بدون شک رکن اصلی هر خانواده «زن» در قالب مادر و همسر است. اگر این نقش توانمند و تأثیرگذار در خانواده نباشد، مسلما در آن خانه فرزند یا حتی همسر نقش خود را به‌درستی اجرا نمی‌کند. اگر به مقوله خشونت علیه زنان در خانواده بپردازیم که به‌تبع آن خشونت علیه کودک و فرزند را هم به‌دنبال دارد، مسلما سکوت زن خانواده در برابر بدرفتاری‌ها و سرپوش‌گذاشتن زن بر خشنونت‌ها از عوامل ادامه‌دارشدن این بدرفتاری‌ها در هر خانواده است.
اواخر اردیبهشت‌ماه بود که خبر قتل بابک خرمدین، آن‌هم به‌دست خانواده، رسانه‌ای شد و بهت همگان را همراه داشت از اینکه چطور می‌شود یک خانواده به این نقطه برسد که فرزند خود را به‌طرزی فجیع به قتل برساند! هرچه این ماجرا پیش می‌رفت، زوایای پنهان این قتل بیشتر نمایان شد و به نقطه‌ای رسید که معلوم شد این خانواده در چندین سال گذشته حتی داماد و دختر خود را هم به همین نحو کشته است.
در این مطلب قرار نیست به موضوع این قتل یا این‌دسته خشونت‌ها بپردازیم.
درنهایت قصد داریم بسنجیم مادر خانواده خرمدین در این ماجرا‌ها چه نقشی داشته و در کجای موضوع قرار داشته است؟ او در مصاحبه‌های ابتدایی بیان کرده بود در این قتل‌ها هم‌دست و از انجام آن‌ها راضی بوده و حتی شوهرش، اکبر خرمدین، را هم همراهی می‌کرده است.
اما موضوعی که به‌تازگی در رسانه‌ها به چشم می‌خورد، موضوع آزار و اذیت دختر خانواده در کودکی به‌وسیله پدر است که حتی به‌گفته دوستان دختر خانواده (آرزو)، حتی مادر خانواده خرمدین هم همان موقع از این موضوع اطلاع داشته است. اما موضوعی که اینجا ذهن همگان را درگیر کرده این است که چطور مادر یک خانواده به این نقطه رسیده است که در برابر این موضوع سکوت می‌کند و حتی به قتل فرزندان و همراهی با پدر خانواده راضی می‌شود.
ایران موسوی، مادر خانواده خرمدین، در بخشی از مصاحبه‌های خود اشاره کرده بود که فرزندانم مرا اذیت می‌کردند، اما بازهم این دلیل نمی‌شود که یک مادر و یا حتی یک پدر، فرزند خود را این‌طور فجیع بکشد.
چند روز گذشته آخرین مصاحبه‌ای که از مادر خانواده خرمدین‌ها منتشر شد، جواب همه این سؤالات را داد.
مادر خانواده که در مصاحبه‌های قبل اشاره کرده بود همسرش را دوست دارد، این‌بار از آزار و اذیت همسرش، اکبر خرمدین، در همه این سال‌ها گفت و اینکه اعتراف کرد شوهرش دخترش را در کودکی آزار و اذیت کرده و او هم از شوهرش می‌ترسیده است.
اگر مادر خانواده خرمدین به‌جای ترس و سرپوش‌گذاشتن بر رفتار‌های غلط همسر خود در همه این سال‌ها، از همان ابتدا در مقابل خشونت‌ها علیه خود و دختر خانواده ایستادگی می‌کرد و آن فضا را تحمل نمی‌کرد، شاید این قتل‌ها اتفاق نمی‌افتاد.