مژده رنگیان | شهرآرانیوز؛ روزگاری شاید ورزش برای رقم‌زدن همین صحنه‌های زیبای امروز شکل گرفت؛ اینکه انسان‌ها با همه تفاوت‌های خود بتوانند در کنار هم یکدل و با یک هدف به فعالیتی بپردازند، برای هم لحظه‌های ماندگار و سرشار از رضایت و خوش‌حالی به‌جای بگذارند، حامی هم شوند، گاهی یکی جلو بزند و زمانی دیگر نوبت آن‌یکی شود تا پیش برود؛ در‌نهایت همه آن جمع برنده باشند و هرکسی تکه‌ای از آن روز را با خود به خانه ببرد.
برای دختران همدم که شاید کمی با دیگر‌دختران این شهر تفاوت داشته باشند، نفس‌نفس‌زدن‌ها وسط زمین، شوت‌هایی که با دلهره توپ را به گوشه دروازه هدایت می‌کرد و بعد جیغ و خوش‌حالی و در‌آغوش‌گرفتن همدیگر بعد از هرگل، سوغاتی این بازی بود. تونل افتخار و مدال‌هایی که برای قهرمانی به گردن آن‌ها انداخته شد، برای همیشه رفت گوشه ذهن و قلبشان نشست.
تیم قرمزپوش داوران، برخلاف همیشه دیگر کنار زمین نبودند، بلکه در بطن ماجرا و در وسط میدان بودند. حالا باید هم به گل‌زدن فکر می‌کردند، هم گل‌نخوردن و هم به سوت‌ها و کارت‌های داور در بازی. شاید پیش خودشان فکر می‌کردند که یک داور عیب است که وسط یک بازی کارت بگیرد و همان‌قدر برایشان این ماجرا عجیب بود و همین نکته، بازی داوران و مربیان را جذاب کرد.
در همین بازی‌ها بود که یار و همکار قدیمی که سال‌ها داور بین‌المللی بوده، بعد از سال‌ها فرصتی پیدا کرد تا بتواند کارت اخطار را با خنده و قانون‌مداری، مقابل دوست همیشگی‌اش که او هم قاضی مستطیل سبز است، بگیرد. برای پورجعفریان خنده‌های از ته دل زمان بالا‌بردن کارت به یادگار ماند و مافی‌نژاد از رفیق قدیمی کارت زردی با بهت و خنده به خانه برد؛ زیرا هرچه از دوست رسد، نکوست.
مربی‌ها این‌بار با لباس زرد، یک تیم و یکدست شده بودند؛ کسانی که برخی تازه به این راه سخت وارد شده بودند و تعدادی هم تجربه سال‌ها حضور در زمین یا کنار زمین را در کارنامه زندگی خود داشتند. دغدغه آن‌ها سخت‌تر بود، چون چشم بازیکنان و شاگردان همیشه به مربیان خودشان است. مربیان که خودشان در گذشته نزدیک بازیکن تیم‌های مختلف بودند، شاید خاطره بدترین و البته دل‌نشین‌ترین توپ‌لو‌دادن‌ها، شوت‌های بی‌زور، پاس‌های عمدا اشتباه و شیرجه‌های یواش عمدی گلر را به خانه بردند. آن‌ها از دل‌و‌جان باختند تا دختران همدم بیشتر یاد بگیرند، بهتر شوت بزنند و در‌نهایت با دلی شاد و برنده از زمین بیرون بروند.
ظهر پاییزی روز‌های پایانی آبان به رسم همیشه، دختران ورزشکار و ورزش‌دوست همدم، مؤسسه خیریه‌ای که از دختران بی‌سرپرست و کم‌توان ذهنی نگهداری می‌کند، بازهم به حضور در دیداری دوستانه و صمیمانه به صرف یک دسته‌گل کوچک دعوت شدند. این‌بار قضیه جدی‌تر بود و آن‌ها باید در زمین اصلی فوتسال به میدان می‌رفتند.
