محمد ناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز - میان نام‌های پرتعدادی که در حوزه بازیگری سینما و تلویزیون می‌شنویم و در این سال‌ها هم با گسترش پلتفرم‌های نمایشی بیش از گذشته شده اند، افراد به سه دسته تقسیم می‌شوند. اکثریتی هستند که با حضور در چند کار یا به کلی فراموش یا به یک بازیگر نه چندان مهم در نقش‌های کم رنگ سریال‌ها تبدیل می‌شوند. دسته دوم که به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند، تبدیل به سوپراستار می‌شوند و نقش یک‌ها و جایزه‌ها را درو می‌کنند. دسته سومی هم در این بین حضور دارند که نه آن قدر شانسی و از روی بخت و اقبال بالا آمده اند که بعد از یکی دو کار حذف شوند و نه همای سعادت روی دوششان می‌نشیند و آنان را تبدیل به ستاره‌ای دست نیافتنی می‌کند.
این دسته سوم کم تعداد، اما مهم اند. این افراد شاید ظرفیت‌ها و بخت و اقبال سوپراستار شدن را نداشته اند، اما آن قدر بازیگر خوبی بوده و نقش‌های معمولی را خاص بازی کرد ه اند که سال‌ها خود را در جایگاهی معتبر نگاه داشته و در صنعت بی رحم نمایش زنده مانده اند. این مقدمه به بهانه نوشتن از اشکان خطیبی آمد؛ او که بعد از سال‌ها دوری از حوزه تصویر با سریال خاتون به شبکه نمایش خانگی آمده است.
اشکان خطیبی پس از بازی خوب و قدر نادیده اش در سینمایی «سینما نیمکت»، از بازیگری در تلویزیون و سینما فاصله گرفت و فقط از سر رفاقت با رامبد جوان، یک سکانس در فیلم «نگار» بازی کرد. او آن قدر دل زده و ناامید شده بود که در مصاحبه‌ای از حضور نیافتنش برای مدتی در سینما و تلویزیون خبر داد و به قولش هم عمل کرد. او در این مدت چندین تئاتر بازی کرد و البته مجموعه‌ای را برای آموزش تئاتر به بازیگران نوجوان راه انداخت که خروجی‌های نسبتا خوبی هم داشت. اشکان خطیبی یکی از بارزترین نمونه‌های دسته سومی است که در مقدمه این مطالب درباره شان نوشتیم.
او علیرغم ظاهر و فیزیک مناسب هیچ وقت تیتر یک مجلات نشد و نقش یک‌های سینمایی را نگرفت، اما از ترجمه کردن نمایشنامه به زبان فارسی تا اجرای تلویزیونی، از خوانندگی و نوازندگی و آلبوم بیرون دادن تا آموزش تئاتر، همه کار کرد و همه جور تجربه‌ای کسب کرد تا فراموش نشود. حالا او در سریال فعلا امید آفرین «خاتون»، کلاس خوبی از بازیگری را به نمایش گذاشته است. با تسلط خوب بر بیان و لحن درست و فیزیک مناسب که این روز‌ها در خیل بازیگران کم استعداد و بد صدا و ناموزون کمیاب است. او جوان و تازه کار نیست، اما انگار خون تازه‌ای به نوع نقش آفرینی‌های خسته کننده و تکراری این سال‌ها اضافه کرده است که می‌توان تا سال‌ها از او شگفتی‌های دلنشینی دید.