى پناه بگیریم و خود را از حضور تلفن‌همراه و متعلقات خبرى و گزارشى آن نیز محروم کنیم تا خبر ندهد سالانه ۱۷ هزار ایرانى در جاده‌ها قربانى ندانم‌کارى خود و مسئولان مى‌شوند و ۲۵ هزار تن هم نقص عضو پیدا مى‌کنند، درحالى‌که قیمت خودروهاى نازک‌تر از کاغذ کاهى که با نرمه‌بادى پاره می‌شوند، از ۱۰۰ میلیون تومان گذشته است!


سؤال ساده: آیا ما به‌دنبال خوشوقتى هستیم یا خوشبختى؟ پاسخ ساده: در وضعیت کنونى که پاى کرونا، واکسن، تحریم، گرانى و بیکارى و گرفتارى در میان است، ما به حداقلى از خوشوقتى هم راضى هستیم. مثل خبر کسب ٣مدال برنز جهانى «یکتا جمالى» دختر شانزده‌ساله در مسابقات جهانى وزنه‌بردارى جوانان. یکتا موفق شد در مجموع ٣٠٨کیلوگرم وزنه بالاى سر ببرد و موجب خرسندى همه ورزشکاران و ورزش‌دوستان شود.


راست این است در شرایط متعادل و متوازن که سنگ روى سنگ بند باشد، باید به‌دنبال خوشبختى رفت. خوشبختى یعنى فرجام خوب و عاقبت و انجام شایسته و سزاوار، یعنى داشتن علم، عزت و آبرو و هرچیزى که مابه‌ازاى فردى و جمعى سرفرازانه دارد که آسایش و آرامش نقطه کانونى این خوشبختى است. در شرایطى که براى جمعیت انبوهى بى‌پولى مهلک‌تر از ابتلا به کروناست و بزرگ‌ترین دغدغه آنان زنده‌ماندن است، نه زندگى که آیا خوشبختى جایى دارد یا را که براى لحظاتى حال ما را خوب مى‌کند، نامش را به‌جاى خوشوقتى، خوشبختى مى‌گذاریم، همان‌گونه که دیدن شما مرا خوشوقت خواهد کرد، نه خوشبخت!


نکته: بدیهى است وجدان آسوده و عمل صالح، فضل و فضیلت از اصول خوشبختى است، مثل احداث مدرسه به‌همت خیران و نذرى یک یا چند تنور نان رایگان به‌دست شما براى نیازمندانى که بالاترین آسایش و آرامش برایشان شکم سیر است. کاش اگر خوشبخت نیستیم، دست‌کم خوشوقت باشیم! کاش مسئولان دل‌سوز بیشتر بکوشند تا ۲۵ میلیون هم‌وطن زیر خط فقر مطلق در اوقات بیدارى احساس خوشوقتى کنند!

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.