دعوت‌کننده بانوان، هیئت فوتبال خراسان رضوی بود؛ از مربیان و داوران استان که این‌بار یک دیدار سه‌جانبه کوچک و جمع‌و‌جور مهیا کرده بود. اعضای تیم همدم با لباس‌های سفید و سبز یکدستی که نام هیئت فوتبال خراسان بر روی آن نقش بسته بود، روی سکو نشسته بودند و با هدایت مربی‌شان راهی زمین شدند تا گرم کنند و بعد هم مقابل قرمزپوشان و زردپوشان به میدان بروند. همدمی‌ها خیلی حرفه‌ای‌تر شده بودند. آذر اسپهبدی، خانم‌مربی این تیم است که نزدیک ۱۰سال با ساکنان همدم همراه است.
هر بار که تیم دختران همدم به میدان می‌آیند، از دفعه قبلی حرفه‌ای‌تر شده‌اند. پاس‌کاری‌ها بهتر شده است، می‌توانند با توپ حرکت کنند، به صحبت‌های مربی کنار زمین گوش می‌دهند و در‌نهایت تا دلمان بخواهد جسارت شوت‌کردن به‌سمت دروازه را دارند. برنده بازی‌های همدم مقابل مربیان و داوران، قطعا دختران همدمی هستند و هم مربیان و هم داوران به این نتیجه راضی هستند. همدمی‌ها خوش‌حال از این پیروزی روی سکو می‌آیند تا این‌بار بازی‌های جدی با کری خوانی‌های جذاب بین ۲ تیم مربیان و داوران برگزار شود.
اما این موضوع باعث نمی‌شود تیم سفیدپوش همدم جشن پیروزی و قهرمانی خود را تعطیل کند و روی سکو صدای دست و شعر‌خواندن و خنده حسابی به‌راه است. این پایان ماجرا برای آن‌ها نیست، حرفه‌ای‌های استان به افتخار عزم و اراده و مهربانی دختران همدم، در پایان این رقابت‌ها، تونلی تشکیل می‌دهند، اسم هر کدام از بازیکنان خوانده می‌شود و در انتهای تونل از آن‌ها با یک مدال واقعی استقبال می‌شود و سرخوش از این موفقیت، با چشمانی برق‌زده به مدال‌های دور گردن خود نگاه می‌کنند. عکس‌های یادگاری و تشویق‌های زیاد، پایان این روز خوش برای دختران همدم بود.
اما ترکیب تیم‌های مربیان و داوران بسیار جذاب بود. تیم مربیان استان، به‌تن‌هایی می‌توانست حتی یک تیم لیگ‌برتری باشد. ۲ مربی تیم ملی در جمع آن‌ها بودند و بازیکنان لیگ‌برتری هم داشتند. فاطمه شریف، که سرمربی تیم لیگ‌برتری مشهد بوده است، در رأس تیم مربیان بود.
زینب صابری، مربی تیم ملی راگبی بانوان، درون دروازه حضور داشت. مریم رضاپور، بازیکن لیگ‌برتری، سولماز عظیمیان مربی بدن‌ساز تیم‌های لیگ‌برتری، مهناز مرادی مربی و بازیکن تیم لیگ‌برتری به‌همراه مرجان حسینی، فاطمه حسینی، نگار جهانی، فاطمه رجبی و مریم قائنی، تیم قناری‌پوش مربیان را تشکیل می‌دادند. انسیه مافی‌نژاد، کمک‌داور بین‌المللی فوتبال، به‌همراه داوران لیگی حدیثه مهدوی، میترا عبداللهی، فاطمه مظفری، مهسا محمدجانی، سمانه یوسف‌آبادی، فاطمه پروانه، ریحانه رمضانی، هانیه طلعتیان، مرضیه محمدی و مهتاب کریمی برای تیم سرخ‌پوش داوران به میدان رفتند که بی‌اغراق عملکرد درخشانی درون زمین داشتند.
در‌نهایت این رقابت نزدیک و جذاب ۵بر۴ به سود مربیان به پایان رسید. مریم پورجعفریان بعد از سال‌های حضور در میادین ملی و بین‌المللی، حالا بازنشسته شده است، اما در این بازی با جدیت سوت زد. زینب غلامی و هانیه محمدزاده نیز دیگر‌داوران این دیدار‌ها بودند. در پایان، هیئت فوتبال خراسان رضوی از زحمات مریم پورجعفریان در این سال‌ها که نماینده مشهد در میادین فوتسال بوده است، تقدیر کرد.