ریحانه صادقی | شهرآرانیوز؛ قرن‌هاست که انسان‌ها از فواید فیزیکی ورزش آگاه بوده‌اند، اما در چند سال اخیر، توجه‌ها به آثار مثبت ورزش بر روان انسان به‌ویژه دختران جوان و زنان نیز جلب شده است. در پژوهشی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد، مشخص شد فعالیت‌های ورزشی تأثیر مثبتی بر سلامت روانی زنان و شاد بودن آن‌ها دارند.
در این پژوهش، از دختران نوجوان و والدین آن‌ها درباره نقش ورزش در زندگی شان سؤال شد. نتایج بسیار درخور‌تأمل بودند:
فعالیت‌های ورزشی سبب افزایش احساس شادی و اعتمادبه‌نفس در دختران بین سنین ۱۲ تا ۱۷ سال می‌شوند. ۶۱ درصد از دختران حاضر در این پژوهش ورزش می‌کردند و ۴۲ درصد هیچ‌گونه فعالیت ورزشی‌ای نداشتند. دخترانی که ورزش می‌کردند درباره بدن خود اعتمادبه‌نفس بسیار بالایی داشتند.
در مقابل، احتمال داشتن اعتمادبه‌نفس پایین در دخترانی که ورزش نمی‌کردند در مقایسه با گروه اول ۴ برابر بیشتر بود. دختران ورزشکار هم‌چنین کمتر احساس تنهایی، افسردگی یا بی‌حوصلگی می‌کردند. ۶۸ درصد از این دختران اعلام کردند در زندگی روزمره خود احساس شادی می‌کنند، اما این آمار برای دخترانی که ورزش نمی‌کردند تنها ۴۸ درصد بود.
این الگوی ذهنی تنها متعلق به دختران نوجوان نبود و درباره زنان بزرگ‌سال نیز صدق می‌کرد. بیش از نیمی از زنان بین ۱۸ تا ۴۵ سالی که در این پژوهش حضور داشتند ورزش می‌کردند و کمتر از یک‌سوم دیگر هیچ‌گونه فعالیت ورزشی نداشتند. یافته‌های پژوهش حاکی از این بودند که زنان متعلق به گروه اول نسبت به بدن خود اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند، از سلامت روان بیشتری نسبت به گروه دوم برخوردارند و توانایی بهتری برای مقابله با فشار‌های زندگی روزمره دارند.
آمار‌ها هم‌چنین نشان می‌دهند که دختران اغلب در پایان دوره دبستان ورزش کردن را کنار می‌گذارند و مردان به طور معمول در آغاز دوره کالج. ورزش سال‌های سال است که یکی از مهم‌ترین تجربه‌های آموزنده اجتماعی‌ـ‌فرهنگی برای پسران و مردان بوده است. به همین جهت، سازمان‌ها و گروه‌های بسیاری در مناطق و کشور‌های مختلف برای فراهم ساختن فرصت استفاده برابر از این مزیت‌ها برای دختران تشکیل شده اند.
یکی از این سازمان‌ها «بنیاد ورزش زنان» یا «Women’s Sports Foundation» است که در سال ۱۹۷۴ و با هدف ارتقای کیفیت زندگی دختران و زنان از طریق ورزش و فعالیت‌های جسمانی تأسیس شد. دلیل این هدف‌گذاری این بوده است که زنان و دختران نیز بتوانند از مزایای روان‌شناختی، فیزیولوژیکی و جامعه‌شناختی شرکت داشتن در فعالیت‌های ورزشی بهره‌مند شوند.
تصور عمومی بر این است که دختران به اندازه پسران به ورزش علاقه ندارند، و به همین دلیل، در آغاز دوره نوجوانی ورزش را رها می‌کنند. تحقیقات «بنیاد ورزش زنان» نشان می‌دهند که پسران و دختران، بین سنین ۶ تا ۹ سال (و والدینشان) به یک اندازه به مشارکت در فعالیت‌های ورزشی علاقه‌مند هستند.
به نظر می‌رسد دلیل این تفاوت چشمگیر بین پسران و دختران در دوره نوجوانی تربیت متفاوت آن‌ها باشد. پسران از سن ۲ سالگی به بعد هدایایی مانند توپ، دستکش و سایر لوازم ورزشی را هدیه می‌گیرند. آن‌ها تصاویری از هم‌جنسان ورزشکار خود در تلویزیون می‌بینند، عکس‌های مردان و پسران ورزشکار را در بخش‌های ورزشی مطبوعات می‌بینند و از طریق دوستان و والدینشان متوجه می‌شوند که از آن‌ها انتظار می‌رود به فعالیت‌های ورزشی بپردازند.
به همین سبب، «بنیاد ورزش زنان» باور دارد که ما باید در حمایت از مشارکت دخترانمان در فعالیت‌های ورزشی عملکرد بهتری داشته باشیم. به طور مثال، برای مناسب‌هایی مانند سال نو یا تولد، کتاب‌هایی درباره دختران ورزشکار یا لوازم ورزشی به آن‌ها هدیه دهیم، دخترمان را به دیدن مسابقات ورزشی زنان ببریم تا با آگاهی و احترام نسبت به مهارت‌های ورزشی زنان بزرگ شوند و دخترانمان بتوانند شاهد تصاویری از عملکرد عالی هم‌جنسان خود در ورزش باشند، زیرا آن‌ها کمتر چنین تصاویری را در تلویزیون یا روزنامه‌ها خواهند دید.
https://www.womenssportsfoundation.org/advocacy/benefits-sports-participation-girls-women/
وبسایت رسمی بنیاد ورزش زنان