برای رابطه شیعیان و اهل تسنن و حتی برای همدل بودن حوزه و دانشگاه، تعبیر وحدت شاید تعبیر کاملی نباشد. وحدت به معنای یکی شدن است و سنی و شیعه یا حوزه و دانشگاه هیچ‌وقت نه خواسته‌اند و نه به نفعشان بوده که یکی باشند. اصلا هر دو زمانی ارزشمند هستند که بتوانند در عین دوتا بودن، همکاری کنند و یک هدف نهایی را حمایت کنند و هر وقت آن‌ها یکی شوند و وحدت پیدا کنند، ارزش ذاتی خود را در همکاری از دست می‌دهند. میلاد فرخنده پیامبر اعظم (ص) در روایت اهل سنت، دوازدهم و در روایت شیعه هفدهم ربیع‌الاول است و این بازه زمانی «هفته وحدت» نام‌گذاری شده است. از همان ابتدا نه قرار بود اهل تسنن شیعه شوند و نه شیعه‌ها سنی. هر دو باید به اصول خود تمسک می‌کردند و باور‌های مذهبی خود را می‌داشتند، ولی در داخل برای اعتلای کشورشان و در خارج برای مبارزه با کفر و استکبار یا برای نشان دادن چهره مهربان اسلامی با هم همکار باشند. همکاری شیعه و سنی و رفتار محبت‌آمیز و تلاش مشترک آن‌ها شاید به شکل جدی‌تری به مسئله رابطه سنی و شیعه اشاره کند. بعد از پدید آمدن داعش و قبل از آن با وجود القاعده و طالبان که رکورد وحشیگری و مبارزه با انسانیت را رد کردند، متأسفانه شیعیان، اهل سنت و کل اسلام در افکار عمومی جهانی به‌عنوان متهمان ردیف اول رفتار ضدبشری این گروه‌های معلوم‌الحال معرفی شدند؛ البته اهل سنت در معرض اتهام بیشتری بودند و نیاز بیشتری به همدلی و همکاری با شعار صلح‌طلبی دارند. در میان شیعیان هم افراط‌گرایانی هستند که رفتار‌ها و نظرات تند ضدمقدسات اهل تسنن دارند. این‌ها به‌طور غیررسمی و البته داعش‌وار نظریه ارائه می‌کنند. این ۲ مجموعه مثل ۲ لبه قیچی علیه وحدت اسلامی و سیمای رحمانی دین عمل می‌کنند تا اسلام محمدی را دینی پر از خشونت، جنایت و کینه معرفی کنند؛ آن هم آیینی که پیامبرش مبعوث شد تا اخلاق را محور قرار دهد و آن را به کمال برساند. ما بیش از همیشه در دنیای ضداسلام فعلی به همکاری سنی و شیعه نیاز داریم. هر روز را باید بهانه‌ای کنیم تا در تنور همدلی و همکاری بدمیم. هفته وحدت بهانه خوبی برای این اقدام است. اگر داعش و القاعده را آمریکا خلق کرد تا بتواند از اسلام انتقام بگیرد، باز هم دود این تفرقه به چشم خودش رفت. افراطیون شیعه هم که به هر بهانه به مقدسات سنیان حمله می‌کنند، نمی‌توانند خالق و آفریننده خارجی و ضداسلامی نداشته باشند. کشور‌های اسلامی در این منطقه در معرض شدید‌ترین هجوم‌های سیاسی و امنیتی هستند. همه هم در یک کشتی نشسته‌ایم. این را فقط کسانی باور نمی‌کنند که همدستان و هم‌داستان‌های دشمنان اسلام هستند. هر رفتاری که در داخل جهان اسلام و از سوی معتقدان به نبوت حضرت محمد (ص) برای از بین بردن همدلی و همکاری انجام شود، کمک به نابودی اسلام و دین پیامبر رحمت است. میلاد پیامبر اسلام در این ایام مبارک باد. امیدوارم زیر نام پیامبر اعظم، جهان اسلام بتواند خود را از این رنج و اندوه دشمن‌ساخته برهاند.